Εκ της Ι. Μητροπόλεως Βελγίου
Στις Βρυξέλλες βρέθηκε το τριήμερο 8 με 10 Μαρτίου 2018 ο Μέγας Πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Πατριαρχείου Δρ. Γεώργιος Τσέτσης, κατόπιν προσκλήσεως του Μητροπολίτου Βελγίου και Εξάρχου Κάτω Χωρών και Λουξεμβούργου κ. Αθηναγόρου, προκειμένου να κάμει δύο ομιλίες. Μία για το θέμα των μεικτών γάμων και μία άλλη περί της μουσικής παραδόσεως του Πανσέπτου Πατριαρχικού Ναού στο Φανάρι.
Η πρώτη διάλεξη, με θέμα «Μεικτοί γάμοι, μείζων ποιμαντική πρόκληση», πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 8 Μαρτίου στα πλαίσια του κύκλου ομιλιών της Μητροπόλεως Βελγίου «Ορθόδοξος Λόγος». Ο π. Γεώργιος ανέπτυξε στην γαλλική γλώσσα το εν λόγω θέμα, αναφερόμενος στην ιερότητα του μυστηρίου του γάμου και στην διά μέσου της ιστορίας αντιμετώπιση από την Εκκλησία του φαινομένου των μεικτών γάμων. Οι περιπτώσεις των μεικτών γάμων, δηλαδή της σύναψης και ιερολογίας του γάμου ενός ορθοδόξου με ένα μη ορθόδοξο χριστιανό, είπε, άρχισαν να εμφανίζονται τον 19ο αιώνα μετά την «έξοδο» μεταναστών από την Ανατολή προς Δυσμάς. Ορθόδοξοι χριστιανοί της ανατολικής Μεσογείου και των Βαλκανίων που μέχρι τότε ζούσαν στα Ορθόδοξα «οχυρά» της καθ’ημάς Ανατολής, άφησαν τις πατρίδες τους και μετοίκησαν στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Έτσι, συνάντησαν τον «άλλο». Με τις μετακινήσεις αυτές ξεκίνησε και η συναναστροφή και διαβίωση Ορθοδόξων με ετερόδοξους χριστιανούς, με συνέπεια την σύναψη μεικτών γάμων.
Στην συνέχεια ο π. Γεώργιος ανεφέρθη στις Θεολογικές και Κανονικές πτυχές του προβλήματος και υπογράμμισε την ανάγκη αντιμετώπισης του παγιωμένου πλέον φαινομένου των μεικτών γάμων εξ απόψεως ποιμαντικής. Είναι κρίμα, είπε, ότι η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Κρήτης (2016) ενώ μίλησε περί «κωλυμάτων γάμου», παρέλειψε να ασχοληθεί με τις τεράστιες ποιμαντικές και κοινωνικές διαστάσεις των μεικτών γάμων που μας επέβαλε η κοινωνική πραγματικότητα των καιρών μας. Η ενασχόληση με το θέμα αυτό επείγει είπε. Διότι, όσο και αν ένας μεικτός γάμος ξεκινά ως ιδιωτική υπόθεση ενός ζευγαριού, εμπλέκει αναπόφευκτα την Εκκλησία, η ὁποία, παρέχοντας την ευλογία της στους συζύγους κατά την ιερολογία του Μυστηρίου, αναλαμβάνει και κάποια ποιμαντική υποχρέωση απέναντι αυτών. Καταλήγοντας δε, εξέφρασε την ελπίδα ότι μια επόμενη Πανορθόδοξη Σύνοδος θα έπρεπε να αντιμετωπίσει χωρίς δισταγμό, και με συναίσθηση της αναγκαιότητας, το μείζων αυτό πρόβλημα με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η Εκκλησία και μια μεγάλη μερίδα πιστών της.
Το Σάββατο 10 Μαρτίου, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών και στα πλαίσια της πρώτης σύναξης των ιεροψαλτών της Μητροπόλεως που διακονούν τα αναλόγια των ενοριών του Βελγίου, της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου, ο π. Γεώργιος, παρουσίασε το θέμα: «Πατριαρχική Μουσική Παράδοση». Αφού πρώτα μίλησε διά μακρών περί Εκκλησιαστικής (ή βυζαντινής λεγομένης) μουσικής, περί του πατριαρχικού ύφους, περί του πώς εκτελείται ένα μουσικό μέλος κατά την πατριαρχική τάξη και παράδοση, κατέληξε αναφερόμενος σε προσωπικά του βιώματα κοντά στους μεγάλους Άρχοντες Πρωτοψάλτες Κωνσταντίνο Πρίγγο και Θρασύβουλο Στανίτσα περί τα μέσα της δεκαετίας του 1940.
Ο π. Γεώργιος άνοιξε το θησαυροφυλάκιο της πολυετούς πείρας του σχετικά με τον πλούτο της πατριαρχικής μουσικής παράδοσης και έδωσε στους ιεροψάλτες μια γεύση από τον τρόπο του ψάλλειν με το φαναριώτικο αρχοντικό και συνάμα λιτό ύφος.
Ο π. Γεώργιος άνοιξε το θησαυροφυλάκιο της πολυετούς πείρας του σχετικά με τον πλούτο της πατριαρχικής μουσικής παράδοσης και έδωσε στους ιεροψάλτες μια γεύση από τον τρόπο του ψάλλειν με το φαναριώτικο αρχοντικό και συνάμα λιτό ύφος.
Την ομιλία ακολούθησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από θέματα πρακτικής, κυρίως, φύσεως, ενώ οι περί τους 40 συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να ακούσουν ηχογραφημένους ύμνους πού έψαλλαν οι προαναφερθέντες μακαριστοί Πρωτοψάλτες της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.
Δείτε την σχετική ανάρτηση:
