Η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος, επισκέφθηκε την Δευτέρα, 14 Οκτωβρίου, τον Ι. Ναό Αγίου Ευσταθίου, στην Έδρα της Ι. Επισκοπής Μελβούρνης.
Τον Παναγιώτατο, ο οποίος συνοδευόταν από τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας, υποδέχθηκε ο Θεοφιλ. Επίσκοπος κ. Κυριακός, οι ενθουσιώδεις μικροί μαθητές του σχολείου Oakleigh Grammar της Κοινότητας των Αγίων Αναργύρων μαζί με τους Καθηγητές τους, οι εργαζόμενοι στα Γραφεία της Επισκοπής και ενορίτες του Αγίου Ευσταθίου.
Στον Ι. Ναό τον Πατριάρχη καλωσόρισε ο εφημέριος του, Αιδεσιμολ. Πρωτοπρεσβύτερος κ. Χρήστος Δημολιάνης. Ο Παναγιώτατος στη σύντομη αντιφώνησή του εξέφρασε την χαρά του που επισκέπτεται και πάλι, μετά 28 χρόνια, την Ενορία του Αγίου Ευσταθίου, και ευχαρίστησε τον Σεβ. Αρχιεπίσκοπο κ. Μακάριο, τον Θεοφιλ. Επίσκοπο κ. Κυριακό και τον Ιερατικώς Προϊστάμενο του Ναού για την εγκάρδια υποδοχή.
Το μεσημέρι, ευλόγησε το επίσημο γεύμα που παρέθεσε προς τιμήν του ο Θεοφιλ. Επίσκοπος Μελβούρνης κ. Κυριακός, ο οποίος, μεταξύ άλλων, υπογράμμισε τη σημασία της ενότητας στην Εκκλησία, που σημαίνει ενότητα με τον Χριστό, ενότητα των πιστών. Όπως είπε, η ενότητα είναι ιερό καθήκον και υποχρέωση όλων, και πρόσθεσε ότι ο Πατριάρχης είναι ο εκφραστής της ενότητας.
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου
ΟΜΙΛΙΑ
τῆς Α.Θ.Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ κατά τό παρατιθέμενον γεῦμα πρός τιμήν Αὐτοῦ, ὑπό τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς Μελβούρνης
[Μελβούρνη, Δευτέρα 14 Ὀκτωβρίου 2024]
Ἱερώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Αὐστραλίας κ. Μακάριε,
Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Μελβούρνης κ. Κυριακέ,
Ἐκλεκτοί παρόντες,
Χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως κάθε φορά πού εὑρισκόμεθα ἐν μέσῳ ἀδελφῶν καί τέκνων ἠγαπημένων, καί ὄντως σήμερον ἔχομεν κάθε λόγον νά χαιρώμεθα διότι τό εὐλογημένον ποίμνιον τῆς Ἱερᾶς Ἐπισκοπῆς Μελβούρνης, οἱ Ἑλληνες Ὁμογενεῖς ἀδελφοί μας, κατέχουν εἰς τήν καρδίαν μας ξεχωριστήν θέσιν καθώς αἰσθανόμεθα ἀπό τῆς πρώτης στιγμῆς τῆς ἐπισκέψεώς μας εἰς Μελβούρνην ὅτι εὑρισκόμεθα εἰς οἰκεῖον τόπον. Ἡ ἑλληνοπρεπέστατη Μελβούρνη ἐποτίσθη καί ἐζυμώθη μέ τούς τιμίους ἀγῶνας καί τά δάκρυα ἀγωνίας ἀλλά χαρᾶς τῶν Ἑλλήνων μεταναστῶν. Εἶναι τόπος ὅπου τό δένδρον τῆς Ρωμηοσύνης ἀπέκτησε βαθείας ρίζας καί ἔδωκε πλουσίους καί εὐχύμους καρπούς καί, ὡς ἐκ τούτου, θά ἐλέγομεν ὅτι εἶναι γῆ ἑλληνική.
Ἐκ βάθους καρδίας ἀπεθύνομεν καί πάλιν θερμοτάτας εὐχαριστίας πρός τόν Ἱερώτατον ἀδελφόν Ἀρχιεπίσκοπον Αὐστραλίας κ. Μακάριον καί τόν Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Μελβούρνης κ. Κυριακόν τόν Ἁγιορείτην διά τήν σημερινήν εὐφρόσυνον συνάντησιν, ὡς καί πρός ἅπαντας ὑμᾶς, τέκνα καί ἀδελφοί, διά τήν ὑποδοχήν καί τήν θερμήν ἀγάπην πρός τόν Πατριάρχην, ἡ ὁποία δεικνύει τήν τιμήν καί τόν σεβασμόν πρός τήν κοινήν Μητέρα καί Τροφόν πάντων ἡμῶν, τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν, τῆς ὁποίας ἡ στοργή, τό ἐνδιαφέρον καί ἡ φροντίς διά τήν Ὁμογένειαν εἶναι συνεχεῖς.
Εἴπομεν εἰς τήν ἀρχήν τῆς συντόμου ταύτης προσλαλιᾶς ὅτι εὑρισκόμεθα εἰς τόπον Ἑλληνικόν καί τοῦτο ὄχι μόνον διότι ἡ Ὁμογένεια τῆς μεγαλουπόλεως Μελβούρνης συγκεντρώνει τόν μεγαλύτερον ἀριθμόν Ἑλλήνων ἐκτός Ἑλλάδος καί Κύπρου, ἀλλά καί δι᾽ ἕνα ἀκόμη σπουδαῖον λόγον: ἡ Μελβούρνη μοιράζεται τήν οἰκουμενικότητα, ὡς στοιχεῖον τῆς ταυτότητός της, μέ τήν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν. Οἱκουμενικότης σημαίνει ἀνοικτούς ὁρίζοντας, συνύπαρξιν λαῶν καί πολιτισμῶν, ἀνάγνωρισιν τῆς ἀξίας καί τῆς ἰδιαιτερότητος τοῦ ἄλλου, συναντίληψιν, ἀλληλοπε-0ριχώρησιν, συναδέλφωσιν, ἀλληλεγγύην καί κοινούς ὁραματισμούς.
Τυγχάνει γνωστόν ὅτι ἡ Μελβούρνη εἶναι ἕνας πολύχρωμος καμβάς λαῶν καί πολιτισμῶν. Σήμερον διαβιοῦν ἐδῶ μετανάσται ἀπό περίπου ἑκατόν τεσσαράκοντα χώρας, οἱ ὁποῖοι συνθέτουν τό σύγχρονον πρόσωπον τῆς πόλεως, πού ἀντανακλᾶ τόν κοσμοπολιτισμόν καί τάς οἰκουμενικάς διαστάσεις καί προοπτικάς τῆς κοινωνίας της.
Ὡσαύτως, τέκνα ἐν Κυρίῳ, τό Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον, ὁ ὕπατος θεσμός τοῦ Γένους, ὁ θεματοφύλαξ τῆς ἀποστολοπαραδόπου πίστεως τῶν Ὀρθοδόξων καί τῶν τιμαλφῶν τῆς Ρωμηοσύνης, συνιστᾷ ποιότητα κατ᾽ ἐξοχήν οἰκουμενικήν καί παγκόσμιον. Ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Μεγάλη Ἐκκλησίας εἰς ὅλον τόν ἱστορικόν της βίον ἕως καί σήμερον διαπνέεται ἀκριβῶς ὑπό αὐτῆς τῆς σταθερᾶς προοπτικῆς τῆς οἰκουμενικότητος. Εἰς τήν διαχρονίαν τῶν αἰώνων προσλαμβάνει καί διασώζει λαούς καί πολιτισμούς καί ἀναγεννᾷ αὐτούς εἰς τήν κολυμβήθραν τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, σεβομένη τάς ἐθνικάς, γλωσσικάς καί πολιτισμικάς ἰδιαιτερότητας κάθε λαοῦ. Εἰς τήν ἐποχήν μας μάλιστα, ἐποχήν θρησκευτικοῦ φονταμενταλισμοῦ, ἐθνικιστικῶν ἐξάρσεων καί πολεμικῶν συρράξεων, ἡ οἱκουμενική μαρτυρία τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας καθίσταται μείζονος σημασίας καί σπουδαιότητος. Ὀφείλομεν, βεβαίως, νά σημειώσωμεν ἐμφαντικῶς, ὅτι οἰκουμενικότης δέν σημαίνει ὑποτίμησιν ἤ καί ἀπώλειαν τῆς ταυτότητος καί τῶν ἰδιαιτέρων χαρακτηριστικῶν καί τῆς μοναδικότητος τοῦ κάθε λαοῦ, ἀλλά κατανόησιν, βίωσιν καί ἀνάπτυξίν των μακράν πάσης μισαλλοδοξίας, ἐθνικιστικοῦ μίσους, ἀποκλεισμῶν καί περιχαρακώσεων.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ πεφιλημένα,
Προτρεπόμεθα ὑμᾶς πατρικῶς νά δίδετε καθ᾽ ἡμεράν τήν μαρτυρίαν τῆς οἰκουμενικότητος τῆς Ὀρθοδοξίας, νά κρατῆτε ὡς θησαυρόν τιμαλφέστατον τά ἤθη, τάς παραδόσεις καί τήν γλῶσσαν μας, διότι αὐτά ἀποτελοῦν τά ἐχέγγυα, ὄχι ἁπλῶς τῆς ἐπιβιώσεως τῆς Ὁμογενείας, ἀλλά εὐζωίας, εὐθυδρομίας καί πνευματικῆς παρουσίας καί προόδου αὐτῆς. Διδάξατε εἰς τά τέκνα σας ὅτι ὁ Ρωμηός εἶναι πολίτης τοῦ κόσμου, πού ὅμως δέν λησμονεῖ ποτέ τήν πίστιν καί τήν γλῶσσαν του, τάς ἀξίας καί τάς παραδόσεις του.
Πάλιν καί πολλάκις ἐκφράζομεν τήν χαράν καί τήν ἀγαλλίασίν μας καί καταθέτομεν τήν ἐγκάρδιον εὐγνωμοσύνην μας διά τήν σημερινήν συνάντησιν. Ὑψοῦμεν τό ποτήριον εἰς ὑγείαν ὅλων σας, ἀδελφοί καί τέκνα. Ὑγιαίνετε! Ὁ Χριστός ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν!
