Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ
Ἐπὶ τῇ κοιμήσει Του
(11.8.2018)
Ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Μᾶς ἄφησε κατόπιν μακροχρονίου δοκιμασίας, ὁ πολιὸς Γέρων Θεοδωρουπόλεως Γερμανός (Ἀθανασιάδης), μία ἐκ τῶν σπανίων ἱεραρχικῶν μορφῶν τῆς παλαιᾶς Φρουρᾶς τοῦ Φαναρίου, ὡς ἓν ἐκ τῶν σπανίων “πτηνῶν”, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἀνάγκην στοργῆς καί “περιβαλλοντικῆς” προστασίας.
Τὰ ΜΜΕ, ὡς συνήθως, ἀνέφερον ψυχρῶς τὰ βιογραφικά Του στοιχεῖα.
Ποῖος ὅμως ἦτο οὗτος;
Ὁ Γέρων Γερμανὸς ἦτο εἷς σεβάσμιος τὴν ψυχὴν καὶ τὸ ἀσθενικόν του σῶμα Ἀρχιερεύς, παροιμιωδῶς φιλάνθρωπος πρὸς πάντας, ἀνεξαρτήτως φυλῆς καὶ θρησκεύματος, ἀθόρυβος, μακρὰν πάσης προβολῆς καὶ ἐπιδείξεως, μοναχικὸς καὶ μοναχόφιλος, εἷς ἄνθρωπος τῆς νηστείας καὶ τῆς προσευχῆς, τῆς ὑπομονῆς καὶ νουθεσίας, τῆς γλυκύτητος καὶ τῆς ἐξομολογήσεως. Διὸ καὶ ἦτο ἀπὸ τοὺς ὀλίγους ἀποδεκτοὺς καὶ τιμωμένους, ἀκόμη καὶ ἀπὸ τοὺς Ἁγιορείτας, εἷς “Ἁγιορείτης” εἰς τὴν Βασιλεύουσαν.
Βεβαίως ἦτο καὶ ὀλίγον πείσμων καὶ ἰδιόμορφος. Ἐμαθήτευσε παρὰ τῷ ἐξ Ἴμβρου καὶ Τενέδου Γέροντι Δέρκων Ἰακώβῳ (Aziz Yakovos), παρ᾿ οὗ οὐκ ὀλίγα ἐδιδάχθη καὶ προσεταιρίσθη, ὡς τὴν χορτοφαγίαν καὶ λιτότητα. Ἁπλοῦς καὶ ἀπέριττος, ἀσκητικός.
Πολλάκις, εἰς τὴν Πατριαρχικὴν Τράπεζαν τελευταίως, ὡμίλει διαρκῶς ψυθιριστικῶς καὶ μονολογικῶς μὴ εἰσακουόμενος!
Ὁ Γέρων Γερμανός ἦτο ἀδύνατος σὰν σκελετὸς ἀπὸ τὴν χορτοφαγία, κυρτούλης. Εἶχε μικρὰ ματάκια ἀεικίνητα καὶ παρατηρητικά. Κάπως πονηρευτικά. Γαμψὴ μύτη, στόμα μικρούτσικο καὶ πάντα χαμογελαστό. Χεράκια λεπτὰ σὰν τῶν καλλιτεχνῶν. Τὰ γένεια του ἦταν μακρυὰ πὼς καὶ ὄχι, κατὰ τὴν παράδοσιν τοῦ Φαναρίου, τὴν ὁποίαν ἔθραυσαν οἱ νεότεροι “ἀστεροειδεῖς”, ἀκολουθοῦντες τὸν συρμὸν τῆς δυσερμηνεύτου προελεύσεως ποικίλων “φυλῶν καὶ ὀρδῶν” τῆς συγχρόνου Βασιλευούσης καὶ οὐχί μόνον. Ἡ δὲ φωνή του ἦτο χαμηλή καὶ λεπτὴ ὡς μειρακίου τινός.
Κάποτε, τοῦ ἔκλεψαν πολλά, καὶ εἶπε, ἐκεῖνοι τὰ εἶχον περισσοτέραν ἀνάγκην.
Τοιοῦτος ἔπρεπεν ἡμῖν Ἀρχιερεύς.
Αἰωνία Του ἡ μνήμη!
