ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ὡς γνωστὸν θεολόγοι καὶ δὴ ἀποκαλούμενοι “ὑψιπετεῖς” ἀσχολοῦνται συνήθως μὲ θεολογικὰ καὶ θεολογούμενα θέματα, οὐχὶ σπανίως ἐριστικῶς καὶ πεισμόνως ἐν συνεδρίοις καὶ ἀλλαχοῦ, ἀποφαινόμενοι ex cathedra περὶ τὴν δῆθεν διδασκαλίαν τῆς Ἐκκλησίας, ἣν ἐκπροσωποῦν, ἐνῶ ἕτεροι ἐκδαπανῶνται μετ’ ἐπιμονῆς ἐν πλήρει εἰκοστῷ πρώτῳ αἰῶνι ἡγεμονιστικῶς, καθ’ ὃν χρόνον ὁ τῆς Δύσεως homo Deus ἐξέβαλε τὸν Δημιουργὸν ἐκ τῆς ζωῆς αὐτοῦ, ἐμπλεκομένης πιεστικῶς, ὡς μὴ ὤφελεν, τῆς πολιτικῆς, μὲ προβλήματα δικαιοδοσίας ὡς τὰ κοσμικὰ κράτη.
Ἄξιος ὁ μισθός των! Ὅμως ἂς μὴ παραμελῶσιν καὶ τὰ φλέγοντα σύγχρονα κοινωνικὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα ἀπασχολοῦν τὸν πιστὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ καὶ τόν “ἄνθρωπον τοῦ δρόμου”, πρᾶγμα βεβαίως δι’ αὐτοὺς λίαν ἐπίπονον! Ἄλλωστε ἀρκετὰ ἐκ τούτων ἅπτονται καὶ τῆς θεολογίας ποικιλοτρόπως, ὅπως τὰ οἰκολογικά, τὰ τῆς εἰρήνης, τῆς βίας καὶ ἄλλα πολλά.
Ἐσχάτως δὲ ὁ C. Modehn1 ὁμιλεῖ περὶ τῶν “νεκροθαπτῶν τῆς θεολογίας”, τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ρ/Καθολικῆς Ἐκκλησίας, οἵτινες ἀπαγορεύουν τὴν ἐλευθέραν ἐπιστήμην, φοβούμενοι τὴν ἱστορικοκριτικὴν ἐργασίαν τῶν θεολόγων των, ἡ ὁποία δύναται νὰ χρησιμοποιηθεῖ οὐχὶ θετικῶς καὶ εἰς τὴν ἠθικὴν καὶ δογματικὴν διδασκαλίαν των. Ἐφαρμόζουν δὲ γνωστὰς μεθόδους τοῦ μὴ διορισμοῦ, τῆς ἄρσεως τῆς Venia Legendi εἰς τὰ Πανεπιστήμια, τῆς ἀπαρεσκείας των εἰς τὴν Ἁγ. Ἕδραν, διαπρεπῶν θεολόγων καὶ κληρικῶν (Küng, Wucherpfennig, Negel κ.ἄ.) καὶ οὐχὶ μόνον. Ὅμως καὶ διὰ τῆς θρησκευτικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς τρομοκρατίας (Terrorismus), ἔστω καὶ τῆς “κανονικῆς” τοιαύτης καὶ τοῦ αὐταρχισμοῦ, οὐδὲν ἐπιτυγχάνεται! Ἂς μὴ λησμονῶμεν γάρ, ὅτι ὁ πεισμώδης βιασμὸς τοῦ πνεύματος συνιστᾶ τὴν χειροτέραν μορφὴν τῆς καταπιέσεως τοῦ ἀτόμου.
Καὶ νῦν ἐπὶ τὸ προκείμενον: Ἀπὸ καιροῦ ἐνωτιζόμεθα τόν “μερκαντιλιστικῆς δυσοσμίας” μῦθον περὶ τῶν ἠλεκτροκινήτων ὀχημάτων. Καὶ ὡς γνωστόν, μεταξὺ τῶν βασικῶν καταστροφέων τοῦ περιβάλλοντος τυγχάνουν αἱ τεράστιαι καὶ διαρκῶς αὐξανόμεναι ποσότητες CO2, τὸ ὁποῖον καθημερινῶς ἐκπέμπεται “ὑπὲρ τοῦ σύμπαντος κόσμου” ἐκ διαφόρων μηχανῶν αὐτοκινήτων κλπ. εἰς τὴν ἀτμόσφαιραν. Τὸ δὲ CO2 κυμαίνεται περὶ τὰ 20% καὶ προέρχεται κατὰ 90% ἐκ τῶν ὀρυκτῶν πηγῶν ἐνεργείας τοῦ πετροκάρβουνου, δῆλον ὅτι καὶ τοῦ καστανόχρου τοιούτου, τὸ ὁποῖον κυριαρχεῖ ὡς “βασίλειον ἱεράτευμα”!
Ὁπότε ἐμφανίζεται ὡς “ἀπὸ μηχανῆς Θεός” διὰ τὸ μέλλον, τὸ αὐτοκίνητον μὲ τὸν ἠλεκτρισμόν, τὸ ὁποῖον εἶναι ὡς καὶ τὰ ποταμόπλοια ἀθόρυβον. Αἱ δὲ ταχεῖαι ἁμαξοστοιχεῖαι ἐπίσης ἀθορύβως ἐκπέμπουν ἀτμὸν καὶ διϋλισμένον ὕδωρ καὶ μόνον εἰς τὴν ἀτμόσφαιραν.
Ἀπαιτεῖται ὡς ἐκ τούτου ταχεία ἐφεύρεσις νέων πηγῶν ἀνανεωσίμου ἐνεργείας. Τοῦ λόγου ὅμως ὄντος τῶν κινουμένων δι’ ἠλεκτρισμοῦ αὐτοκινήτων ἐξηκριβώθη, ὅτι τὸ ἥμισυ τοῦ ρεύματος τὸ ὁποῖον παράγεται, τοὐλάχιστον ἐν Γερμανίᾳ, προέρχεται ἐξ ὀρυκτῶν ὑλῶν. Ἴσως δὲ βοηθήσει μετὰ τὸ 2022 ἡ ἀτομικὴ ἐνέργεια πρὸς τοῦτο. Προσθετέον δὲ καὶ τὸ CO2 τὸ ἐλευθερούμενον κατὰ τὴν κατασκευὴν τῶν ὀχημάτων καὶ τῶν μπαταριῶν των. Ἐξ ἄλλου τὰ αὐτοκίνητα αὐτὰ χρησιμοποιοῦνται ὡς δεύτερον ἢ τρίτον τῶν συγχρόνων κροίσων, δυσχεραίνουν τὴν κυκλοφορίαν π.χ. τῶν κιτρίνων ποδηλάτων καὶ τὴν ἐπιβίβασιν εἰς τὰ δημόσια μέσα μεταφορᾶς2.
Οὔτε δὲ ἡ παραγωγὴ ἠλεκτρικοῦ ρεύματος ἐκ τοῦ ὑδρογόνου, προερχομένου ἐκ τῆς ἠλεκτρολύσεως τοῦ ὕδατος, καὶ διοχετευομένου εἰς κυψέλας καυσίμων (Brennstoffzellen) λύει τὸ πρόβλημα, καθ’ ὅτι μόνον τὸ 30% τῆς παραγωγῆς αὐτοῦ προέρχεται ἐξ ἀνανεωσίμων πηγῶν.
Καὶ τίθεται τὸ ἐρώτημα: τὰ αὐτοκίνητα μὲ ἠλεκτρισμὸν εἶναι οἰκολογικὰ καὶ καλλίτερα ἀπὸ τὰ χρησιμοποιοῦντα βενζίνην ἢ Diesel τὸ ὁποῖον ἐσχάτως ἀπηγορεύθη, ἢ οὐχί; Ὁ ἔχων τοίνυν ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω!
______________________________________
1- C. Modehn, Totengräber der Theologie, Publik-Forum ἀρ. 20 (2018) 11.
2- W. Hermann – D. Teufel, Sind Elektroautos ökologisch, Ἔνθ. ἀνωτ. ἀρ. 11 (2017) 3.
