Πρόσφατα, το 25ο λεγόμενο “παγκόσμιο συμβούλιο του ρωσικού λαού” πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα στην αίθουσα του καθεδρικού ναού του Σωτήρος Χριστού, υπό την προεδρία του Πατριάρχη Κύριλλου Γκουντιάεφ. Υιοθέτησε ένα τελικό έγγραφο που έμοιαζε με Ναζιστικό Μανιφέστο: “Το παρόν και το μέλλον του ρωσικού κόσμου”. Αναφέρει ότι πρόκειται για “εντολή” προς τη νομοθετική και την εκτελεστική εξουσία. Προφανώς, πρόκειται για ένα προγραμματικό μανιφέστο του καθεστώτος Πούτιν. Στο “συμβούλιο” συμμετείχαν 488 αντιπρόσωποι – αξιωματούχοι, δυνάμεις ασφαλείας, πολιτιστικοί συνεργάτες του Πούτιν και κληρικοί (συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 30 επισκόπων). Ο Ρώσος δικτάτορας Πούτιν συμμετείχε στη συνεδρίαση διαδικτυακά (από μια τεράστια οθόνη).
Η Fakty ζήτησε από τον Σέργιο Σουμίλο, διευθυντή του Διεθνούς Ινστιτούτου Κληρονομιάς του Άθω, ερευνητή στο Πανεπιστήμιο του Exeter στο Ηνωμένο Βασίλειο και στο Ινστιτούτο Ιστορίας της Ουκρανίας της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, τιμημένο εργαζόμενο του πολιτισμού της Ουκρανίας, υποψήφιο των ιστορικών επιστημών και διδάκτορα της θεολογίας, να σχολιάσει την απόφαση του “συμβουλίου”.
“Ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος Γκουντιάεφ και οι συνεργάτες του ανέπτυξαν την ιδεολογία του “ρωσικού κόσμου” από τις αρχές της δεκαετίας του 1990″
– Τι σχέση έχει η “εντολή” που υιοθετήθηκε από το λεγόμενο “συμβούλιο” με την Ουκρανία;
– “Το περιεχόμενό του είναι εγγενώς ουκρανοφοβικό και γενοκτονικό”, λέει ο Σέργιος Σουμίλο, “επειδή αποκλείει ρητά την ίδια τη δυνατότητα ύπαρξης της Ουκρανίας ως κράτους και των Ουκρανών ως ξεχωριστού λαού. Οι συντάκτες της “εντολής” τοποθετούν την πατρίδα μας στην αποκλειστική σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, έχουν βάλει στόχο να απορροφήσουν την Ουκρανία, να καταστρέψουν τους συνειδητοποιημένους Ουκρανούς και οτιδήποτε ουκρανικό, να αφομοιώσουν με τη βία όσους έχουν απομείνει να ζουν και να διασφαλίσουν ότι οι απόγονοί μας δεν θα γνωρίζουν την αλήθεια για τις ρίζες τους. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε με σαφήνεια ότι το σχέδιο καταστροφής του ουκρανικού λαού έλαβε την ευλογία και την έγκριση της ανώτατης ηγεσίας του Πατριαρχείου της Μόσχας.
Με την ευλογία του, η “εντολή” επιχειρεί επίσης να αναβιώσει την αντιεπιστημονική θεωρία ότι “οι Μεγαλορώσοι, οι Μικρορώσοι και οι Λευκορώσοι είναι τρία παρακλάδια ενός λαού”. Είναι πολύ πιθανό ότι η πολιτική ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα γράψει αυτή τη μπούρδα στο Σύνταγμα της Ρωσίας – με το πρόσχημα της εκπλήρωσης της “εντολής” του “συμβουλίου”. Είναι σαφές ότι η παραπλανητική θέση του “τριπλού έθνους” θα εμπεδωθεί στα παιδιά στα σχολεία. Στην πραγματικότητα, αυτό αναφέρεται σε μία από τις παραγράφους της “εντολής”.
– Λέει οτιδήποτε για την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία;
– Έγινε το πρώτο επίσημο έγγραφο που αποκάλεσε τη λεγόμενη ειδική στρατιωτική επιχείρηση ως “πόλεμο”, και μάλιστα “ιερό πόλεμο”. Έτσι, ο Πατριάρχης Κύριλλος και άλλοι ιεράρχες του Πατριαρχείου Μόσχας όχι μόνο έδωσαν την ευλογία τους στον πόλεμο, αλλά του έδωσαν και ένα ψευδεπίγραφο ιερό νόημα.
– Ποιος είναι ο εμπνευστής της ιδέας του “ρωσικού κόσμου”;
– Έκανα κάποια έρευνα σχετικά με τις πηγές της. Αποδεικνύεται ότι ο Κύριλλος Γκουντιάεφ ήταν μεταξύ εκείνων που ανέπτυξαν την ιδεολογία του “ρωσικού κόσμου” στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και την προώθησαν σε κυβερνητικούς κύκλους, ειδικότερα, την εξέφρασε στον Πούτιν. Ως εκ τούτου, όταν ο Ρώσος δικτάτορας αναφέρει τώρα στην τηλεόραση ανιστόρητες ανοησίες για την Ουκρανία, χρησιμοποιεί τις φαντασιακές επεξεργασίες του Κύριλλου Γκουντιάεφ και της ομάδας των ιδεολόγων του. Είναι ντροπιαστικό ότι ο Γκουντιάεφ έχει μετατρέψει το Πατριαρχείο Μόσχας σε προπαγανδιστικό εξάρτημα του ολοκληρωτικού καθεστώτος του Πούτιν.
Παρεμπιπτόντως, μέχρι πρόσφατα, αυτός ο τύπος μνημονευόταν σε όλες τις εκκλησίες της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (Πατριαρχείο Μόσχας) και αυτό παρουσιάστηκε ως ένα είδος “μυστηριακής ένδειξης” της σύνδεσης της Ουκρανίας με τον “ρωσικό κόσμο”. Μέχρι σήμερα, σε ορισμένους ναούς αυτής της εκκλησίας, επίσκοποι και ιερείς συνεχίζουν να μνημονεύουν τον Πατριάρχη Μόσχας, παρά το γεγονός ότι ευλόγησε τον ρωσικό στρατό να σκοτώνει Ουκρανούς.
– Πώς κατάφερε να καταλάβει την υψηλότερη θέση στο Πατριαρχείο της Μόσχας; Συνέβαλαν σε αυτό οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες;
– Ο Γκουντιάεφ ήταν πράκτορας της KGB της ΕΣΣΔ (του προκατόχου της ρωσικής FSB). Αυτό ανακαλύφθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 από έναν Ρώσο αντιφρονούντα και ιερέα του Πατριαρχείου της Μόσχας, τον πατέρα Γκλεμπ Γιακούνιν (τον γνώριζα καλά προσωπικά). Το 1990, ο πατέρας Γκλεμπ εξελέγη βουλευτής στο Ανώτατο Σοβιέτ της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας. Αργότερα ήταν επικεφαλής της κοινοβουλευτικής υποεπιτροπής για τη διερεύνηση του πραξικοπήματος της Κρατικής Επιτροπής για την Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης (Συμμορίας των Οκτώ) κατά του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και είχε πρόσβαση στα αρχεία της KGB. Ο πατήρ Γιακούνιν βρήκε σε αυτά τα αρχεία έγγραφα σχετικά με τη συνεργασία της ανώτατης ηγεσίας του Πατριαρχείου Μόσχας με την KGB. Ο Γκουντιάεφ ήταν τότε Μητροπολίτης Σμολένσκ και Καλίνινγκραντ και ήταν επικεφαλής του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας (ένα είδος εκκλησιαστικού Υπουργείου Εξωτερικών). Τα έγγραφα της KGB ανέφεραν ότι ήταν πράκτορας αυτής της ειδικής υπηρεσίας για πολλά χρόνια, με το ψευδώνυμο του πράκτορα “Μιχαήλοφ”. Ο πατέρας Γκλεμπ δημοσίευσε αυτό το υλικό. Ωστόσο, αυτό δεν κλόνισε τη θέση του Γκουντιάεφ στη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και δεν εμπόδισε την περαιτέρω εξέλιξη της καριέρας του.
Πρέπει να σημειωθεί ότι το Τμήμα Εξωτερικών Σχέσεων, του οποίου προΐστατο ο Γκουντιάεφ, ήταν ένα είδος παραρτήματος της KGB εντός της εκκλησιαστικής δομής, μέσω του οποίου οργανώνονταν ταξίδια στο εξωτερικό με την κάλυψη της εκκλησίας. Στη Σοβιετική Ένωση, ήταν αδύνατο να ταξιδέψει κανείς στο εξωτερικό χωρίς την έγκριση της KGB. Αν κοιτάξετε το βιογραφικό του Γκουντιάεφ, θα δείτε ότι είχε μια απίστευτη καριέρα και έναν μεγάλο αριθμό ταξιδιών στο εξωτερικό όταν ήταν νέος. Συγκεκριμένα, έζησε στην Ελβετία για μεγάλο χρονικό διάστημα, ασχολούμενος με διεθνείς επαφές.
“Το “Λαϊκό Συμβούλιο” δεν είναι πλέον μια λέσχη ψυχαγωγίας, αλλά μια δομή που δημιουργεί και προωθεί τις αφηγήσεις του καθεστώτος Πούτιν”.
– Πώς προέκυψε το λεγόμενο “Παγκόσμιο Ρωσικό Λαϊκό Συμβούλιο”;
– Η δομή αυτή δημιουργήθηκε από τον Γκουντιάεφ. Αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την κατάρρευση του ΚΚΣΕ, τέθηκε στη Ρωσία το ζήτημα της ανάπτυξης μιας ενοποιητικής εθνικής ιδέας. Το 1993, ο Γκουντιάεφ επιλήφθηκε του θέματος αυτού και ίδρυσε το “Παγκόσμιο Ρωσικό Λαϊκό Συμβούλιο”. Το καταστατικό του αναφέρει ότι επικεφαλής αυτής της δομής είναι ο Πατριάρχης της Μόσχας (εκείνη την εποχή ήταν ο Αλέξιος Ρίντιγκερ) και ο Γκουντιάεφ έγινε ο αναπληρωτής του σε αυτή την οργάνωση. Όλα αυτά τα χρόνια, ο Γκουντιάεφ και οι προσωπικότητες που συμμετείχαν στις εργασίες του “Συμβουλίου” (συμπεριλαμβανομένου του απεχθούς Αλεξάντερ Ντούγκιν) ανέπτυσσαν, δοκίμασαν και εφάρμοσαν την ιδεολογία του “ρωσικού κόσμου”.
Αφού ο Γκουντιάεφ έγινε πατριάρχης της Μόσχας το 2009 και τέθηκε έτσι επικεφαλής του “Παγκόσμιου Ρωσικού Λαϊκού Συμβουλίου”, η επιρροή της οργάνωσης αυτής αυξήθηκε. Περιλαμβάνει πολλούς υψηλόβαθμους αξιωματούχους τόσο από τις κεντρικές (συμπεριλαμβανομένης της προεδρικής διοίκησης) όσο και από τις περιφερειακές αρχές, την κρατική Δούμα, την FSB και το Υπουργείο Εσωτερικών. Ο Πούτιν έχει επανειλημμένα συμμετάσχει στις συνεδριάσεις του “Συμβουλίου”. Αυτή τη φορά, ο δικτάτορας παρακολούθησε τις συνεδριάσεις του μέσω διαδικτύου και παρενέβαλε τα σχόλιά του.
– Υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι η ιδεολογία του Ρωσικού Κόσμου έχει πολλές ομοιότητες με τον Ναζισμό του Χίτλερ;
– Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι λόγοι. Στην πραγματικότητα, ένας από τους ανθρώπους-κλειδιά στην ανάπτυξη της έννοιας του Ρωσικού Κόσμου, ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, γοητεύτηκε όχι μόνο από τον αποκρυφισμό αλλά και από τις ιδέες του πρώιμου φασισμού και του ναζισμού στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Δεν το έκρυψε ποτέ. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο Ντούγκιν μετέφερε τις θεμελιώδεις αρχές του πρώιμου ναζισμού στην έννοια του “Ρωσικού Κόσμου”. Εξ ου και οι εκκλήσεις για την εξόντωση των Ουκρανών (ο Χίτλερ είχε το ίδιο παθολογικό μίσος για τους Εβραίους) και η επιθυμία για την υποδούλωση άλλων λαών.
Η μεγάλη εκτίμηση του καθεστώτος Πούτιν για τον Ντούγκιν αποδεικνύεται από τον πρόσφατο διορισμό του ως επικεφαλής της Ανώτατης Πολιτικής Σχολής στο Ρωσικό Ανθρωπιστικό Πανεπιστήμιο (πρώην Ανώτατη Κομματική Σχολή υπό την Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΣΕ), η οποία λειτουργεί υπό την αιγίδα της ρωσικής προεδρικής διοίκησης. Αυτό το πανεπιστήμιο εκπαιδεύει τη μελλοντική πολιτική ελίτ.
– Ο αποκρυφισμός, τον οποίο ο Ντούγκιν αγαπάει, και ο χριστιανισμός πρέπει να βρίσκονται σε αντίθεση μεταξύ τους;
– Αυτές οι κοσμοθεωρίες είναι ασύμβατες. Στην πραγματικότητα, η “εντολή” που υιοθετήθηκε από το “Συμβούλιο” είναι ένα αιρετικό έγγραφο από θεολογική άποψη, επειδή έρχεται σε αντίθεση με τη χριστιανική πίστη. Για το λόγο αυτό, χριστιανοί θεολόγοι από διάφορες χώρες έχουν την πρόθεση να υιοθετήσουν ένα έγγραφο που να καταδικάζει την αντιχριστιανική ιδεολογία, στη δημιουργία και προώθηση της οποίας συνέβαλε η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, με επικεφαλής τον πατριάρχη της.
– Είναι δυνατόν να οργανωθεί μια εκκλησιαστική δίκη για τον Γκουντιάεφ;
– Ναι, είναι. Στο επίπεδο της Πανορθόδοξης Συνόδου (μιας συνάντησης όλων των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών), μπορεί να ληφθεί απόφαση για την καταδίκη του Πατριάρχη Κυρίλλου και ακόμη και για την καθαίρεσή του. Έχουν υπάρξει παρόμοια προηγούμενα στην ιστορία: μια από τις αγαπημένες ιστορικές μορφές του Γκουντιάεφ, ο συμπατριώτης του και, όπως και ο ίδιος, Έρζια στην εθνικότητα, ο πρώην Πατριάρχης Μόσχας Νίκων (που έζησε τον 17ο αιώνα), καθαιρέθηκε από το πατριαρχείο με τη συμμετοχή εκπροσώπων άλλων τοπικών εκκλησιών. Υπάρχει λόγος να ελπίζουμε ότι ο Κύριλλος Γκουντιάεφ θα έχει την ίδια τύχη με τον προκάτοχό του. Αν και, αν πραγματοποιηθεί μια εκκλησιαστική δίκη, δεν θα συμβεί πολύ σύντομα. Υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει.
– Κατά τη διάρκεια του σημερινού πολέμου, η Ρωσία έχει εκτοπίσει αρκετά εκατομμύρια Ουκρανούς πολίτες. Περιέχει η “εντολή” που εγκρίθηκε από το “Συμβούλιο” ρήτρες σχετικά με την αναγκαστική επανεγκατάσταση;
– Υπάρχει η απαίτηση για βίαιη εκδίωξη των κατοίκων των ρωσικών μεγάλων πόλεων σε μικρές πόλεις και χωριά αναλογικά σε όλη την επικράτεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Και επίσης σε χωριά που έχουν εγκαταλειφθεί από τους ανθρώπους.
– Γιατί;
– Υποτίθεται, για να αναβιώσουν με αυτόν τον τρόπο χιλιάδες οικισμοί στη Ρωσία. Αυτό που έχει σημασία για εμάς είναι ότι οι συντάκτες της “εντολής” απαιτούν να μετεγκατασταθούν και οι Ουκρανοί από τα κατεχόμενα εδάφη. Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε αυτό ως πραγματική απειλή, επειδή το λεγόμενο “Λαϊκό Συμβούλιο” δεν είναι πλέον μια λέσχη για χομπίστες, αλλά ένα είδος “εργαστηρίου” για τη δημιουργία και την προώθηση των αφηγήσεων του καθεστώτος Πούτιν.
Τα σχέδια μετεγκατάστασης των κατοίκων των μεγάλων πόλεων σε πόλεις και χωριά αποσκοπούν επίσης στην αύξηση του ποσοστού γεννήσεων. Ο τρόπος και ο ρυθμός ζωής στις μικρές πόλεις και τα χωριά ευνοεί τη διατήρηση των οικογενειών και την αύξηση του αριθμού τους. Σε γενικές γραμμές, το θέμα της ραγδαίας αύξησης του ποσοστού γεννήσεων περιέχεται σε αρκετές παραγράφους της “εντολής”. Αυτός ο στόχος είναι φυσιολογικός από μόνος του, αλλά οι μέθοδοι επίτευξής του είναι ολοκληρωτικές: η βούληση των ανθρώπων δεν λαμβάνεται ουσιαστικά υπόψη.
“Το καθεστώς Πούτιν και η ηγεσία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Πατριαρχείου Μόσχας δημιουργούν τον αντιχριστιανισμό”
– Η έννοια του “ρωσικού κόσμου” προβλέπει την υποδούλωση και την απορρόφηση μόνο της Ουκρανίας ή και άλλων χωρών;
– Η “εντολή” του “Λαϊκού Συμβουλίου” διακηρύσσει ότι ο χώρος του λεγόμενου “ρωσικού κόσμου” δεν περιορίζεται στα κρατικά σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας και ακόμη και της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Διότι, σύμφωνα με την επιθετική λογική του Πατριάρχη Μόσχας και των συνεργατών του, αυτός ο “κόσμος” περιλαμβάνει όλους εκείνους (παραθέτω) “για τους οποίους η ρωσική παράδοση, τα ιερά του ρωσικού πολιτισμού και ο μεγάλος ρωσικός πολιτισμός αποτελούν την υψηλότερη αξία και το νόημα της ζωής”. Χρησιμοποιώντας αυτή την ασαφή διατύπωση, ο Πούτιν μπορεί να δικαιολογήσει την επιθετικότητα εναντίον ενός πολύ μεγάλου αριθμού χωρών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ιδεολόγοι του Πούτιν έχουν διακηρύξει ότι ο ίδιος ο “ρωσικός κόσμος” είναι ένας ξεχωριστός “πολιτισμός” – διαφορετικός από τον ευρωπαϊκό και όλους τους άλλους, ακόμη και τους ορθόδοξους. Ταυτόχρονα, όλος ο κόσμος, εκτός από τη Ρωσία και αρκετές ολοκληρωτικές χώρες που συνεργάζονται μαζί της, ανακηρύσσεται “εχθρός”, “υπηρέτης του κακού” και “σατανιστές”. Με αυτόν τον τρόπο, στρέφουν τη Ρωσία εναντίον του υπόλοιπου κόσμου, κηρύσσοντας στην πραγματικότητα έναν “ιερό πόλεμο” εναντίον του.
– Διάβασα ότι στην “εντολή” του “Συμβουλίου” η Ρωσία ανακηρύχθηκε ως ο “κατέχων”. Τι σημαίνει αυτό;
– Το γεγονός είναι ότι ο Γκουντιάεφ και η ομάδα των ιδεολόγων του αποδίδουν μια εξαιρετική αποστολή στη Ρωσία. Στην “εντολή”, ανακηρύσσεται πράγματι ως ο λεγόμενος “κατέχων” (ένας βιβλικός όρος που μπορεί να μεταφραστεί ως “αυτός που συγκρατεί την ανομία”). Αυτό νοείται ως μια μυστικιστική υπερφυσική δύναμη που αντιστέκεται στην εξάπλωση του κακού στον κόσμο και εμποδίζει τον Σατανά να βασιλεύσει. Συνήθως, στη θεολογία, ο όρος “κατέχων” αναφέρεται στη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Στην “εντολή” του Γκουντιάεφ, αυτή η μυστικιστική αποστολή μεταβιβάστηκε στη Ρωσική Ομοσπονδία.
– Πώς το αξιολογείτε αυτό από θεολογική άποψη;
– Είναι σαφές ότι πρόκειται για αίρεση. Θα πρέπει επίσης να πω ότι η “εντολή” αναφέρει ότι η Ρωσία έχει μια ειδική αποστολή να γίνει η 1.000ετής βασιλεία του Θεού στη γη. Αυτό είναι επίσης μια αιρετική ιδέα (η λεγόμενη αίρεση του Χιλιασμού), η ουσία της οποίας είναι ότι πριν από το “τέλος του κόσμου” θα υπάρξει μια 1.000ετής βασιλεία των δικαίων στη γη, με επικεφαλής τον Χριστό. Αυτή η διδασκαλία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το Ευαγγέλιο. Αξίζει να εξηγήσουμε εδώ ότι η Ορθόδοξη θεολογία αντιλαμβάνεται τη “χιλιετή βασιλεία” ως την ύπαρξη της οικουμενικής εκκλησίας του Χριστού στη γη και όχι κάποιου ξεχωριστού κράτους.
Στην πραγματικότητα, το καθεστώς Πούτιν και η ηγεσία του Πατριαρχείου Μόσχας αντικαθιστούν τον χριστιανισμό δημιουργώντας τον αντιχριστιανισμό (η αρχαία ελληνική λέξη “αντι” (ἀντί) σημαίνει όχι μόνο “εναντίωση” αλλά και “αντικατάσταση”, δηλαδή αντικαθιστώ ένα πράγμα με ένα άλλο, παραποιώ, υποκαθιστώ). Υπάρχει μια “δογματική” αντικατάσταση, παραμόρφωση και αλλοίωση της αληθινής Ορθοδοξίας. Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε το 1927 υπό την εποπτεία της OGPU-NKVD, αλλά τώρα φτάνει στο τελικό της στάδιο. Έτσι, ο σύγχρονος ρωσικός “αντιχριστιανισμός” δεν είναι απλώς κάτι που είναι “εναντίον του χριστιανισμού”, αλλά κάτι που τον αντικαθιστά κάτω από το εξωτερικά παραπλανητικό προσωπείο του προσποιητού χριστιανισμού.
Παλαιότερα, σοβαροί πολιτικοί και εμπειρογνώμονες δεν έδιναν σημασία στις ιδέες του Γκουντιάεφ και της παρέας του, εκτιμώντας τες δικαίως ως περιθωριακές. Αλλά τώρα αυτές οι ναζιστικές ανοησίες (για το “ιδιαίτερο πεπρωμένο της Ρωσίας” κ.ο.κ.) έχουν γίνει μέρος της κρατικής ιδεολογίας του ολοκληρωτικού καθεστώτος του Πούτιν και το Πατριαρχείο Μόσχας είναι το εργαλείο του.
Το ίδιο πράγμα, παρεμπιπτόντως, συνέβη σχεδόν 100 χρόνια πριν, όταν ο Χίτλερ και τα τσιράκια του ανέπτυσσαν τη ρατσιστική ιδεολογία τους. Εκείνη την εποχή, λίγοι άνθρωποι στην Ευρώπη έδωσαν σημασία σε αυτό. Ακόμη και στη Διάσκεψη του Μονάχου, το 1938, οι δυτικές δυνάμεις προσπάθησαν αφελώς να διαπραγματευτούν ειρήνη με τον Χίτλερ δίνοντάς του την Τσεχοσλοβακία, μόνο και μόνο για να αποτρέψουν έναν μεγάλο πόλεμο. Αλλά οι παραχωρήσεις σε μανιακούς και εγκληματίες όπως ο Χίτλερ και ο Πούτιν το μόνο που κάνουν είναι να ενισχύουν την ψευδαίσθηση της ανεκτικότητας στα μυαλά αυτών των τρελών και να αυξάνουν ακόμη περισσότερο τις διεστραμμένες ορέξεις τους. Αυτοί οι τύποι ανθρώπων πρέπει να σταματηθούν αποφασιστικά και εγκαίρως. Διαφορετικά, σαν ορδή, θα συνεχίσουν να σκοτώνουν και να καταστρέφουν σε όλο τον κόσμο. Αυτή είναι η φύση της εμμονής τους ή του δαιμονισμού τους, στη γλώσσα της χριστιανικής θεολογίας.
