Δυστυχώς η Ορθοδοξία έχει γίνει παιχνίδι στα χέρια της Ρωσικής Εκκλησίας!
Του Αρχιμανδρίτη Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Η επιστολή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου προς την ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος σχετικά με την Αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Εκκλησίας τοποθετεί τα πράγματα στην σωστή εκκλησιολογική τους βάση. Είναι λυπηρό βέβαια ότι πρέπει να λέγονται και να γράφονται τόσα, για να γίνουν κατανοητά τα αυτονόητα! Όμως τι να κάνουμε, έχει προκύψει αυτή η ανάγκη εξαιτίας των σκοτεινών σκοπών και της επιμονής της Ρωσικής Εκκλησίας να βάλει στο περιθώριο το Οικουμενικό Πατριαρχείο με θεμιτά και αθέμιτα μέσα.
Είναι πασιφανές, ότι ασκεί μια ιδιότυπη πίεση η οποία σχεδόν άπτεται του εκβιασμού, ιδιαίτερα στις Εκκλησίες που αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα και ιδιαιτέρως οικονομικά. Η άλλοτε καταπιεσμένη Εκκλησία της Σοβιετικής Ένωσης βρίσκεται σήμερα σε αγαστή συνεργασία με την πολιτική εξουσία της Ρωσίας και προσπαθεί να επιβληθεί στον Ορθόδοξο Χριστιανικό κόσμο καλλιεργώντας την εν πολλοίς ανόητη θεωρεία της Τρίτης Ρώμης, η οποία δεν έχει κανένα λογικό υπόβαθρο, αλλά και καμία λογική και ιστορική συνοχή.
Νόμισε το Πατριαρχείο της Μόσχας, ότι βρήκε την ευκαιρία με το θέμα της Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας να υλοποιήσει τους στόχους για την περιθωριοποίηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Προσπάθησε να εμφανισθεί ότι, δήθεν αδικείται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και κήρυξε εναντίον του πόλεμο, τον οποίο βεβαίως παρουσίασε ως άμυνα και αντίσταση εναντίον των κανονικών ενεργειών του. Δεν μπόρεσε ποτέ να χωνέψει η Εκκλησία της Ρωσίας πως, παρά τις επιτήδειες τρικλοποδιές της για την ματαίωση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου το 2016, αυτή πραγματοποιήθηκε επιτυχώς. Την επιτυχία αυτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας την θεώρησε ήττα, την οποία όπως δείχνουν τα πράγματα ακόμη δεν μπορεί να διαχειριστεί και όποτε της δίδεται η ευκαιρία όπως τώρα με την Ουκρανία, προσπαθεί να πάρει το αίμα της πίσω κατά το κοινώς λεγόμενο, έχοντας πάντα ως στόχο την αποδυνάμωση και απομόνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Οι παράλογοι λεονταρισμοί και οι παράτυπες αντιεκκλησιαστικές και αντικανονικές ενέργειες του Πατριαρχείου της Μόσχας, που έφτασε μέχρι σημείου να διακόψει την Κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ουδαμώς πτόησαν Οικουμενικό Πατριαρχείο και Οικουμενικό Πατριάρχη. Αντιθέτως με την άσκηση των κανονικών δικαιωμάτων της η Πρωτόθρονος Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως, το Οικουμενικό Πατριαρχείο έδωσε καλά πληρωμένη απάντηση στην ατακτούσα αλλοτινή θυγατέρα και τωρινή αδελφή(;) Εκκλησία της Ρωσίας η οποία χωρίς να το έχει υπολογίσει, βρίσκεται τώρα στην δυσάρεστη θέση τα κάρβουνα που άναψε να τα κρατάει αναμμένα στα χέρια της, γι’ αυτό και αντιδρά σπασμωδικά και χωρίς την πρέπουσα σωφροσύνη, για μια Εκκλησία που επιδιώκει να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο στην παγκόσμια Ορθοδοξία.
Η δύσκολη θέση που με υπαιτιότητά του βρίσκεται το Πατριαρχείο Μόσχας φαίνεται από τις ανώριμες ενέργειες στις οποίες προβαίνει όλο αυτό το διάστημα εικοτολογώντας, ψευδολογώντας, προμηνύοντας και λασπολογώντας. Δείγματα ψεύδους, προειδοποιήσεων και λασπολογίας μπορεί κανείς να διακρίνει από την πρώτη στιγμή που άνοιξε το θέμα της Αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας στην συμπεριφορά της Εκκλησίας της Ρωσίας και των δορυφόρων της.
Ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα εκτοξεύουν λάσπη εναντίον του Οικουμενικού Πατριαρχείου και ό,τι πιάσει. Ο Μητροπολίτης Ονούφριος σε σύναξη ιερέων έφτασε στο σημείο να “προφητεύσει” ότι, “στο μέλλον θα γίνει ένωση (της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας) με τους Ουνίτες υπό το ωμοφόριο του Πάπα Ρώμης!”.
Το γεγονός ότι έχει εξαντλήσει η Εκκλησία της Ρωσίας τα “πολεμοφόδια” τα οποία νόμιζε πως είχε, φαίνεται και από τα λεγόμενα και γραφόμενά της εντός και εκτός των τειχών της.
Σε δήλωσή της η Σύνοδος του Ονουφρίου στις 3 Απριλίου τ.έ. μεταξύ άλλων αναφέρει: “Πρέπει να δεχθούμε ότι η προβαλλόμενη από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως ιστορική και κανονική επιχειρηματολογία ως προς το δικαίωμά του να επεμβαίνει στα των άλλων κατά τόπους Εκκλησιών, κρίνεται ανεδαφική, επιτηδευμένη, ανυπόστατη, ερχόμενη σε αντίθεση με τους κανόνες της Εκκλησίας. Άρα, κανένα δικαίωμα δεν είχε το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως να παρεμβαίνει στα εκκλησιαστικά της Ουκρανίας”.
Άξιο προσοχής είναι εκείνο το “πρέπει να δεχθούμε”. Γιατί “πρέπει”; Ποιος το επιβάλλει αυτό; Φαίνεται ξεκάθαρα στην ίδια πρόταση λίγο παρακάτω, όπου αναφέρεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο απλά ως Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και όχι Οικουμενικό. Με όλους τους τρόπους σχεδόν, μας έχει δείξει η Εκκλησία της Ρωσίας, ότι η Οικουμενικότητα του Πατριαρχείου την ενοχλεί, δεν την θέλει, την εποφθαλμιά, την διεκδικεί για πάρτη της, γι’ αυτό και την αμφισβητεί, γι’ αυτό “πρέπει”. Αναφέρουν ότι η επιχειρηματολογία του Οικουμενικού Πατριαρχείου για τα κανονικά δικαιώματά του έρχεται σε αντίθεση με τους κανόνες της Εκκλησίας. Αναφορά αόριστη! Ποιους κανόνες; Μα προφανώς εκείνους της Ρωσικής Εκκλησίας. Μη έχοντας ισχυρά επιχειρήματα να προβάλλουν, υποχρεώνονται να οπισθοχωρήσουν και να αποδεχθούν την επίλυση των θεμάτων που έχουν δημιουργήσει ζητώντας πλέον Πανορθόδοξη Σύνοδο. Πίεσαν, εκβίασαν και αφού είδαν ότι το Φανάρι είναι ανυποχώρητο, προσπαθούν τώρα να καταφύγουν σε Πανορθόδοξη Σύνοδο, άποψη που κάποιοι Ιεράρχες από διάφορες Ορθόδοξες Εκκλησίες, Κύριος οίδε τους λόγους, υποστηρίζουν. Ναι και καλά το Οικουμενικό Πατριαρχείο και ο Οικουμενικός Πατριάρχης πρέπει να λογοδοτήσουν επειδή ασκούν στο ακέραιο τα καθήκοντά τους!
Μια προσεκτική από πλευράς τους ανάγνωση της προς την ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος επιστολής του Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου θα ήταν αρκετή να τους λύσει τις οποιεσδήποτε απορίες έχουν, εφόσον βέβαια οι απορίες αυτές δεν τους υπαγορεύονται από άλλους. Μα προ πάντων όλοι αυτοί οι υποστηρικτές της τακτικής της Ρωσικής Εκκλησίας, θα πρέπει να καταλάβουν ότι η συζήτηση γίνεται για αυτονόητα πράγματα. Μιλάνε οι περισσότεροι για τον φόβο δημιουργίας σχίσματος στην Ορθόδοξη Εκκλησία και συντάσσονται με εκείνους που πάνε να το δημιουργήσουν.
Εδώ στη Γερμανία, χώρο της διακονίας μου, οι Ρωμαιοκαθολικοί και οι Προτεστάντες καταλαβαίνουν τις διαφωνίες που μπορούν να υπάρχουν μεταξύ Ορθοδόξων Εκκλησιών, δεν μπορούν όμως με τίποτα να κατανοήσουν το γεγονός της διακοπής της Κοινωνίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείο με πρωτοβουλία του Πατριαρχείου Μόσχας, τους είναι αδιανόητο! Το ίδιο παράξενο φαίνεται και στους Ορθοδόξους, όταν συμμετέχουν σε Ορθόδοξα συλλείτουργα και βλέπουν τους ιερείς της Εκκλησίας της Ρωσίας ή να αποχωρούν ή να μην λαμβάνουν μέρος.
Δυστυχώς η Ορθοδοξία έχει γίνει παιχνίδι στα χέρια της Ρωσικής Εκκλησίας!
