Δεν υπάρχει ανθρώπινη γλώσσα που να μπορεί να εκφράσει την ευγνωμοσύνη που νιώθει η ανθρώπινη ψυχή για τη Μητέρα του Θεού. Αυτή είναι η Μήτηρ του Φωτός, μέσω της οποίας ο Ήλιος της Δικαιοσύνης ανέτειλε και έλαμψε στη γη· η Μήτηρ της Πηγής της Ζωής, γιατί από το πηγάδι της ποτίστηκε η διψασμένη ανθρωπότητα· η Θύρα της Σωτηρίας, γιατί διά της κοιλίας της ο Σωτήρας των πάντων πέρασε και στον κόσμο μπήκε. Ο ακλόνητος στύλος της σταυροαναστάσιμης πίστης, το ευωδιαστό άρωμα της αγάπης, το θεμέλιο της ελπίδας, το άγγιγμα με την αιωνιότητα, το αναμμένο λυχνάρι που μέσα από κάθε άσκηση οδηγεί τον άνθρωπο. Όχι, δεν υπάρχει πιο λαμπρό παράδειγμα από το δικό της για όλους όσους θέλουν να ευαρεστήσουν τον Θεό. Διότι κανένας γεννημένος στη γη δεν το έχει κάνει αυτό περισσότερο από Εκείνη, κανείς δεν έχει αφιερώσει τη ζωή του στον Θεό στο βαθμό που Εκείνη την έχει αφιερώσει. Η Άμωμη Μητέρα είναι το πιο αγνό και ύψιστο παράδειγμα της ανθρωπότητας, γιατί τόσο στη στιγμή της μεγαλύτερης δόξας της, όταν επιλέχθηκε να γίνει Μητέρα του Θεού, όσο και στην ώρα του πιο αβάσταχτου πόνου και του μεγαλύτερου πένθους, όταν το υποπόδιο της φοβερής θέας του Σταυρού «ρομφαία διαπέρασε την ψυχή της», Αυτή εξέφρασε ακλόνητα την πίστη της στον Θεό. Για αυτό, Αυτή έγινε σίγουρο στήριγμα για όλους όσους με πίστη καρτερούν και σηκώνουν ήρεμα το σταυρό τους περπατώντας προς τον Χριστό.
Με τέτοια συναισθήματα και σκέψεις ήταν όλοι οι παρευρισκόμενοι στην τρίτη στάση του Ακαθίστου προς την Παναγία Θεοτόκο, της οποίας ο κεντρικός εορτασμός συνέβη στο μοναστήρι Πρέτσιστα στο Κίτσεβο. Εκεί ακριβώς, στην Ιερά Μονή της Μητρός του ανθρώπινου γένους και προστάτιδος των μοναχών, ο Ακάθιστος ύμνος προσφέρθηκε από την προσευχητική ψυχή και από την καλή καρδιά του αγαπημένου Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου, κ. Κύριλλου. Αυτός ήλθε στην Ιερά Μονή μαζί με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνό, από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, ο οποίος, επισκέφθηκε για πρώτη φορά την μοναχική μας κοινότητα. Συνεπώς, στους επίτιμους προσκεκλημένους προσφέρθηκε πρώτα η παραδοσιακή και επίσημη μοναστηριακή υποδοχή, κατά τη διάρκεια της οποίας ακολούθησαν οι αδελφικές προσφωνήσεις, πρώτα από τον Γέροντά μας, Επίσκοπο Αντανίας κ. Παρθένιο:
„«Σεβασμιώτατε Άγιε Μητροπολίτα Ίμβρου και Τενέδου, κ. Κύριλλε,
Σεβασμιώτατε Άγιε Μητροπολίτα Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου, κ. Δαμασκηνέ,
Κατά τις ώρες αυτές, γεμάτες με χαρούμενη αναμονή και πνευματική πρόγευση της χάριτος που πρόκειται να μας επισκεφθεί, με βαθύτερο σεβασμό και ευδιάθετη καρδία, εξ ονόματος αυτής της ανανεωμένης Ιεράς Μονής της Παναγίας Δεσποίνης ημών και των μοναζουσών εδώ, οι οποίες διακονούν και ασκητεύουν υπό την Μητρική της προστασία, σας καλωσορίζουμε θερμώς και εγκαρδίως. Σας ευχόμαστε ευχάριστη διαμονή σε αυτόν τον ιερό χώρο αγιασμένο από τον μοναχικό αγώνα, σε αυτό το αρχαίο Ιερό, θεμελιωμένο από τους πρώτους κτήτορες, τους ευσεβείς ρωμαίικους αυτοκράτορες Ανδρόνικο και Μιχαήλ, το οποίο μαρτυρεί την διαρκή παρουσία και χάρη της Θεοτόκου μεταξύ μας.
Η έλευσή σας εδώ, σε αυτήν την ευλογημένη στιγμή, στην παραμονή της εορτής του Ευαγγελισμού, αποτελεί έκφραση εκείνης της μυστηριώδους συναντήσεως μεταξύ Θεού και ανθρώπου και μεταξύ ανθρώπου και ανθρώπου, την οποίαν η Παρθένος Μαρία μας παρέσχε μια φορά και για πάντα με το μοιραίο της: «ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου». Η επίσκεψή σας εδώ όχι μόνο που μας γεμίζει με αμέτρητη ευγνωμοσύνη και τιμή, αλλά προσθέτει ακόμη μία πλούσια σελίδα στα χρονικά αυτής της Ιεράς Μονής και της Εκκλησίας μας.
Στην παρουσία σας βλέπουμε ακόμη μια εικονικότητα – της αληθινής εκκλησιαστικής κοινότητας, εκείνης που προέρχεται από την ίδια την καρδία της Εκκλησίας και είναι πάντα διαπλεκόμενη με τους δεσμούς της αγάπης και τα όρια της ειρήνης. Αυτή η κοινότητα, θεμελιωμένη στον Χριστό και μέσω του Χριστού, μας υπενθυμίζει ότι η τελική μας κλήση και ο τελικός μας σκοπός είναι η κοινωνία στη ζωή της Αγίας Τριάδος.
Επιτρέψτε μας, Άγιοι Αρχιερείς, να αξιοποιήσουμε αυτό τον χαιρετισμό με αφορμή την πρώτη επίσκεψη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Δαμασκηνού σε εμάς, για να εκφράσουμε τη βαθιά μας ευγνωμοσύνη και τιμή για τις αγώνες σας, την αφοσίωση και την υποστήριξή σας στη διαδικασία της κανονικής αναγνώρισης της ανανεωμένης Αρχιεπισκοπής Αχρίδος, της οποίας αποκατάσταση ανακοίνωσε η απόφαση, γεμάτη αγάπη και φροντίδα, της Αυτού Παναγιότητος Πατριάρχου των Ορθοδόξων κ.κ. Βαρθολομαίου.
Σε αυτή την στοργική συγκατάβασή σας, βλέπουμε την ενέργεια της Θείας Χάριτος, η οποία οδηγεί στην θεραπεία και ανανέωση του συνόλου του σώματος της Εκκλησίας. Ο ρόλος και η συνεισφορά σας, γνωστοί σε εμάς, σε αυτή την ιστορική απόφαση, είναι μαρτυρία για μία σαφή εκκλησιαστική όραση και για ποιμαντική φροντίδα προς τον λαό του Θεού. Την ευγνωμοσύνη μας για αυτό το ιερό ιστορικό έργο, μέσω σας την εκφράζουμε επίσης προς όλους τους άλλους, γνωστούς και άγνωστους, εκκλησιαστικά σκεπτόμενους ανθρώπους του Θεού, οι οποίοι επέλεξαν με αυταπάρνηση και θυσία να επενδύσουν τον εαυτό τους για την ευημερία της Εκκλησίας και για την πνευματική υγεία του Χριστεπωνύμου λαού καθ᾽ημάς.
Η ευγνωμοσύνη, ως θεμελιώδης αρετή στην χριστιανική μας ζωή, μας υπενθυμίζει ότι κάθε δώρο, κάθε χάρη που λαμβάνουμε, είναι καρπός της αγάπης και του ελέους του Θεού προς εμάς, και γι᾽αυτό η Ευχαριστία είναι η τελική έκφραση της πίστεως και της πνευματικότητός μας και είναι κλειδί προς τις ευλογίες που έρχονται άνωθεν, εκ του Πατρός των φώτων. Όταν εκτιμούμε και εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας προς τους ευεργέτες μας, τότε πλησιάζουμε στο κέντρο της Θείας αγάπης και σοφίας.
Σε αυτό το πνεύμα, η παρουσία σας μεταξύ μας είναι μια ευκαιρία να εκφράσουμε για ακόμη μια φορά, αλλά ποτέ για τελευταία, την ιερή μας ευγνωμοσύνη προς τον Δωροδότη Κύριο, καθώς και προς τον μεγάλο Πατέρα της Εκκλησίας του Θεού στην εποχή μας, τον Παναγιώτατο Αρχιεπίσκοπο Νέας Ρώμης – Κωνσταντινουπόλεως και Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, τον θεραπευτή της πικρής μας πολυετούς πληγής, ο οποίος αποτελεί πιστή ενσάρκωση της ποιμαντικής και πατρικής αγάπης του Μεγάλου Αρχιερέα, του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω, Άγιοι Αρχιερείς, ότι η παρουσία σας μεταξύ μας δεν αποτελεί αιτία μόνο για την προσωπική μας χαρά, αλλά και για τη χαρά ολόκληρης της εκκλησιαστικής κοινότητας εδώ, διότι οι πιστοί εδώ σας βιώνουν ως αναζωογόνηση της πίστεως τους, ως χαριτωμένη δύναμη για πνευματική άνοδο, και βλέπουν αυτή την ιερή εμφάνιση και ως νόημα της ενότητος και της καθολικότητος, ως κοινωνία στην ενότητα της καρδίας και του πνεύματος – κάτι από το οποίο εμείς και οι πρόγονοί μας, για μη ποιμαντικούς και μη αγαπητικούς λόγους, εδώ και πολύ καιρό είχαμε στερηθεί. Φέρετε μαζί σας τις ευλογίες και το φως από τις προσευχές του Πρωτοθρόνου Οικουμενικού Πατριαρχείου και από την αδελφή Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος, για τον πιστό λαό της αγίας Αρχιεπισκοπής Αχρίδος και εμείς χαιρόμαστε για αυτή την ευκαιρία, καθώς και για κάθε άλλη κοινωνία με τους διαφόρους ομοθρήσκους, σύμφωνα με τα λόγια του ψαλμωδού: «Ἰδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό;»
Με τα βαθύτερα συναισθήματα τιμής και ευγνωμοσύνης, και πάλι σας ευχόμαστε καλωσόρισμα στα μοναστήρια μας και στις καρδιές μας. Ευχόμαστε η διαμονή σας εδώ να είναι γεμάτη με ειρήνη, χαρά και πνευματική ανάπαυση. Και καθώς συγκεντρωθήκαμε μαζί σε αυτό το προσευχητικό Οίκο της Βασίλισσας Μητρός, για να τιμήσουμε τον Ευαγγελισμό της, ας είναι οι κοινές μας προσευχές φωτεινά παραδείγματα της ενότητος εν Χριστώ, να αποτελούν πηγή ελπίδος και ανανεώσεως για τον κουρασμένο από την αμαρτία κόσμο, να είναι εμφανές σημάδι της δυνάμεως των Ορθοδόξων, η οποία βρίσκεται στη λειτουργική εκείνη αγιοτριαδική εκφώνηση: «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν».
Εις πολλά έτη!»
Σε αυτή την προσφώνηση του Γέροντά μας, με ιδιαίτερη αγάπη και εγκαρδιότητα απάντησε ο Σεβασμιώτατος και αγαπητός Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός:
„«Θεοφιλέστατε και προσφιλέστατε Γέροντα, άγιε Επίσκοπε Αντανίας κ. Παρθένιε,
Με ιδιαίτερη συγκίνηση, αλλά και χαρά και αγαλλίαση και ευφροσύνη, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ίμβρου και Τενέδου κ. Κύριλλος εκ μέρους της Μεγάλης του Χριστού εν Κωνσταντινουπόλει Εκκλησίας, Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, και η ελαχιστότης μου εκ μέρους της Εκκλησίας της Ελλάδος επισκεπτόμεθα την πατρίδα σας, τα μοναστήρια σας και χαιρόμεθα διότι έχουμε αυτή την ιδιαίτερη ευλογία να συλλειτουργούμε και να συμπροσευχόμεθα μαζί σας, μετά την ιστορική αυτή απόφαση του Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίου της 9ης Μαΐου του 2022.
Θα πρέπει να ομολογήσω, ότι εδώ και πολύ καιρό είχα σφοδρή την επιθυμία να συναντήσω τον αγαπητό αδελφό Επίσκοπο Παρθένιο, να τον αγκαλιάσω και να συλλειτουργήσω μαζί του. Μιάς και εκείνος ήταν ένας από τους πρώτους αδελφούς ο οποίος σε μια συμπτωματική συνάντησή μας εξέθεσε τον πόνο και τις δυσκολίες που είχε το όλο εγχείρημα για την αποκατάσταση της ευχαριστιακής κοινωνίας της τοπικής Εκκλησίας με το Οικουμενικό Πατριαρχείου και τις αδελφές ορθόδοξες Εκκλησίες. Και αυτή η επιθυμία έγινε πραγματικότητα σήμερα, χάρη στην πρόσκληση που είχα εκ μέρους σας και την προτροπή του αγαπητού αδελφού του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πρωτεργάτες συντελεστές της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως προκειμένου να επιτευχθεί το ποθούμενο.
Σήμερα λοιπόν, όπως πολύ σωστά είπατε, αναμιμνησκόμενος του ψαλμικού:«Ἰδοὺ δὴ τί καλὸν ἢ τί τερπνόν, ἀλλ᾿ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό», ευρισκόμεθα ο ένας κοντά στον άλλον για να ενώσουμε την προσευχή μας στον θρόνο του Θεού και να ευχαριστήσουμε την Παναγία Παρθένο, τον Ευαγγελισμό της οποίας θα εορτάσουμε μεθαύριο. Η Παναγία μας έφερε στον κόσμο τον Σωτήρα Χριστό με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος προκειμένου να μας οδηγήσει από το σκοτάδι στο φως· προκειμένου να μας χαρίσει την προοπτική στον χαμένο Παράδεισο· προκειμένου να ανοίξει τον δρόμο για την Βασιλεία των Ουρανών. Και καθώς διανύουμε την ψυχωφελή και κατανυκτική περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής συνειδητοποιούμε ολοένα και πιο έντονα ότι ο δρόμος προς την σωτηρία περνάει μέσα από το Σταυρό. Ο ευγενής και ευσεβής και φιλόχριστος λαός αυτής της όμορφης χώρας ασφαλώς πέρασε τον δικό του τον σταυρό για πολλές δεκαετίες. Η σταύρωση διήρκησε πολλά χρόνια, αλλά να, τώρα ζούμε την Ανάσταση! Ζούμε την χαρά της κοινωνίας, της μεταξύ μας κοινωνίας. Και ασφαλώς, για να φτάσουμε εδώ χρειάστηκε πολλοί άνθρωποι να θυσιαστούν. Ένας από αυτούς, που προσέφεραν τον εαυτό τους και τις πολύτιμες υπηρεσίες τους για αυτήν την υπόθεση ήταν ο εκλεκτός και αγαπητός αδελφός Επίσκοπος Παρθένιος, ο οποίος για πολλά χρόνια οικοδόμησε σιγά-σιγά, λιθαράκι-λιθαράκι, τις ψυχές των ανθρώπων πρωτίστως· καλλιέργησε τις ψυχές τόσων πατέρων και αδελφών μοναχών ανδρών και γυναικών, προκειμένου να επανδρωθούν τόσα μοναστήρια, και πάνω απ᾽ όλα, άναψε και πάλι μέσα στο αρτοφόριο των ψυχών των ανθρώπων την καντήλα της πίστεως και της ελπίδας. Δοξάζω τον Θεό διότι οδήγησε τα βήματα μου σε αυτό τον ιερό τόπο, στην Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου κοντά στο Κίτσεβο για να συναντήσω έναν εκλεκτό αδελφό, να συναντήσω και όλους όσους αγωνίζονται μαζί του: και τους μοναχούς και τις μοναχές, αλλά και το φιλόχριστο ποίμνιον της εκκλησιαστικής αυτής κοινότητας.
Με την ευκαιρία αυτή, θέλω να ευχαριστήσω θερμότατα τον Μακριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αχρίδος κ. Στέφανο, και ασφαλώς τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δεβρών και Κιτσέβου κ. Τιμόθεο, τον ποιμενάρχη και κυρίαρχο της θεοσώστου αυτής επαρχίας, διότι με την ευλογία του ευρίσκομαι εδώ, και πιστεύω με χαρά και ευλογία να τον συναντήσω προσωπικώς αυτές τις μέρες και να συλλειτουργήσω μαζί του. Αγαπητοί μου αδελφοί, θέλω να σας παρακαλέσω να προσεύχεστε. Να προσεύχεστε αυτή η χαρά της πνευματικής κοινωνίας μας να παραμείνει αιώνια. Είμεθα αδέλφια, αγαπητοί μου! Μπορεί να μιλάμε διαφορετική γλώσσα, μπορεί να έχουμε άλλη ταυτότητα, αλλά όμως μην ξεχνάμε ότι μέσα μας υπάρχει το Σώμα και το Αίμα του Ιησού Χριστού. Είμεθα ο Νέος Ισραήλ και η αληθινή μας πατρίδα είναι η Άνω Ιερουσαλήμ. Σε αυτή την πατρίδα δεν υπάρχουν έθνη, δεν υπάρχουν γλώσσες, δεν υπάρχουν φυλές. Σε αυτή την καινούργια πατρίδα υπάρχει μόνο ο Χριστός.
Με αυτές τις λίγες σκέψεις θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και πάλι για την υποδοχή τον άγιο καθηγούμενο, την ηγουμένη, την αδελφότητα και όλους εσάς. Και να ευχηθώ, αγαπητοί μου αδελφοί, πάντοτε να ειρηνεύετε. Και με την μεσιτεία της Παναγίας μας, ο Ιησούς Χριστός ο Οποίος σαρκώνεται για την σωτηρία μας, Αυτός, λοιπόν, να δίνει χαρά, ευτυχία, ελπίδα και παρηγοριά σε όλους σας και στις οικογένειές σας. Στον δε Ηγούμενό μας τον Επίσκοπο Παρθένιο να του δίνει την φώτιση και την δύναμη να πληροφορεί την διακονία του, προς δόξαν Θεού και ευκλεία της Αγίας Του Εκκλησίας.
Έτη πολλά!»
Με χαρά στις καρδιές και ευγνωμοσύνη εκ μέρους του Γέροντά μας Επισκόπου κ. Παρθενίου προσφέρθηκαν κατάλληλα δώρα στους αγαπημένους μας προσκεκλημένους. Μετά ακολούθησε ο τρίτος Ακάθιστος Ύμνος προς την Παναγία Θεοτόκο. Αυτή τη φορά, η επαγγελία των χαρμόσυνων χαιρετισμών και εγκωμίων προς την Βασίλισσα των Αγγέλων προέρχονταν από τα τρεμάμενα χείλη και την κεχαριτωμένη καρδιά του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη της Ίμβρου και Τενέδου κ. Κυρίλλου.
