Η Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή είχε τη χαρά να παρουσιάσει στην Αίθουσα Τελετών του σχολείου το μεσημέρι της 10ης Μαΐου 2024 το μουσικοθεατρικό δρώμενο «Ὡς σκιᾶς ὄναρ – Σαν ονείρου σκιά», σε συνεργασία με τη Στέγη Πολιτισμού και Κοινωνικής Συμπαράστασης Θεσσαλονίκης «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», τη θεατρική ομάδα «ΕΛΕΟΣ» και το φωνητικό σύνολο «ΜΕΜΝηΑ».
Την παράσταση τίμησε με την παρουσία Της η Α.Θ.Π., ο Οικουμενικός Πατριάρχης, κ.κ. Βαρθολομαίος.
Αρχικά, ο Σχολάρχης κ. Δημήτριος Ζώτος καλωσόρισε τους παρευρισκομένους τονίζοντας τη σημασία της διδασκαλίας μέσω της τέχνης και την αξία του συγκεκριμένου θεατρικού αναλογίου για την ανάδειξη ιστορικών προσώπων σχετιζομένων με τον Μεγαλέξανδρο.
Στη συνέχεια, χαιρετισμό απηύθυνε ο πρόεδρος του «Αριστοτέλη», κ. Θεόδωρος Ασπασίδης και η Α.Θ.Π., ο Οικουμενικός Πατριάρχης, κ.κ. Βαρθολομαίος ευλόγησε τους παρευρισκομένους.
Το θέμα του θεατρικού αναλογίου ήταν το εφήμερο και το ευμετάβλητο της ανθρώπινης ύπαρξης – σα σκιά ονείρου ο άνθρωπος. Πρόκειται για κείμενα της αρχαίας ελληνικής ιστοριογραφίας για τον Μεγάλο Αλέξανδρο που με έμπνευση και φαντασία μετουσίωσε ο Δρ. Παππάς με σε διαχρονικές κραυγές πόνου και νοσταλγίας για την πατρίδα, πλαισιωμένα με σύγχρονα τραγούδια της ξενιτιάς. Τα επτά κεντρικά πρόσωπα που αφηγούνται τις προσωπικές τους ιστορίες, πάντα με κέντρο αναφοράς το μεγάλο στρατηλάτη, είναι ο σκυθρωπός στρατηγός του Κοίνος (Δημοσθένης Ιωαννίδης), η δυναμική μητέρα του Ολυμπιάδα (Αφροδίτη Ιωαννίδου), η πονεμένη αδελφή του Κλεοπάτρα (Άννα Δουμάνογλου), η αφοσιωμένη τροφός του Λανίκη (Στέλλα Τσατσαρώνη), η πολυταξιδεμένη εταίρα Θαΐδα (Αφροδίτη Τσέτσικα) που τον ακολούθησε στην εκστρατεία, η Περσίδα ερωμένη του Βαρσίνη (Δέσποινα Σφάντζικα) και η Βακτριανή σύζυγος του Ρωξάνη (Ελπίδα Ευκαρπίδου). Οι δύο τελευταίες του χάρισαν τους δύο γιους του, η Βαρσίνη τον Ηρακλή κι η Ρωξάνη τον Αλέξανδρο τον Δ΄ αντίστοιχα. Αφηγητές είναι οι Δρ. Νικόλαος Παππάς, Έφη Κυρλαγκίτση και Στέλλα Μωυσίδου και οι χορωδοί του φωνητικού συνόλου «ΜΕΜΝηΑ» συνοδεύουν με την καθοδήγηση του μαέστρου Σάκη Δερμιτζάκη.
Ο μέγας απών είναι ο Μέγας Αλέξανδρος. Η απουσία του συνδετικού προσώπου κάνει πολύ πιο έντονη την παρουσία του, σε όλες τις αφηγήσεις. Είναι αυτός που καθόρισε την πορεία της ζωής τους και που αγαπήθηκε από όλους και πιότερο από τη μάνα. Είναι όμως άφαντος, υπενθυμίζοντας στο κοινό ότι ακόμα και σήμερα ο τάφος του παραμένει μυστήριο. Και καθώς κορυφώνονται οι τραγικές ιστορίες, έρχονται οι στίχοι του Πίνδαρου από τον 8ο Πυθιόνικο να μας υπενθυμίσουν τι είναι ο άνθρωπος.
ἐπάμεροι· τί δέ τις; τί δ᾽ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ [επωδ. ε]
ἄνθρωπος. Μτφρ.
Εφήμεροι· τί είναι κανείς και τί δεν είναι; [επωδ. ε]
Ίσκιος ονείρου ο άνθρωπος.
Έτσι, γοργά και κάποτε αιφνιδιαστικά τα μεγαλεία χάνονται και «τα στερνά δεν τιμούν τα πρώτα», όπως χαρακτηριστικά λέει ο σοφός μας λαός για το άδικο τέλος.
«Τίποτα δεν είναι τα ωραία αυτού του κόσμου / πριν καλά φανούν, χάνονται… / σαν ονείρου σκιά» (Λίλα Ντε Τσάβες)
Δυνατό σε μηνύματα και καινοτόμο σε έμπνευση το θεατρικό αναλόγιο «Ως σκιάς όναρ- σαν ονείρου σκιά» τάραξε τη σκέψη μας για τη φύση του ανθρώπου σιγανά και ταπεινά…
Μετά το πέρας της παράστασης, παρατέθηκε στην τραπεζαρία της Π.Μ.Γ.Σ. γεύμα στους συντελεστές, οι οποίοι έφυγαν με τις καλύτερες εντυπώσεις και τους οποίους ευχαριστούμε για την εύθυμη διάθεση και τη συγκινητική τους φιλία.
Πατριαρχική Μεγάλη του Γένους Σχολή
