ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΙΣ
τῆς Α.Θ.Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
κατά τήν Πατριαρχικήν Θείαν Λειτουργίαν καί τήν ἐπιμνημόσυνον δέησιν ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ ἀοιδίμου Γρηγορίου Πατριάρχου καί τῶν ἀειμνήστων ποιμεναρχῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας
[Μελβούρνη, Στάδιον Margaret Arena, Κυριακή 13 Ὀκτωβρίου 2024]
Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Αὐστραλίας κ. Μακάριε, ἀδελφέ καί συλλειτουργέ καί ποιμενάρχα τῆς θεοσώστου ταύτης Ἐπαρχίας,
Ἱερώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς,
Eὐλαβέστατοι κληρικοί καί Ὁσιώτατοι μοναχοί καί μοναχαί,
Ἐξοχώτατοι κύριοι Πρέσβεις,
Ἐξοχώτατοι κύριοι Ὑπουργοί,
Ἀξιότιμοι κύριοι Βουλευταί καί Γερουσιασταί,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες ὀφφικιάλιοι τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας,
Ἐλλογιμώτατοι κύριοι Καθηγηταί,
Ἀξιότιμοι κύριοι Πρόεδροι τῶν Διοικητικῶν Συμβουλίων τῶν Ἐνοριῶν-Κοινοτήτων καί τῶν εὐαγῶν Καθιδρυμάτων,
Ἐκλεκτά μέλη τῶν Φιλοπτώχων Ἀδελφοτήτων,
Ἐλλογιμώτατοι κύριοι Διευθυνταί τῶν Σχολείων καί ἀγαπητοί μαθηταί,
Εὐσεβές ποίμνιον τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας,
Δοξολογία καί αἴνεσις καί ἐξομολόγησις τῷ Κυρίῳ ἐν ὅλῃ καρδίᾳ καί διανοίᾳ πρέπει διά τήν εὐλογητήν αὐτήν καί μοναδικήν εὐκαιρίαν τῆς παρουσίας τῆς ἡμῶν Μετριότητος, μετά τῶν ἐκλεκτῶν καί τιμίων Συνοδῶν μας, ἐδῶ εἰς τήν μεγαλούπολιν Μελβούρνην, τήν πόλιν τῆς Ἑλληνικῆς Ὁμογενείας, διά τήν ὁποίαν σεμνύνεται καί ἀγάλλεται ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία καί χαίρει ἡ καρδία τοῦ Πατριάρχου βλέπουσα τά τέκνα αὐτοῦ συνηγμένα ἐπί τό αὐτό ἐν λατρευτικῇ συνάξει. Εἶναι τῷ ὄντι σπανία καί ἐξαίρετος ἡ περίστασις, διό καί ἡ χαρά ἡμῶν καί ἡ συγκίνησις καί ἡ ἀνάπαυσις εἶναι μοναδικές, παρά τό κοπιῶδες πρόγραμμα καί τό ἀσύνηθες τῶν ἀποστάσεων, αἱ ὁποῖαι ὅμως δέν ἠδυνήθησαν νά δημιουργήσουν χάσμα καί ἀποξένωσιν μεταξύ τῶν ἐνταῦθα Ὁμογενῶν καί τῆς πνευματικῆς των Μητρός, τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρ-χείου.
Αὐτήν τήν καρδιακήν ἐγγύτητα καί τήν στενήν σχέσιν καί τόν ἀρραγῆ σύνδεσμον ψηλαφοῦμεν ἔτι ἐκτυπώτερον κατ᾽ αὐτάς ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἱερωτάτου ἀδελφοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Μακαρίου τοῦ καί Ποιμενάρχου σας, φορέως τοῦ πνεύματος τοῦ Φαναρίου, ὁ ὁποῖος ἠνδρώθη ὑπό τήν σκιάν τῶν εὐθαλῶν καί ὑψικόμων ἀναδενδράδων τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καί ἤντλησεν ἐκ τῶν ναμάτων τοῦ ζειδώρου καί ζωοπαρόχου τῆς ἀκενώτου καί εὐσεβοῦς Πηγῆς τοῦ Γένους καί ἀπεστάλη παρά τῆς Μητρός Ἐκκλησίας, ὡς πιστός καί φρόνιμος οἰκονόμος, εἰς ἑτοιμασίαν τῆς ὁδοῦ τοῦ Κυρίου ἐδῶ εἰς τήν πέμπτην Ἤπειρον.
Αὐτήν τήν ἀφοσίωσιν πρός τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν ἀτενίζομεν καί εἰς τά τίμια πρόσωπά σας, τέκνα καί ἀδελφοί, οἱ ὁποῖοι πάντοτε συνδεδεμένοι μέ τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Αὐστραλίας καί τόν ἐκλεκτόν Ποιμέναρχην σας, ἀποτελεῖτε τό εὐσεβές καί ἀφωσιωμένον πλήρωμα τῆς Κωνσταντινουπολίτιδος Ἐκκλησίας ἐδῶ εἰς τήν Ὠκεανίαν. Καί εἶναι ἀνεκτίμητος ὁ θησαυρός καί ἡ εὐλογία τῆς κανονικῆς ἀναφορᾶς σας εἰς τό Ὠμοφόριον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, διότι ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία διαθέτει τεραστίαν πεῖραν, μοναδικήν ποιμαντικήν εὐαισθησίαν καί ἐνωτίζεται ἀποτελεσματικῶς τά σημεῖα τῶν καιρῶν καί τάς προκλήσεις τῆς ἐποχῆς, εἰς τρόπον ὥστε μετά διακρίσεως, σοφίας, συνέσεως καί εὐαισθησίας νά ὁδηγῇ τόν λαόν τοῦ Θεοῦ εἰς τάς σωτηρίους νομάς, μακράν τῶν παγίδων τοῦ ἀπομονωτισμοῦ καί τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ.
Γνωστή καί ἀναμφίλεκτος τυγχάνει ἡ πραγματικότης ὅτι ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησία ἀπό τῆς συστάσεώς της, ἀναπτύσσει συστηματικήν ἱεραποστολικήν δρᾶσιν, ἔχουσα βαθεῖαν συναίσθησιν τῆς οἰκουμενικῆς της ἀποστολῆς, καθώς εἶναι ὁ φύλαξ καί φορεύς καί ἐγγυητής τῆς πατρῴας παραδόσεως, ἡ ὁποία συνιστᾷ μέγεθος καί ποιότητα ὑπερεθνικήν, ὑπερτοπικήν καί ὑπερχρονικήν. Αὐτήν τήν ἱεράν παρακαταθήκην τῶν οἰκουμενικῶν της διαστάσεων καί τῆς ἰδιαιτέρας ἀποστολῆς της οὐδέποτε ἀπώλεσεν ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως εἰς τήν διαχρονίαν τῶν αἰώνων, παρά τάς ἐν τῷ μεταξύ ἐπισυμβάσας κοσμοϊστορικάς ἀλλαγάς.
Τήν παρακαταθήκην αὐτήν τῆς πίστεως διεφύλαξαν ἕως ἐσχάτης ἀναπνοῆς οἱ θεοφιλῶς ἀρχιερατεύσαντες ἐν τῇ Ἐπαρχίᾳ ταύτῃ Χριστοφόρος, Τιμόθεος, Θεοφύλακτος, Ἰεζεκιήλ καί Στυλιανός, ὑπέρ τῶν ὁποίων ἐπιτελοῦμεν τὰ ἱερά μνήμοσυνα σήμερον μετά πολλῆς εὐγνωμοσύνης καί ἱεροῦ δέους. Καί ἀναμιμνησκόμεθα πρωτίστως τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου μας Γρηγορίου τοῦ Ζ´, ὁ ὁποῖος ἐπατριάρχευσεν εἰς καιρούς δυσχειμέρους καί ἡμέρας πόνου διά τόν Ἑλληνισμόν, ἀλλά ἐδημιούργησε τήν ἀκμάζουσαν ταύτην Ἐπαρχίαν τοῦ Θρόνου, διό καί προτρεπόμεθα ἅπαντας ὅπως προσεύχησθε διηνεκῶς ὑπέρ ἀναπαύσεως τῆς μακαρίας αὐτοῦ ψυχῆς, καθώς ὑπῆρξεν ὁ μέγας εὐεργέτης καί πατήρ τῆς Ὁμογενείας, διότι ὠργάνωσε τήν ἐνταῦθα ἐκκλησιαστικήν παρουσίαν εἰς κανονικάς καί ὑγιεῖς ἐκκλησιολογικάς βάσεις, καί ἵδρυσε τήν Ἱεράν Ἀρχιεπισκοπήν Αὐστραλίας, ὡς Μητρόπολιν τότε, εἰς μίαν ἐποχήν κλύδωνος, καθώς ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία εἶχεν ὑποστῆ τήν συντριπτικήν μείωσιν τοῦ ποιμνίου αὐτῆς καί τόν ἀπορφανισμόν τῶν πλέον ἀκμαίων Ἐπαρχιῶν της.
Βεβαίως, καί εἰς τήν πορείαν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Αὐστραλίας ἀνεφύησαν προβλήματα ἤδη ἀπό τῆς ἱδρύσεώς της καί τῆς καταστάσεως τοῦ πρώτου Ποιμενάρχου αὐτῆς, τοῦ ἀειμνήστου Μητροπολίτου Αὐστραλίας Χριστοφόρου τοῦ Κνήτη, τοῦ λογιωτάτου καί φιλανθρώπου, ὁ ὁποῖος ἔθεσε τούς καλούς θεμελίους τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά συνήντησε τήν λυσσώδη ἀντίδρασιν καί τόν πόλεμον ἐκ μέρους ἐνίων λαϊκῶν, καί ἠναγκάσθη διά τήν εἰρήνην τῆς Ἐκκλησίας νά ἀποσυρθῇ κατώδυνος εἰς τήν ἰδιαιτέραν αὐτοῦ πατρίδα, τήν νῆσον Σάμον.
Ὅμως, παρά τά ζιζάνια, τά ὁποῖα συμπνίγουν τά ὠφέλιμα φυτά, ὁ σπόρος ὁ καλός κἀγαθός ἐρρίφθη ἐν τῷ γεωργίῳ τῆς Ὠκεανίας καί τήν καλλιέργειάν του ἀνέλαβον οἱ μετέπειτα θέντες τάς χεῖρας ἐπί τό ἄροτρον μακαριστοί Ἱεράρχαι Τιμόθεος ὁ Εὐαγγελινίδης καί Θεοφύλακτος ὁ Παπαθανασόπουλος, οἱ ὁποῖοι ἐν μέσῳ δυσκολιῶν πολλῶν καί πειρασμῶν, προσεπάθησαν νά ἐξομαλύνουν τάς δημιουργηθείσας καταστάσεις ὑπό λαϊκῶν ἀντιδρώντων κατά τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἐπαναφέρουν τήν ζωήν τῆς τότε Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αὐστραλίας εἰς τήν κανονικότητα. Ἀναμιμνησκόμεθα, ὡσαύτως, τήν εὔσημον ταύτην στιγμήν τόν ἀπό Ναζιανζοῦ, μακαριστόν Ἰεζεκιήλ τόν Τσουκαλᾶν, ὁ ὁποῖος ἀνῆλθεν εἰς τόν θρόνον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αὐστραλίας τό ἔτος 1959. Ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ ἀειμνήστου Ἱεράρχου συνετελέσθησαν μεγάλα καί σπουδαῖα διά τήν τοπικήν Ἐκκλησίαν καί τήν Ὁμογένειαν. Κατ᾽ ἀρχάς, ἀνυψώθη ἡ Ἱερά Μητρόπολις εἰς Ἀρχιεπισκοπήν, ὠργανώθησαν τά κληρικολαϊκά Συμβούλια, αἱ φιλόπτωχοι Ἀδελφότητες, ἱδρύθη τό πρῶτον Ὀρθόδοξον Μοναστήριον ἐν τῇ Πέμπτῃ Ἠπείρῳ, τό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς Yellow Rock, συνεκλήθησαν αἱ δύο πρῶται κληρικολαϊκαί Συνελεύσεις, ἠγοράσθη ὁ περίλαμπρος Καθεδρικός Ναός τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ἐκ τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας, καθώς καί τό παρακείμενον κτίριον τῆς Ἀγγλικανικῆς τότε Ἀρχιεπισκοπῆς, ἐδημιουργήθη ὁ φιλανθρωπικός ὀργανισμός «Βασιλειάς», κατεστρώθησαν τά σχέδια διά τήν ἀνέγερσιν τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς καί ἐξησφαλίσθησαν τά πρῶτα χρήματα διά τόν σκοπόν αὐτόν καί πλεῖστα ὅσα ἀκόμη… Πράγματι, ὁ μακαριστός Ἀρχιεπίσκοπος Ἰεζεκιήλ ὑπῆρξεν ὁραματιστής καί πρωτοπόρος διά τήν ἐποχήν του. Αἰωνία αὐτοῦ ἡ μνήμη!
Τῆς λαμπρᾶς θητείας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰεζεκιήλ ὑπῆρξε συνέχεια μέ τήν ἐκλογήν τοῦ ἀειμνήστου Στυλιανοῦ Χαρκιανάκη, τοῦ Κρητός, τοῦ λογίου καί ποιητοῦ, τοῦ φλογεροῦ ὁραματιστοῦ καί πρωτοπόρου, τόν ὁποῖον οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν παρισταμένων ἐγνωρίσατε, καί τοῦ ὁποίου ἡ ἀγαθή μνήμη καί ἡ ἱερά σκιά περιπολεύουν σήμερον ἐν μέσῳ ἡμῶν. Δίχως ἀμφιβολίαν, ἡ ἐπί σχεδόν τεσσαράκοντα καί πέντε ἔτη Ἀρχιεπισκοπία τοῦ μακαριστοῦ Στυλιανοῦ ἀφῆκεν ἀνεξίτηλα τά σημάδια της εἰς τήν Ἱεράν Ἀρχεπισκοπήν Αὐστραλίας, καθώς κατ᾽ αὐτήν τήν μακράν καί καρποφόρον πορείαν ἡ μεγάλη αὐτή Ἐπαρχία τοῦ Θρόνου ἐνεφάνισεν ἰδιαιτέραν ἄνθησιν μέ τήν χειροτονίαν νέων ἱερέων, τήν ἵδρυσιν Ἐνοριῶν καί Μονῶν, τήν ἐντατικήν πρόνοιαν περί τῆς νεότητος τῆς Ὁμογενείας, τήν ἵδρυσιν τοῦ Θεολογικοῦ Κολλεγίου τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, ἰσοτίμου καί ἰσοστασίου πρός τά λοιπά πανεπιστημιακά καθιδρύματα τοῦ Κράτους τῆς Αὐστραλίας καί τῆς Ἑλλάδος. Καί βεβαίως ὁ μακαριστός Στυλιανός οὐδόλως ἠσχολήθη μόνον μέ τά προαναφερθέντα. Συνεκάλεσεν ἱκανόν ἀριθμόν κληρικολαϊκῶν Συνελεύσεων καί Παναυστραλιανῶν Συνδιασκέψεων νέων, εἰς τρόπον ὥστε ὁ λαός νά αἰσθάνεται ἐγγύτερον πρός τήν τροφόν καί Μητέρα του, τήν ἁγίαν ἡμῶν Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀξιοσημείωτον, ἐπίσης, χαρακτηριστικόν τῆς ποιμαντορίας καί τῆς ἐξιδιασμένης ποιμαντικῆς μερίμνης τοῦ ἀλησμονήτου Ἱεράρχου ἦτο ἡ πρόσκλησις πνευματικῶν πατέρων ἐκ τοῦ ἁγιωνύμου Ἄθωνος διά τήν κατά Θεόν ἐνίχυσιν καί καλλιέργειαν τῶν πιστῶν. Ἐξ αὐτῆς τῆς προνοητικῆς μερίμνης τοῦ μακαριστοῦ Ἱεράρχου, ἡ Αὐστραλία εἶχε τήν μοναδικήν εὐλογίαν νά δεχθῇ τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Ὁσίου Παϊσίου, τόν ὁποῖον ὁ Ἱερώτατος ἀδελφός Ἀρχιεπίσκοπος Μακάριος εἶχε τήν πρωτοβουλίαν νά ἀνακηρύξῃ προστάτην καί ἔφορον τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς κατά τάς ἐργασίας τῆς 12ης Κληρικολαϊκῆς Συνελεύσεως, διό καί συγχαίρομεν καί ἐπαινοῦμεν αὐτόν καί ἐκφράζομεν τήν εὐαρέσκειάν μας διά τήν εὐλογητήν αὐτήν πρότασιν καί πρωτοβούλιαν.
Ἀδελφοί καί τέκνα ἠγαπημένα,
Τήν πίστιν καί τήν Παράδοσιν τῶν Ἀποστόλων, τῶν Ἁγίων Πατέρων, τῶν Μαρτύρων καί τῶν Ὁσίων, τήν ὁποίαν διεφύλαξαν οἱ ἀείμνηστοι Πρωθιεράρχαι τῆς Ἱερᾶς ταύτης Ἀρχιεπισκοπῆς καί ἐκληροδότησαν ἄμωμον καί ἄσπιλον εἰς τόν νῦν ἀρχιερατεύοντα ἀξίως καί θεοφιλῶς Ἀρχιεπίσκοπον Μακάριον, κρατεῖτε καί φυλάττετε διά νά τήν παραδώσετε ἀλώβητον καί ἀμίαντον εἰς τούς ἐπιγενομένους ἕως τῆς συνετελείας τῶν αἰώνων καί τῆς Ἐπιφανείας τοῦ Κυρίου, τῆς Δευτέρας καί Ἐνδόξου.
Κατακλείοντες τόν λόγον, ἐκφράζομεν καί ἀπό τούτου τοῦ ἐπισήμου βήματος διά μίαν εἰσέτι φοράν τήν χαράν καί τήν συγκίνησίν μας διά τά αἰσθήματα ἀγάπης καί τιμῆς πρός τήν ἡμετέραν Μετριότητα. Μεταφέρομεν εἰς ὅλους τούς παρόντας καί τούς ἠγαπημένους σας τήν εὐλογίαν, τήν στοργήν καί τήν ἀγάπην τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καί ἐπικαλούμεθα ἐπί πάντας ὑμᾶς τήν χάριν καί τό ἔλεος τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀμήν!
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου
