Η ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ

Του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη

Αννόβερο Γερμανίας

Η Εκκλησία μας διδάσκει ότι, ο Θεός δεν κάνει θαύματα για να πιστέψει ο άνθρωπος, αλλά αντιθέτως το θαύμα είναι αποτέλεσμα της πίστεως του ανθρώπου προς τον Θεό. 

Αυτό το διάστημα της πανδημίας που μέρα με την μέρα η κατάσταση χειροτερεύει με την εξάπλωση του κορωνοϊού, αυτή η διδασκαλία, αυτή η αλήθεια της Εκκλησίας μας τίθεται υπό αμφισβήτηση λόγω της συζητήσεως που γίνεται για την Μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων ήτοι του Παναγίου Σώματος και του Ζωηρού Αίματος του Κ.Η.Ι.Χριστού. 

Μήπως τελικά οι διάφορες συζητήσεις για την Θεία Κοινωνία αυτό το διάστημα και το αν ή όχι μεταδίδεται μέσω αυτής ο κορωνοϊός υποβιβάζουν την αξία του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, στην συμμετοχή του οποίου βασικός παράγοντας είναι η πίστη;
Η προσέλευση στην Θεία Μετάληψη είναι ελεύθερη. Μην προσπαθούμε λοιπόν τους λίγο ή τους καθόλου πιστεύοντες να τους πείσουμε και μάλιστα χρησιμοποιώντας επιχειρήματα κατανοητά μόνον σε αυτούς που πιστεύουν, να ανατρέψουμε αυτά τα οποία η ιατρική επιστήμη ορίζει και τα οποία σαφέστατα έχουν διαφορετική απήχηση σε πιστεύοντες και μη πιστεύοντες. 

Σε ακατάλληλο χρόνο προσπαθούμε να πείσουμε τα μέλη της Εκκλησίας να πάνε να κοινωνήσουν για να διαπιστώσουν ότι με την ενέργειά τους αυτή δεν θα πάθουν κάτι. Με τον τρόπο αυτό υποβιβάζεται η αξία της Θείας Κοινωνίας και ελοχεύει ο κίνδυνος από κάποιους να εκληφθεί ως κάτι το μαγικό και να καταλήξουμε σε συζητήσεις που εν πολλοίς, στην παρούσα φάση είναι ανώφελες. 

Εκτός αυτού θέτομε ενώπιον μεγάλων διλημμάτων και τα μέλη εκείνα του πληρώματος της Εκκλησίας που δεν έχουν ζέουσα πίστη,ενώ θα μπορούσαμε κάλλιστα να αρκεστούμε σε αυτό που λέει σε σχετική ανακοίνωσή της η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου όπου αναφέρει: 

„Η Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία, γνωρίζει εμπειρικώς μέσα από τη δισχιλιετή πορεία της, ότι η Θεία Κοινωνία είναι “αντίδοτον του μη αποθανείν” και μένει στη μέχρι τώρα Ορθόδοξη διδασκαλία περί της Θείας Μεταλήψεως“. 

Σε εμάς τους κληρικούς, τους ποιμένες δίδεται η ευκαιρία να διαπιστώσουμε τώρα μέσα στην κρίση αυτή, κατά πόσον οι άνθρωποί μας, το ποίμνιό μας είναι σωστά κατηχημένο. Κι εκείνους που αμφισβητούν ή αρνούνται δεν πρέπει να τους βάλουμε απέναντι μας, αλλά αντιθέτως να τους αγκαλιάσουμε και να τους βοηθήσουμε να οδηγηθούν σταθερά στο μονοπάτια της πίστεως μας.Οφείλουμε να δείξουμε υπευθυνότητα και να τους αγκαλιάσουμε όλους παιδαγωγώντας τους νέους, υποστηρίζοντας τους ηλικιωμένους, στηρίζοντας τους ολιγοψύχους, μαζεύοντας τους διασκορπισμένους και επαναφέροντας τους πλανεμένους. 

Ας αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες που μας αναλογούν και να μην τις μεταθέτουμε σε άλλους. Εκείνοι που πολεμούν την Εκκλησία τελικά κάνουν καλύτερη δουλειά από εμάς. Καταφέρνουν να πείθουν τους ανθρώπους μας, ενώ εμείς πολλές φορές μετατρέπουμε τους εαυτούς μας σε „γκουρού“ και αναγάγουμε τα τελούμενα στην Εκκλησία σε μαγεία.
Τώρα με την πανδημία που μας μαστίζει,δίδεται η ευκαιρία να επαναπροσδιορίσουμε την στάση μας κληρικοί και λαϊκοί έναντι του Θεού, να αλλοιωθούμε κατά Χριστόν και να προσπαθήσουμε να τον πλησιάσουμε πραγματικά χωρίς ταχυδακτυλουργίες, χωρίς θεωρίες και υπερβολές.
Τώρα μας δίδεται η μεγάλη ευκαιρία να μάθουμε τους ανθρώπους μας να προσεύχονται, να επικοινωνούν με τον Θεό, να ενωθούν με τον Χριστό.
Θα είναι άδικο να την χάσουμε αυτή την ευκαιρία.