ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ὁ γράφων ἐδημοσίευσε ἐσχάτως ἕνα ἄρθρον ὑπὸ τὸν τίτλον “Ὁ “βιασμός” τοῦ Santiago”1, ὅπου γίνεται ὑπαινιγμὸς διὰ τὰ διαχρονικῶς τεκταινόμενα2 ἐν τοῖς ναοῖς, κυρίως ὑπὸ τοῦ “λαϊκοῦ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ” ὑπευθύνου στοιχείου.
Σήμερον, πρὸς τεκμηρίωσίν πως τῶν ἀνωτέρω, ἀναφέρεται μία καὶ μόνον νέα λίαν δυσάρεστος περίπτωσις καὶ δὴ σχετιζομένη μὲ τὸν τάφον τοῦ Χαριουπόλεως Γενναδίου (Ζησιάδη), ὁ ὁποῖος ἦτο ἀπόφοιτος τῆς ἐν Χάλκῃ Ἱ. Θεολογικῆς Σχολῆς καὶ διετέλεσε Ἀρχιερατικῶς Προϊστάμενος τῆς Κοινότητος Ταταούλων (1926-1928), καὶ δή: α- Ὁ περικαλλὴς τάφος-μνημεῖον αὐτοῦ, ὁ ὁποῖος ὑφίστατο πρὸ δύο περίπου μηνῶν εἰς τὸν περίβολον τοῦ ἱ. ναοῦ τοῦ Ἁγ. Ἀθανασίου καὶ β- Ἡ σημερινὴ αὐτοῦ κατάστασις! Τὸ ταφικὸν μνημεῖον συνίστατο ἄνωθεν τοῦ ἐκ σκυροκονιάματος μεγάλου κυρίως τάφου, ἀπὸ τρεῖς τετραγώνους, διαφέροντος ὕψους κλιμακοειδεῖς μαρμάρινας βάσεις, δύο μετὰ γείσων, μετὰ δὲ ἠκολούθη εὐμεγέθης ὑψηλὸς τετράγωνος μετὰ γείσων κορμός, ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐπικάθητο, οἱονεὶ ἀντεστραμένον κιονόκρανον μετὰ ἀετωμάτων, καὶ μεγάλου τμήματος τεθλασμένου κορινθιακοῦ πιθανῶς κίονος, ὁ ὁποῖος ἀπαντᾶ καὶ εἰς ἕτερα ταφικὰ μνημεῖα κοιμητηρίων τῆς Πόλεως ὡς τοῦ Ἁγ. Ἰγνατίου Χαλκηδόνος, τῆς Ἱ. Μ. Βαλουκλῆ, τοῦ Ἁγ. Ἐλευθερίου Ταταούλων, τῆς Θείας Μεταμορφώσεως Σισλῆ κ.ἄ.3. Περιετοιχίζετο δὲ ὑπὸ σιδηροῦ ὀρθογωνίου μετὰ θύρας συνήθους κιγκλιδώματος ἐκ ράβδων ἀποληγόντων εἰς δορατομόρφους αἰχμὰς οἱονεὶ ἀποτροπαιοτικὰς καὶ δύο ταινιῶν πρὸς τὰ ἄνω καὶ κάτω μετὰ κύκλων, τὸ ὁποῖον οὐδόλως ἐσεβάσθησαν ἀκόμη καὶ οἱ ἡμέτεροι “θαυματοποιοί”.
Ἄλλαις λέξεσιν: Ὁ ἱμάμης κάνει ἐκεῖνο ποὺ ξεύρει. Ἀλλὰ ἕως πότε; Τὸ θέμα δὲ τοῦτο γίνεται ὀδυνηρότερον, ὅταν μάλιστα προέρχεται ὑπό “μεμορφωμένων” ἀτόμων, τὰ ὁποῖα φαίνεται ὅτι δὲν γνωρίζουν, ὅτι σήμερον καὶ κτήρια ἀκόμη μεταφέρονται ἐκ τῆς ἀρχικῆς των θέσεως!
O tempora o mores
____________________________________
1- Ἀ. Παπᾶ, Χαλκηδόνος, Ὁ “βιασμός” τοῦ Santiago” Ἀπογευματινὴ 20.12.93 (2017) 4. Πρβλ. Ἔκθεσιν τοῦ Ν. Ἰστεκλῆ πρὸς τὸν Μ. Πρωτοσύγκελλον Ἀρχιμ. Ἀνδρέαν (1-11-2017). Τοῦ Αὐτοῦ, Ἡ ἱστορία τῶν Ταταούλων ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερον, Ἀθήνα 2011, 166-167, 288.
2- Πρβλ. Ἀ. Παπᾶ, Χαλκηδόνος, Εἰκονογραφικὲς καὶ καλλιτεχνικὲς ἐκτροπὲς ὑπὸ ἀλλοθρήσκων, Ἡ Κινστέρνα 16 (2009) 75-89.
3- Ἀ. Παπᾶ, Ἡλιουπόλεως καὶ Θείρων (Χαλκηδόνος) Σημειώσεις ἐπὶ τῶν Ὀρθοδόξων νεκροταφείων τῆς Πόλεως κατὰ τὸν ΙΘ΄ καὶ Κ΄ αἰῶνα, Ἡ Καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολὴ 5 (2000) πίν. 56, 58, 24, 25, 31, 41. Κατὰ τὸν Οἰκον. π. Δημήτριον τῆς Ἁγ. Εὐφημίας Χαλκηδόνος, οἱ κίονες αὐτοὶ τοποθετούμενοι ἀντὶ τοῦ σταυροῦ, ἦσαν σύμβολα τοῦ Μασωνισμοῦ. Μετὰ δὲ τὴν ἐξόδιον Ἀκολουθίαν οἱ Μασῶνοι περιεστοίχιζον αὐτοὺς καὶ ἐτέλουν τά “κατ’ αὐτούς”. Μήπως λοιπὸν ἆραγε διὰ τοῦτο ἐκρημνίσθη ὁ τάφος;
