Το χρονικό των εγκαινίων του παρεκκλησίου επ’ ονόματι του εν Αγίοις πατρός ημών Νικολάου, Αρχιεπισκόπου Μύρων της Λυκίας του θαυματουργού, εντός του Ησυχαστηρίου, του οποίου πρώτος κτήτωρ υπήρξε ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης κυρός Ευσέβιος Βίττης, έχει ως εξής:
Το απόγευμα της Παρασκευής, 8 Νοεμβρίου 2024, ο Σεβ. Μητροπολίτης Σουηδίας και πάσης Σκανδιναυΐας χοροστάτησε κατά την ακολουθία του εσπερινού των εγκαινίων, συμπαραστατούμενος από τον Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη κ. Βαρθολομαίο Ιατρίδη, Εφημέριο του Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης, και τον Αιδεσιμολ. Οικονόμο κ. Γεώργιο Αρβανιτίδη, Εφημέριο της αρτισυστάτου Ενορίας των Αγίων Δημητρίου και Νέστορος Örebro Σουηδίας, αφού προηγουμένως κατά την κρατούσα εκκλησιαστική τάξη, εκόμισε τα εντός της αργυράς λειψανοθήκης λείψανα, τα οποία εναπέθεσε εντός του ιερού δισκαρίου.
Κατά την διάρκεια του εσπερινού, τους ύμνους της εορτής του Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως, των εγκαινίων και του Αγίου Νικολάου, προς τιμήν του οποίου αφιερώθηκε το ιερό παρεκκλήσιο, απέδωσαν μέλη της βυζαντινής χορωδίας του Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης, υπό την διεύθυνση της Δ/δος Ηλιάνας Αντωνίου.
Μετά την ακολουθία προσεφέρθη τράπεζα, την οποία προσέφερε το ζεύγος των κ.κ. Benedict και Σουλτάνης Svedberg.
Το πρωΐ του Σαββάτου, 9 Νοεμβρίου 2024, ο Ποιμενάρχης, συμπαραστατούμενος από τους ως άνω κληρικούς, ιερούργησε στο προαναφερθέν Παρεκκλήσιο του Ησυχαστηρίου, του οποίου ετέλεσε τα εγκαίνια, συμφώνως προς το τυπικό της Ορθοδόξου κατ’ Ανατολάς Εκκλησίας.
Πριν την απόλυση της πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας, στην οποία συμμετείχε πλήθος χριστιανών από αρκετές πόλεις της Σουηδίας και της Νορβηγίας, ο Ποιμενάρχης απένειμε, κατ’ ιδίαν προαίρεσιν και φιλοτιμίαν, στον π. Γεώργιο Αρβανιτίδη το οφφίκιον της πνευματικής πατρότητος, ο δε λαός αναφώνησε το Άξιος!
Επίσης, ετελέσθη το μνημόσυνο του μακαριστού Αρχιμανδρίτου κυρού Ευσεβίου Βίττη, καθώς τον μήνα Νοέμβριο συμπληρώνονται δεκαπέντε έτη από της κοιμήσεώς του, ο δε οικείος Ιεράρχης ανεφέρθη στην προσωπικότητα, την αφοσιωμένη ποιμαντική και ιεραποστολική διακονία και την συγγραφική προσφορά του μακαριστού Γέροντος.
Στην ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος κ. Κλεόπας ανέφερε τα εξής: “Η χάρις του Αγίου Πνεύματος και η μνήμη του πολυθαυμάστου και λαοφιλούς Αγίου Νεκταρίου, Μητροπολίτου Πενταπόλεως της Λιβύης, του εν Αιγίνη, μάς συνεκέντρωσαν σε ένα τόπο ιδιαιτέρας σημασίας για την Ιερά Μητρόπολη Σουηδίας, για την Σκανδιναυΐα καθόλη, αλλά και για όσους είχατε την ευλογία να συνδεθείτε πνευματικώς με τον πολυσέβαστο Γέροντα, Θεμελιωτή και Ιδρυτή του παρόντος Ησυχαστηρίου, μακαριστό Αρχιμανδρίτη κυρό Ευσέβιο Βίττη.
Ο ιερός τούτος τόπος ιδρύθη το 1973, μετά δε την οριστική μετάβαση του Γέροντος Ευσεβίου στην Ελλάδα, το 1980, την επισυμβάσα κοίμησή του το 2009, την συντήρησή του από την «Ορθόδοξη Αδελφότητα Άγιος Νικόλαος», μέχρι την οριστική καταστροφή του Ησυχαστηρίου, συνεπεία πυρκαϊάς τον Οκτώβριο του 2010, το Ησυχαστήριο παρέμεινε ακατοίκητο μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας μεταβιβάσεώς του στην Ιερά Μητρόπολη Σουηδίας, μετά των πέριξ αυτής εγκαταστάσεων, η οποία ολοκληρώθηκε την 9η Νοεμβρίου 2014, δηλαδή πριν ακριβώς 10 χρόνια.
Ορόσημο για τα σημερινά εγκαίνια υπήρξαν τρεις ημερομηνίες: 1) τα δεκαπέντε έτη από της κοιμήσεως του Γέροντος Ευσεβίου, 2) τα δέκα έτη από της μεταβιβάσεως του Ησυχαστηρίου στην κυριότητα της Ιεράς Μητροπόλεως και 3) τα πενήντα έτη από της συγχαρητήριας επιστολής του Γέροντος προς τον μακαριστό Μητροπολίτη πρώην Αμασείας κυρό Παύλο, όπου του ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα εξής: «ἐπιθυμῶ διακαῶς τήν μεθ’ Ὑμῶν κοινωνίαν καί δή τήν ἐκ ψυχῆς εὐλογίαν τῆς Ὑμετέρας Σεβασμιότητος πρός στηριγμόν μου εἰς τήν δύσκολον πορείαν μου.
Προσεπιδηλῶ δέ ὅτι τό ταπεινόν ἡσυχαστήριον τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τοῦ ὁποίου θεωρῶ τόν ἐαυτόν μου ἀνάξιον οἰκονόμον, εὑρίσκεται εἰς τήν πλήρη διάθεσιν τῆς Ἁγιωσύνης Σας.
Δύνασθε νά τό θεωρῆτε ἀπό τοῦδε ὡς ἀπολύτως ἰδικόν Σας τόπον, ὅπου θά ἔχετε ὅλην τήν ἄνεσιν νά ἀναπαύεσθε, ὁσάκις «κεκοπιακώς ἐκ τῆς ὀδοιπορίας» εἰς τόν ἀνάντη δρόμον Σας αἰσθάνεσθε τήν ἀνάγκην τῆς μονώσεως εἰς ἔρημον τόπον.
Θά συναντήσετε εἰς αὐτό ὅλην τήν ἀφοσίωσιν καί τήν γνησιότητα τῆς ἀγάπης, τήν ὁποίαν διαθέτει ἡ πτωχεία τοῦ γράφοντος.
Μεγίστην δέ εὐτυχίαν δι’ ἐμέ θά ἀποτελέσῃ, ἄν ἡ Σεβασμιότης Σας εὐδοκήσῃ νά τελέσῃ τά ἐγκαίνια τοῦ παρεκκλησίου τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τό ὁποῖον ἀποτελεῖ τήν πνευματικήν ἑστίαν τοῦ ταπεινοῦ αὐτοῦ χώρου.
Χωρίς τό παρεκκλήσιον, τό ἡσυχαστήριον θά ἦτο ἐντελῶς κενόν καί ἀπολύτως ψυχρόν καί νεκρόν».
Σήμερα, το παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου, ανακαινισμένο και εξοπλισμένο. Σας υπενθυμίζω ότι, στις 6 Δεκεμβρίου του 2015 τελέστηκαν τα Θυρανοίξια από τον ομιλούντα.
Αξιωθήκαμε της μεγάλης αυτής χαράς, όπως σημείωνε τότε στην συγχαρητήρια επιστολή του η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος: «Καί νῦν, μέ τήν πάροδον πολλῶν δεκαετιῶν, ἀπολαμβάνει (ὁ π. Εὐσέβιος) ἐν οὐρανοῖς τούς καρπούς τῶν κόπων του, ὁρῶν τό Ἡσυχαστήριον εἰς τό ὁποῖον ἔζη ἀσκητικῶς καί θεοφιλῶς, περιελθόν πλέον εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας καί ἀνακαινιζόμενον, ὥστε νά ἀποτελέσῃ σημεῖον πνευματικῆς ἀναφορᾶς αὐτῆς καί κλίμακα ἀναβάσεως εἰς βαθμίδας πνευματικάς».
Η τέλεση εγκαινίων στους ναούς ανάγεται ήδη στην Παλαιά Διαθήκη και περνά στους χριστιανικούς ναούς, με τελείως διαφορετικό νόημα και τελετουργικό. Με καθαρά αλληγορικό τρόπο, γίνεται αναφορά στα εγκαίνια, που μνημονεύουν οι Προφήτες Ησαΐας και Ιερεμίας, καθώς επίσης στα εγκαίνια της «Σκηνής του Μαρτυρίου», της βασιλείας του Δαυίδ και του Ναού των Ιεροσολύμων από τον Σολομώντα.
Επίσης, ο Κύριός μας επεσκέφθη τον Ναό των Ιεροσολύμων, κατά την διάρκεια της εορτής των Εγκαινίων, όπως διηγείται ο Ευαγγελιστής Ιωάννης (Γρηγορίου Θεολόγου, «Λόγος ΜΔ’», PG 36, στ. 608Β).
Ο ναός, ως ο κατεξοχήν χώρος προσευχής, συμβολίζει ολόκληρο τον κόσμο, νοητό και αισθητό. Μέσα στον ναό αναπτύσσεται η μυστική σχέση Θεού και ανθρώπου, αφενός μεν, με την προσέλευση του τελευταίου και την ανάγκη του για προσευχή, αφετέρου δε, μέσω της παρουσίας του Θεού, ο οποίος ως πανταχού παρών, βρίσκεται και πληροί, με την Θεία Χάρη, τον ναό!
Ας μην ξεχνούμε ότι ο Ναός των Ιεροσολύμων, κατά την περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης, συμβόλιζε το ορατό σημείο της παρουσίας του Θεού σε αυτήν. Αποτελεί όμως, ένα προσωρινό σημείο αναφοράς, το οποίο θα αντικατασταθεί στην Καινή Διαθήκη από ένα άλλου είδους σημάδι, το Σώμα του Χριστού, δηλαδή την Εκκλησία.
Στα τέσσερα Ευαγγέλια, ο Ιησούς είχε αναφέρει, πριν από το Πάθος, στους μαθητές Του ότι, ο Ίδιος και το Σώμα Του αποτελούν ναό του Θεού.
Η αναφορά του Ιησού στο γκρέμισμα και την εντός τριών ημερών ανοικοδόμηση του Ναού των Ιεροσολύμων δεν σχετίζεται με την κτιστή ανέγερση του ιστορικού μνημείου, αλλά με την εντός τριών ημερών Ανάσταση του Κυρίου, εννοώντας ως ναό το Σώμα Του.
Το αναστημένο Σώμα του Ιησού είναι το ορατό σημείο και η πνευματική τροφή των μελών της χριστιανικής Εκκλησίας και συνιστά το επίκεντρο του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας.
Ο Χριστός, ο οποίος είναι ο κατεξοχήν ναός του Θεού, εισερχόμενος να οικήσει στο ανθρώπινο σώμα, διαμέσου της Θείας Κοινωνίας, μεταβάλλει τον άνθρωπο σε ναό του Θεού. Στην πατερική διδασκαλία, η Θεοτόκος και οι Άγιοι χαρακτηρίζονται πολλές φορές ως ναός Θεού.
Καθοριστική επίδραση για τα εγκαίνια των χριστιανικών ναών είχε η πράξη και η περιγραφή των εγκαινίων του Ναού του Σολομώντος, όπως αυτά περιγράφονται στην διήγηση της Παλαιάς Διαθήκης (Βασ. Γ΄ 8,1).
Αδελφοί μου, μπορούμε να ομιλούμε για ώρες για την σημασία των εγκαινίων ενός ναού. Ας συγκρατήσουμε ότι, από την σημερινή ημέρα και εξής, Άγγελος Κυρίου θα διαφυλάσσει την Αγία Τράπεζα κι εμείς, προσερχόμενοι και τελώντας την αναίμακτη ιερουργία, θα μεταβαλλόμεθα σε ναό του εν ημίν Αγίου Πνεύματος.
Ταπεινή ευχή και προσευχή του Επισκόπου Σας είναι η κατακλείδα της αναφοράς του το έτος 2015 προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη: «Ευχηθείτε, παρακαλώ, όπως το Ησυχαστήριον τούτο αποτελέση πόλον έλξεως Χριστιανών και μή, αποβή δε το πνευματικόν κέντρον προσευχής, ασκήσεως και πνευματικής περισυλλογής των Ορθοδόξων αδελφών μας, των διαβιούντων εις τας χώρας της πνευματικής δικαιοδοσίας της Ιεράς Μητροπόλεως.
Ευχηθείτε προσέτι, παρακαλώ, όπως Κύριος ο Θεός οδηγή εις τον ευλογημένον αυτό ασκητήριον αγνάς ψυχάς, εμφορουμένας υπό Θείου ζήλου, πνεύματος αυταπαρνήσεως και υπακοής, ως και υπό βαθείας ευσεβείας, αι οποίαι εν συνεχεία θα εμπνέουν και θα στηρίζουν τους αναζητούντας συμπαράστασιν και πνευματικήν καθοδήγησιν.»
Ευχαριστώ θερμά τους αγαπητούς Αδελφούς, τον Πανοσιολ. Αρχιμανδρίτη κ. Βαρθολομαίο Ιατρίδη και τον Αιδεσιμολ. Οικονόμο κ. Γεώργιο Αρβανιτίδη, για την καλοσύνη τους, να με συνοδεύσουν στο Ησυχαστήριο και να συμμετάσχουν στα εγκαίνια του παρεκκλησίου του, τις κυρίες Φωτεινή Μπατσέλα και Τάνια Svedberg, για την φιλοξενία που προσέφεραν σε όλους μας, καθώς και τα μέλη της νεολαίας του Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης, για την απόδοση των ύμνων της σημερινής λατρευτικής συνάξεως.
Εν τέλει, εκφράζω την βαθύτατη ευγνωμοσύνη μου προς τον Πανιερώτατο Μητροπολίτη Φαναρίου κ. Αγαθάγγελο, Γενικό Διευθυντή της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, για την προσφορά α) όλων των απαραίτητων ειδών εγκαινίων, β) των αντιτύπων της εικόνος του Αγίου Νικολάου και γ) των χαριτόβρυτων ιερών λειψάνων των Αγίων Βαρβάρας και Ραφαήλ, του οσιομάρτυρος Αγαθαγγέλου του Εσφιγμενίτου και του μάρτυρος Αγαθαγγέλου.”
Ακολούθως, στο αρχονταρίκι του Ησυχαστηρίου, παρετέθη πλουσία τράπεζα, την επιμέλεια της οποίας είχε η κ. Σουλτάνα Svedberg, ενώ εδέσματα και γλυκίσματα προσέφεραν και οι κυρίες: Φωτεινή Μπατσέλα, Ιωάννα Σκόνδρα και Γεωργία Γκίτζια, ενώ εκόμισαν διάφορα τινα και πολλές εκ των προσκυνητριών.
Ας είναι πλουσία η ευλογία των Αγίου Νικολάου και Νεκταρίου στην ζωή όλων, τα δε εγκαίνια του Παρεκκλησίου ας είναι αφορμή της απαρχής της νέας σελίδος της ζωής του Ησυχαστηρίου, δια της φανερώσεως προσώπων, τα οποία, με ιεραποστολικό ζήλο και αυταπάρνηση, θα συνεχίσουν το έργο του μακαριστού π. Ευσεβίου, του οποίου η ψυχή θα αγάλλεται, καθώς πενήντα χρόνια μετά, εξεπληρώθη η επιθυμία του για τον εγκαινισμό του ναΐσκου του Ησυχαστηρίου του.
Consecration of the Chapel of the Saint Nicholas Hermitage in Rättvik, Sweden
STOCKHOLM – Over the weekend of November 8-10, 2024, the Holy Metropolis of Sweden celebrated the consecration of the chapel named after St. Nicholas the Wonderworker, Archbishop of Myra of Lycia, located within the Hermitage established by the ever-memorable Archimandrite Eusebios Vittis.
On the Friday afternoon, November 8, His Eminence Metropolitan Cleopas of Sweden and All Scandinavia presided in chorostasia at the Vespers of the dedication, aided by the Very Rev. Archimandrite Dr. Bartholomew Iatridis, Parish Priest of the St. George Cathedral in Stockholm, and the Rev. Economos George Arvanitidis, Parish Priest of the newly established parish of Saints Demetrios and Nestor in Örebro, Sweden. Prior to the Vespers, in keeping with ecclesiastical tradition, the Metropolitan brought the relics in a silver reliquary and placed them inside a holy receptacle.
During the Vespers, the hymns in honor of Saint Nectarios of Pentapolis, the dedication ceremony, and Saint Nicholas – after whom the chapel was named – were chanted by members of the Byzantine choir of the St George Cathedral in Stockholm under the direction of Ms. Iliana Antoniou.
A reception was held after the service, courtesy of Mr. and Mrs. Benedict and Sultana Svedberg.
On Saturday morning, November 9, Metropolitan Cleopas, aided by the aforementioned clergymen, celebrated the Divine Liturgy at the Hermitage chapel, officiating its consecration according to the rites of the Eastern Orthodox Church.
Prior to the conclusion of the festal Divine Liturgy, which was attended by a multitude of faithful from various cities in Sweden and Norway, the Metropolitan conferred upon Rev. Arvanitidis the office of confessor, while the people responded to this paternal gesture exclaiming “Axios!” (He is worthy!)
A memorial service was also held for the ever-memorable Archimandrite Eusebios Vittis, as this November marks the fifteenth year anniversary of his passing, with Metropolitan Cleopas referring to the late Elder’s character, his devoted pastoral and missionary ministry, and his literary contribution.
In his sermon, Metropolitan Cleopas noted that: “The grace of the Holy Spirit and the memory of the revered and beloved Saint Nectarios, Metropolitan of Pentapolis in Libya and patron of Aegina, have brought us together in a place of special significance for the Holy Metropolis of Sweden, for all Scandinavia, and for those who were blessed to be spiritually connected with a revered Elder, the Founder and builder of this Hermitage, the ever-memorable Archimandrite Eusebios Vittis.
This sacred space was established in 1973, and after Elder Eusebios’ permanent relocation to Greece in 1980, his passing in 2009, and its maintenance by the “Orthodox Brotherhood of Saint Nicholas,” it remained empty after its total destruction in a fire back in October 2010, until it was conveyed to the Holy Metropolis of Sweden, along with its surrounding facilities, on November 9, 2014, exactly ten years ago.
Three dates are milestones for today’s inauguration: 1) fifteen years since the passing of Elder Eusebios, 2) ten years since the transfer of the Hermitage to the ownership of the Holy Metropolis, and 3) fifty years since Elder Eusebios’ congratulatory letter to the late Metropolitan Paul, former Metropolitan of Amaseia, in which he mentioned, among other things, the following: ‘I deeply desire communion with You and, indeed, Your Eminence’s heartfelt blessing to support me in my difficult journey.
Furthermore, I indicate that the humble hermitage of Saint Nicholas, of which I consider myself an unworthy steward, is at Your Holiness’s full disposal.
You may henceforth consider it to be a place that is fully your own, where you will have every comfort to rest whenever, tired from the journey, you feel the need for solitude in a secluded place.
You will find in it all the devotion and genuineness of love that the undersigned’s poverty possesses.
It will be the greatest happiness for me if Your Eminence should see fit to dedicate the chapel of Saint Nicholas, which constitutes the spiritual hearth of this humble place.
Without the chapel, the hermitage would be entirely empty, utterly cold and dead.’
Today, the chapel of Saint Nicholas, renovated and equipped, reminds us that on December 6, 2015, its opening was celebrated by my Humility.
We were granted this great joy, as noted in a congratulatory letter by His All-Holiness Ecumenical Patriarch Bartholomew: ‘And now, with the passage of many decades, Father Eusebios enjoys in heaven the fruits of his labors, seeing the Hermitage in which he lived ascetically and in godliness, now transferred to the Holy Metropolis of Sweden and All Scandinavia, and renovated, so as to serve as a point of spiritual reference and a ladder of ascent to spiritual levels.’
The consecration of churches has its roots in the Old Testament and extends to Christian churches, featuring a completely different meaning and ceremony. In a purely allegorical manner, reference is made to consecrations that the Prophets Isaiah and Jeremiah mention, as well as to the dedication of the ‘Tabernacle of Witness,’ the kingdom of David, and Solomon’s Temple in Jerusalem.
Also, our Lord visited the Temple of Jerusalem during the Feast of Dedication, as recounted by St. John the Evangelist (Gregory the Theologian, “Oration XLIV,” PG 36, 608B).
The church, as the preeminent place of prayer, symbolizes the entire world, both intelligible and sensory. Within the church, the mystical relationship between God and humanity unfolds, on the one hand through the arrival of the latter and their need for prayer, and on the other, through the presence of God, Who as omnipresent, fills the church with Divine Grace!
Let us not forget that the Temple of Jerusalem during the Old Testament era symbolized the visible sign of God’s presence there. However, it serves as a temporary point of reference, which in the New Testament will be replaced by another sign, the Body of Christ, namely the Church.
In the four Gospels, Jesus had mentioned before His Passion to His disciples that He Himself and His Body constitute the temple of God.
Jesus’ reference to the demolition and reconstruction of the Temple of Jerusalem in three days does not pertain to the physical construction of the historical monument but rather to the Lord’s Resurrection on the third day, indicating His Body as the temple.
The resurrected Body of Jesus is the visible sign and the spiritual sustenance of the members of the Christian Church, and it constitutes the center of the mystery of the Divine Eucharist.
Christ, who is the preeminent temple of God, entering to dwell within the human body through Holy Communion, transforms the faithful into a temple of God. According to the teachings of the Church Fathers, the Theotokos and the saints are often described as temples of God.
The practice and description of the consecration of Christian churches have been significantly influenced by the description of the manner in which Solomon’s Temple was dedicated, as detailed in the narrative of the Old Testament (1 Kings 8:1).
My beloved brethren, we could speak for hours about the significance of the dedication of a church. Let us hold onto this: from this day forward, an Angel of the Lord will guard the Holy Altar, and we, when we approach and celebrate the bloodless sacrifice, will be transformed into a temple of the Holy Spirit, Who dwels within us.
Your Bishop’s concluding remark in his report for the year 2015 to the Ecumenical Patriarch remains my humble wish and prayer: ‘Please pray that this Hermitage may serve as a focal point attracting Christians and non-Christians alike, and may it become a spiritual center of prayer, asceticism, and spiritual contemplation for our Orthodox Christian brethren living in the regions under the spiritual jurisdiction of this Holy Metropolis.
Please pray also that the Lord our God may guide to this blessed place of asceticism pure souls, inspired by Divine zeal, a spirit of self-denial, obedience, and deep piety, who will in turn inspire and support those seeking assistance and spiritual guidance.’
I warmly thank my beloved Brothers, the Very Rev. Archimandrite Bartholomew Iatridis and Rev. Economos George Arvanitidis, for their kindness in accompanying me to the Hermitage and participating in the consecration of its chapel, Mrs. Fotini Batsela and Tania Svedberg, for the hospitality they extended to all of us, and the youth members of the St. George Cathedral in Stockholm for chanting the hymns at today’s worship service.
Finally, I express my deepest gratitude to His Excellency Metropolitan Agathangelos of Fanarion, Director General of the Church of Greece’s missionary arm Apostoliki Diakonia, for providing a) all the necessary items for the cosecration, b) the copies of the icon of Saint Nicholas, and c) the gracious holy relics of Saints Barbara and Raphael, the venerable martyr Agathangelos of Esphigmenou, and Agathangelos the martyr.”
Following this, a meal was served in the Hermitage’s reception area, overseen by Mrs. Soultana Svedberg, with dishes and sweets also contributed by Mrs. Fotini Batsela, Ioanna Skondra, Georgia Gitzia, and many of the faithful who brought various items.
May the blessings of Sts. Nicholas and Nectarios be abundant in the lives of all, and may the consecration of the Chapel serve as the beginning of a new chapter in the life of the Hermitage, through the revelation of persons who, with missionary zeal and self-sacrifice, will continue the work of the late Father Eusebios, whose soul will rejoice as he sees his wish for the consecration of the chapel of his Hermitage fulfilled fifty years later.
