ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο τ. ΑΡΧΩΝ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΣ ΤΗΣ Μ.τ.Χ.Ε. ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΙΑΤΙΔΗΣ

«Αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχισμένος που με δόθηκε σήμερα η ευκαιρία να συμβάλλω στην τιμητική αυτή εκδήλωση προς τιμήν του κ. Γιάννη Χαριατίδη» τόνισε αρχίζοντας την ομιλία του στην τιμητική εκδήλωση προς τιμήν του Μουσικολ. κ. Γιάννη Χαριατίδη, Άρχ. Λαμπαδαρίου της Μ.Χ.Ε. που διοργάνωσε τιμητικά ο Σύνδεσμος Μουσικοφίλων της Πόλης μας, ο Μουσικολ. κ. Αντώνιος Παριζιάνος, μιλώντας περί της προσωπικότητας του τιμωμένου εκ μέρους του ιεροψαλτικού κοινού της Πόλης μας και συνέχισε:
«Ο κ. Γ.Χ. γεννήθηκε και μεγάλωσε στα θρυλικά Ταταύλα. Τα Ταταύλα τις εποχές, που ήταν ένας παράδεισος, ένα εξοχικό μέρος με έντονο το ομογενειακό και χριστιανικό στοιχείο. Ο Άγιος Δημήτριος, ο Άγιος Αθανάσιος, ο Αθλητικός Σύλλογος και η Κοινοτική Σχολή, που φοίτησε και ο τιμώμενος ήταν τα κύρια σημεία που κυλούσε ευχάριστα η ζωή των Ρωμιών κατοίκων.
Ο κ. Γ.Χ. ανήλθε στο ιεροψαλτικό αναλόγιο από την 5η δημοτικού ως κανονάρχος στον Άγιο Δημήτριο Ταταούλων. Τότε στον Άγιο Δημήτριο έψελναν πατέρας και γιος οι Σεκέρογλου. Ο πατέρας ήταν γαμπρός του Γεωργίου Ραιδεστινού. Ακολούθως ανέλαβε το δεξί αναλόγιο ο Κωνσταντίνος Πρίγγος και το αριστερό ο Βασίλειος Νικολαϊδης με δομέστιχο τον κ. Γ.Χ.
Τον Κ. Πρίγγο διαδέχεται ο Πρόδρομος Τοπάλογλου, ο περίφημος Πόμος και τελικά ανέρχεται στο δεξί αναλόγιο ο Βασίλειος Νικολαϊδης με δομέστιχο φυσικά πάντοτε τον κ. Γ.Χ. Το έτος 1964 είναι σημαδιακό για τη ζωή της ρωμιοσύνης της Πόλης, γίνονται οι απελάσεις των Ελλήνων υπηκόων. Μεταξύ των απελαθέντων ήταν και ο Πρωτοψάλτης της Μ.Χ.Ε. Θρασύβουλος Στανίτσας. Αναλαμβάνει τη θέση ο Λαμπαδάριος Νικόλαος Δανιηλίδης αλλά ξαφνικά σε λίγο διάστημα αποθνήσκει. Για μια στιγμή ο Πατριαρχικός Ναός μένει χωρίς ιεροψάλτη. Τότε επειγόντως διορίζεται ο Βασίλειος Νικολαϊδης Άρχων Πρωτοψάλτης της Μ.Χ.Ε. και Α’ Δομέστιχος της Μ.Χ.Ε. ο κ. Γ.Χ. Πατριάρχης ήταν ο μακαριστός Αθηναγόρας και Αρχιδιάκονος ο νυν Μητροπ. Πέργης κ. Ευάγγελος Γαλάνης.
Επί μία εικοσαετία διήρκησε η συνεργασία του με τον αείμνηστο Βασίλειο Νικολαϊδη, συνέχισε το καθήκον του συνεργαζόμενος και με τον σημερινό Άρχ. Πρωτ. της Μ.Χ.Ε. κ. Λεωνίδα Αστέρη και τελικά ανέλαβε το καθήκον του Άρχ. Λαμπαδαρίου της Μ.Χ.Ε. Το οποίο είναι και μια από τις υψηλότερες βαθμίδες της ιεροψαλτικής καριέρας.

Ο κ. Γιάννης αφιέρωσε τη ζωή στην κυριολεξία στο στασίδι του αναλογίου και στην εκκλησιαστική μουσική. Εκτέλεσε και εκτελεί τα καθήκοντα του με υπομονή και επιμονή, με πόθο και αγάπη, με προθυμία και αυταπάρνηση. Πάντοτε ευγενής, ευπροσήγορος, λεπτός, ταπεινόφρων χωρίς υπεροψίες ο κ. Γ.Χ. θυμίζει μια διογένεια μορφή ανθρώπου. Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να έχει ακούσει από τον κ. Γιάννη έναν κακό λόγο ή μίαν ύβρη. Η σταδιοδρομία του υπήρξε μια σταδιοδρομία κλήσεως, ως ανθρώπου χριστιανού, ως δοκίμου μουσικού και ως αποδοτικού ιεροψάλτου. Είναι ένας ταπεινός και εμπνευσμένος μύστης της ιερής τέχνης του Ιωάννου Δαμασκηνού και διακονεί την ιερά Μούσα.
Ένας άλλος χώρος που υπηρέτησε ο κ. Γ.Χ. είναι ο Σύνδεσμος Μουσικοφίλων. Είναι από τα αρχαιότερα μέλη του Συνδέσμου. Στα παλαιά μητρώα είναι εγγεγραμμένος με αριθ. Μητρώου 69 και ημερομ. 27 Μαρτίου 1953. Ο κ. Γ.Χ. υπηρέτησε εύορκα στον Σύνδεσμο και ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου, ως μέλος της χορωδίας αλλά και ως διδάσκαλος της εκκλησιαστικής μας μουσικής. Για πολλά έτη είχε αναλάβει τα μαθήματα των αρχαρίων ιεροψαλτών, οι οποίοι με πολύ ολίγες γνώσεις αναλάμβαναν εξ ανάγκης ιεροψαλτικά καθήκοντα.
Ο κ. Γ.Χ. με την απλότητα και την καλοσύνη του εκτιμήθηκε από τους συνεργάτες και συνανθρώπους του και το κοινωνικό του περιβάλλον. Πιστεύω ότι η συμπεριφορά του είναι αξιοζήλευτη. Του ευχόμαστε να συνεχίζει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην εκκλησιαστική μας μουσική, στην Μητέρα Εκκλησία και γενικά στο στασίδι του αναλογίου, στο οποίο ανήλθε ως μικρός κανονάρχος, όσο του έταξε ο Κύριος, με υγεία και ψυχική διάθεση, εκπληρώνοντας τη ρήση του ψαλμωδού «ψαλώ τω Θεώ μου έως υπάρχω».
Η τελετή άρχισε με τον χαιρετισμό του Προέδρου του Διοικ. Συμβ. του Συνδέσμου Μουσικολ. κ. Στυλιανού Φλοίκου και ακολούθησαν οι χαιρετισμοί του Μουσικολ. κ. Σταματίου Κίσσα, Προέδρου του Δ. Σ. του Συνδέσμου Μουσικοφίλων Αθηνών, του μουσικολ. κ. Λεωνίδα Αστέρη, Άρχ. Πρωτοψάλτου της Μ.Χ.Ε.Ακολούθως έλαβε το λόγο ο τιμώμενος, ο οποίος με καταφανή τα συναισθήματα συγκίνησης ευχαρίστησε όλους όσους τον τίμησαν και τόνισε ιδιαίτερα ότι στο αναλόγιο του Πατριαρχικού Ναού υπηρέτησε επί 45 συναπτά έτη με τις ευλογίες των τριών τελευταίων Πατριαρχών, τους μακαριστούς Αθηναγόρα και Δημήτριο και τελικά με τον σήμερα κοσμούντα τον θρόνο του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, τον οποίο και ευχαρίστησε για την πνευματική και έμπρακτη ενίσχυση και εκτίμησή Του προς το ταπεινό του πρόσωπο.
Τελικά ανήλθε στο βήμα η Α.Θ.Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, ο οποίος εξήρε την προσωπικότητα του τιμωμένου, τον συγχάρηκε και τον προσέφερε αναμνηστικό δώρο καθώς και την ειδική πλακέτα του Συνδ. Μουσικοφίλων.
Ακολούθως η χορωδία του Συνδ. Μουσικοφίλων υπό τη διεύθυνση του Άρχ. Πρωτοψ. κ. Λεωνίδα Αστέρη, εκτέλεσε ορισμένα μουσικά μαθήματα όπως στίχο των ανοιξανταρίων του Ραιδεστινού, που ονομάζονται «τα πολίτικα», τον ύμνον «Φως Ιλαρόν» σε αργή εκτέλεση και το Εγκωμιαστικό Προσόμοιο, που συνέταξε ο Αγιορείτης Μοναχός π. Νικόλαος Διονυσιάτης, το εξής:

«Χαίρων υμνολογείς τόν Θεόν
εν τεσσαράκοντα καί πέντε τοις έτεσι
καί δόξαν αυτώ προσφέρεις
συν τοις αγγέλων χοροίς
και μετ’ευλαβείας και συνέσεως
ενώπιον , ίστασαι
της αυτού αγαθότητος
και της σοφίας, και της θείας χρηστότητος
και αιτούμενος την αυτού θείαν άφεσιν
όθεν καί συνηθροίσθημεν
τιμήσαι σε σήμερον
λαμπαδαρίων τό κλέος
ω Ιωάννη καί καύχημα
πολλά σοι τα έτη
επευχόμενοι καί δόξαν
την αιωνίζουσαν».
Η όλη τελετή έκλεισε με τον Πολυχρονισμό της Α.Θ.Π. που έψαλε η χορωδία του Συνδέσμου.
Την παρουσίαση διαφανειών (power point) από τη ζωή του τιμωμένου, επιμελήθηκε ο κ. Κυριάκος Σωφρονίου.
Την εκδήλωση τίμησαν Αρχιερείς, ο Εντιμοτ. κ. Αθανάσιος Αστρακάς, Πρόξενος της Ελλάδος, ο Πανοσιολ. Μ. Αρχιδιάκονος και φυσικός πρόεδρος του Συνδ. Μουσικοφίλων κ. Μάξιμος και άλλοι κληρικοί της Πατριαρχικής Αυλής, ο γιος του τιμωμένου κ. Σάββας Χαριατίδης με τη σύζυγό του, συνάδελφοι ιεροψάλτες και πολλοί φίλοι του τιμωμένου.
Εκφράζουμε τα συγχαρητήρια μας στον αγαπητό κ. Γιάννη Χαριατίδη και του ευχόμαστε ο Κύριος να τον χαρίζει υγεία για να συνεχίσει να προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στο ιεροψαλτικό αναλόγιο.

Πέρα 20 Δεκεμβρίου 2010
ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΟΣ 
Απογευματινή Κωνσταντινουπόλεως 21.12.2010

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ

ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ

ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ

κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ

ΕΙΣ ΤΙΜΗΤΙΚΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΙΝ

ΔΙΑ ΤΟΝ ΜΟΥΣΙΚΟΛ. ΑΡΧΟΝΤΑ ΛΑΜΠΑΔΑΡΙΟΝ

κ. ΙΩΑΝΝΗΝ ΧΑΡΙΑΤΙΔΗΝ

(18 Δεκεμβρίου 2010)

Ἱερώτατοι Ἀδελφοί,

Ἀγαπητὲ Ἄρχων Λαμπαδάριε,

Μουσικολογιώτατοι,

Φιλόμουσος ὁμήγυρις!

Ἡ ἀποψινὴ συνάθροισις ἡμῶν, εἰς ὥρας τόσον ἁγίας, μίαν μόλις ἑβδομάδα πρὸ τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, σκοπὸν ἔχει νὰ ἀποδοθῇ τιμὴ εἰς ἕνα ὀτρηρὸν ἐργάτην τῆς λογικῆς ἡμῶν λατρείας, τὸν σεμνὸν Ἄρχοντα Λαμπαδάριον τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας καὶ εἰς πάντας ἐξαιρέτως ἀγαπητόν, τὸν κ. Ἰωάννην Χαριατίδην.

Χαριέστατος καὶ γλυκὺς τὴν ἔντευξιν, πρᾶος καὶ εὐλαβὴς τὸν τρόπον, ταπεινὸς καὶ ἄτυφος τὸ σχῆμα, δεξιὸς τὴν συνεργασίαν, εὐγενὴς πρὸς πάντας, ἀκριβὴς καὶ ἀκαταπόνητος εἰς τὴν ἐκπλήρωσιν τοῦ καθήκοντος, περὶ πολλοῦ ποιούμενος τὴν ἀξίαν τοῦ εὐλογημένου ράσου τῶν εἰς τὰ ἱερὰ ἀναλόγια παρεδρευόντων, πιστὸς εἰς τὴν Πατριαρχικὴν παράδοσιν, ὑπάκουος εἰς τὰ ἐκκλησιαστικὰ κελεύσματα, κοσμεῖ ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν τὰ ἀναλόγια τοῦ πανσέπτου Πατριαρχικοῦ καὶ ἄλλων, περιστασιακῶς, ναῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως.

Ὁ τιμώμενος, θὰ ἠδυνάμεθα νὰ εἴπωμεν, εἶναι «γεννημένος ἱεροψάλτης». Ὅπως ὁ Ἀπόστολος Τιμόθεος «ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδε», κατὰ τὴν ὁμολογίαν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, οὕτω καὶ ὁ κ. Χαριατίδης ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων ἤγγισε τὸ ἀναλόγιον καὶ ἐμυσταγωγήθη τὴν πάντιμον τέχνην τῆς βυζαντινῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς. Ἀπὸ μικρὸς μαθητὴς τῆς Ε΄ τάξεως τοῦ Δημοτικοῦ ἀνέλαβε Κανονάρχος εἰς τὸν Ἅγιον Δημήτριον Ταταούλων. Τὸ αὐτί του παιδιόθεν ἐγέμισεν ἀπὸ τὰς φωνὰς καὶ τὴν τέχνην τοῦ Σεκέρογλου, τοῦ Πρίγγου, τοῦ Νικολαΐδου καὶ τοῦ Τοπάλογλου, διαπρεπῶν μυστῶν τῆς πατρῴας ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν μουσικῆς. Ἀργότερον ἐγένετο Δομέστικος τοῦ ἀειμνήστου Βασιλείου Νικολαΐδου, καὶ ὅταν ὁ τελευταῖος, εἰς ὥρας τραγικὰς διὰ τὴν ἐνταῦθα ὁμογένειαν, ἐκλήθη ἐπαξίως ὑπὸ τοῦ ἀοιδίμου Πατριάρχου Ἀθηναγόρου νὰ ἀναλάβῃ τὸ στασίδιον τοῦ Ἄρχοντος Πρωτοψάλτου τοῦ Πατριαρχικοῦ ἡμῶν Ναοῦ, ὁ κ. Χαριατίδης τὸν ἠκολούθησε καὶ ἀνεδείχθη, ἐπαξίως καὶ αὐτός, Α΄ Δομέστικος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Τοιουτοτρόπως, ἀπὸ τὸ 1964, ὁ κ. Χαριατίδης συνέδεσεν ὅλην του τὴν ζωὴν μὲ τὸν Πατριαρχικὸν Ναόν, μὲ τὴν ἀσίγητον δοξολογίαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοῦ ἐν ὑποδειγματικῇ ἀφοσιώσει ἐντὸς τοῦ πλέον ἐπισήμου Θυσιαστηρίου τῆς Ὀρθοδοξίας. Συνειργάσθη ἁρμονικῶς τόσον μὲ τὸν ἀείμνηστον Βασίλειον Νικολαΐδην, ὅσον καὶ μὲ τὸν νῦν Ἄρχοντα Πρωτοψάλτην κ. Λεωνίδαν Ἀστέρην καὶ ἔδωκεν ὅλην του τὴν καρδίαν, ὅλην του τὴν ψυχήν, εἰς τὸ ἅγιον ἔργον τῆς θείας ὑμνῳδίας, διακονῶν, ὡς Δομέστικος κατ’ ἀρχὴν καὶ ὡς Λαμπαδάριος ἐν συνεχείᾳ, μὲ τρεῖς κατὰ σειρὰν Οἰκουμενικοὺς Πατριάρχας, μὲ πλειάδα Ἱεραρχῶν, μὲ πολλοὺς ἀξίους λειτουργοὺς τοῦ Πατριαρχικοῦ Θυσιαστηρίου. Ταυτοχρόνως, ἐπὶ ἑξήκοντα σχεδὸν ἔτη, ἐργάζεται φιλοτίμως εἰς τὰ πλαίσια τοῦ Συνδέσμου Μουσικοφίλων, προγυμνάσας, καταρτίσας καὶ διδάξας πλειάδα ἱεροψαλτῶν, οἱ ὁποῖοι ἀνέλαβον τὰ στασίδια τῶν Ναῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, μεταδοὺς εἰς αὐτοὺς ὄχι μόνον ψαλτικὰς γνώσεις καὶ ὗφος παραδοσιακόν, ἀλλὰ καὶ ἦθος ἱεροπρεπὲς ἐν φόβῳ Θεοῦ, ἐκ τοῦ περισσεύματος τῆς πιστευούσης καρδίας του. Διὰ πάντα ταῦτα τοῦ εἴμεθα πολὺ εὐγνώμονες ἅπαντες καὶ τὸν δίκαιον αὐτοῦ ἔπαινον ἐξαγγέλλομεν ἀπόψε, καταστέφοντες αὐτὸν μὲ ὁλόθυμον τὴν Πατριαρχικὴν ἡμῶν εὐαρέσκειαν, εὐλογίαν καὶ εὐχήν.

Συγχαίρομεν τοὺς σχόντας τὴν ὡραίαν πρωτοβουλίαν τοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ ἰωβηλαίου τοῦ Ἄρχοντος Λαμπαδαρίου.

Λυπούμεθα ποὺ τὴν ἀποψινὴν χαρὰν δὲν μοιράζεται εὑρισκομένη ἐν μέσῳ ἡμῶν ἡ καλὴ σύζυγός του. Εἴμεθα ὅμως βέβαιοι ὅτι καὶ αὐτὴ παρακολουθεῖ ἄνωθεν καὶ συγχαίρει σεμνῶς καὶ συνευφραίνεται καὶ ἐπικροτεῖ. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη της!

Εὐχόμεθα εἰς τὸν Μουσικολογιώτατον ἡμέτερον Ἄρχοντα Λαμπαδάριον μῆκος ἡμερῶν πολύ, ἐν ὑγιείᾳ ἀμφιλαφεῖ καὶ δυνάμει παρὰ Θεοῦ, ἵνα συνεχίζῃ μέχρι βαθυτάτου γήρους καὶ πρεσβείου τὸ θεοφιλὲς ἔργον του, πρὸς δόξαν Θεοῦ, τέρψιν Ἀγγέλων, οἰκοδομὴν πιστῶν, χαρὰν καὶ ἀγαλλίασιν ἡμετέραν καὶ τιμὴν τοῦ ὀνόματος τῶν Πατριαρχικῶν ἀναλογίων!

Εἰς πάντας εὐχόμεθα εὐφρόσυνα ἅγια Χριστούγεννα, ἐν εὐλογίᾳ Κυρίου πολλῆ!