Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Όπως αποκαλύψαμε σε πρόσφατο κείμενό μας, πριν από λίγες μέρες, στις 17-5-2019, ο μητροπολίτης Βιδινίου Δανιήλ, ιεράρχης της Εκκλησίας της Βουλγαρίας, εξαπέλυσε «πανταχούσα», ελληνιστί, προς τους μητροπολίτες της Εκκλησίας της Ελλάδος για το ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας, κατηγορώντας ευθέως για όλα το Οικουμενικό Πατριαρχείο και υιοθετώντας κατά πάντα την επιχειρηματολογία του Πατριαρχείου Μόσχας.
Στο σημερινό κείμενό μας εστιάζουμε σε μερικά απαράδεκτα αποσπάσματα της επιστολής του Βιδινίου, τα οποία αφορούν στο πρόσωπο του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου.
Για τον Βιδινίου Δανιήλ ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος με τη βία επιχειρεί να οικειωθεί την εξουσία! Και σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να «είμαστε συνένοχοι εκείνου» του «σφετεριστή»! Γι’ αυτό «υποχρεούμεθα να υψώσουμε τη φωνή μας».
Ιδού το σχετικό απόσπασμα:
Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως «είς άνθρωπος, όστις με τη βία επιχειρεί να οικειωθεί την εξουσία. Και αυτές οι φιλοδοξίες αυτού δεν επεκτείνονται μόνον στην Ιερά Μητρόπολη Κιέβου, η οποία δεν του ανήκει, αλλά και σε όλη την Ορθόδοξο Εκκλησία, διότι εγείρει αξιώσεις παρεμβάσεως στα εσωτερικά των κατά τόπους Εκκλησιών. Εάν είμεθα γνήσια τέκνα της Μητρός μας Εκκλησίας, δηλονότι, της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας, υποχρεούμεθα να υψώσουμε τη φωνή μας και να πούμε τι ακριβώς συμβαίνει, αλλιώς θα είμεθα συνένοχοι εκείνου, ο οποίος με τη δύναμη επιχειρεί να σφετερισθεί δικαιώματα, τα οποία ανήκουν μόνον στην καθ’όλου Εκκλησία.» (σ. 8-9).
Σε άλλο σημείο της επιστολής του ο Βιδινίου Δανιήλ προβαίνει σε ανιστόρητες παρατηρήσεις, παρά το γεγονός ότι θέλει να μιλήσει για «σημερινά ιστορικά δεδομένα εντελώς διαφορετικά». Είναι δε χαρακτηριστικό ότι αποκαλεί την Κωνσταντινούπολη «Ιστανμπούλ». Γράφει επί λέξει:
«Σήμερα τα ιστορικά δεδομένα είναι εντελώς διαφορετικά, διότι η Ιστανμπούλ δεν είναι πλέον πρωτεύουσα του χριστιανικού κράτους και οι κατά τόπους Εκκλησίες δεν συγκροτούν έδαφος ενός ενιαίου κράτους, όπως ήτο κατά μακρά περίοδο στη Βυζαντινή και αργότερα στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Κάποιες σύγχρονες κατά τόπους Εκκλησίες είναι πολύ καλύτερα οργανωμένες σε αντιπαραβολή προς το σύγχρονο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και δεν χρήζουν ουδενός «σταθεροποιητικού» παράγοντος δια την ενδοεκκλησιαστική διάρθρωση και διοίκηση.» (σ. 19).
Τέλος, αφού θεωρεί ότι οι ενέργειες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως διαλύουν της Ορθοδοξία, εκτιμά ότι βρισκόμαστε προ σχίσματος, ανάλογο του 1054, επαναλαμβάνοντας πιστά και κατά γράμμα αντίστοιχες απόψεις της Μόσχας. Γράφει:
«Προφανές κρίνεται ότι ακριβώς αυτές οι ενέργειες του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως διαλύουν, απειλούν και επιβουλεύονται τη Συνοδικότητα / Καθολικότητα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Κατά τη γνώμη μας η Ορθόδοξος Εκκλησία ευρίσκεται στο σταυροδρόμι: να αναδείξει και αυτή τη φορά τη συνοδική αυτής σοφία και να προστατεύσει την ενότητα, την αγιότητα, την καθολικότητα και την αποστολικότητα, ή μερίδα αυτής να ακολουθήσει την οδό του παπισμού της Ανατολής, επαναλαμβάνοντας τη θλιβερή ιστορία του 1054.» (σ. 22).
Ίσως, η Εκκλησία της Βουλγαρίας θα πρέπει δημόσια να αποκηρύξει τις εμπρηστικές αυτές απόψεις του ιεράρχη της, όπως έκανε πρόσφατα σε ανάλογη περίπτωση το Πατριαρχείο Αντιοχείας.
Ο Βιδινίου Δανιήλ υπερβαίνει τα εσκαμμένα και πρέπει να ανακληθεί στην τάξη. Αλλιώς μπορεί να αυτομολήσει στην Μόσχα.
