Φως Φαναρίου
Ο εν Αθήναις Σύλλογος Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως τέλεσε Μνημόσυνο στον Ιερό Ναό Παναγίας της Φανερωμένης Βουλιαγμένης-Αττικής, το Σάββατο της Τυρινής 16 Μαρτίου 2024, για τον αείμνηστο Άρχοντα Πρωτοψάλτη της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας Κωνσταντίνο Πρίγγο, ο οποίος εκοιμήθη πριν εξήντα χρόνια (15. 3. 1964).
Σεπτή Πατριαρχική κελεύσει της Θείας Λειτουργίας και του Μνημοσύνου προέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λαοδικείας κ. Θεοδώρητος, Διευθυντής του Γραφείου Εκπροσωπήσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Αθήνα.
Έψαλαν πολυμελείς χοροί ψαλτών, υπό την διεύθυνση του Πρωτοψάλτου του Ναού, κ. Σταματίου – Νικολάου Κίσσα, Προέδρου του εν Αθήναις Συλλόγου Μουσικοφίλων Κωνσταντινουπόλεως και Άρχοντος Πρωτομαΐστορος της Μ.τ.Χ.Ε. και του Λαμπαδαρίου, κ. Ευαγγέλου Κίσσα.
Στην Θεία Λειτουργία και το Μνημόσυνο παρέστη ο Άρχων Έξαρχος της Μ.τ.Χ.Ε. κ. Αθανάσιος Μαρτίνος, Πρόεδρος της Αδελφότητος Οφφικιαλίων «Παναγία η Παμμακάριστος».
Ακολούθησε επιμνημόσυνη δεξίωση στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού.
Παραθέτουμε την Θεία Λειτουργία όπως την μετέδωσε το διαδικτυακό κανάλι ecclesiatv.gr σε σκηνοθεσία Γιώργου Αρβανίτη.
Ο αείμνηστος φιλόλογος και ερευνητής Μανόλης Χατζηγιακουμής έγραψε για τον Κωνσταντίνο Πρίγγο:
O σπουδαιότερος μουσικός του Πατριαρχικού χώρου στον 20ό αιώνα, με ιδιάζον ερμηνευτικό ύφος, πλούσιο συνθετικό τάλαντο, υπερβατικός και ηδύφωνος. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Ανάμεσα σε ορισμένους άλλους είχε ως δάσκαλο και τον προκάτοχό του Ιάκωβο Ναυπλιώτη. Διέπρεψε γρήγορα ως ψάλτης (1908-1925 και 1933-1938) σε πολλούς ναούς της Πόλης, στους Αγ. Αποστόλους στο Φερίκιοϊ, στην Αγ. Τριάδα του Πέραν, στον Άγ. Δημήτριο στα Ταταύλα και στον Άγ. Ιωάννη των Χίων. Στην ενδιάμεση οκταετία (1925-1933) έψαλλε στην Ελλάδα, στο Πανελλήνιο Ίδρυμα Τήνου, στον Άγ. Παύλο Καβάλας, στην Αχειροποίητο και στην Υπαπαντή Θεσσαλονίκης. Η μεγάλη φήμη του ωστόσο οφείλεται κυρίως στη θητεία του στον Πατριαρχικό ναό, όπου χρημάτισε Β’ δομέστικος (1911-1913), Άρχων λαμπαδάριος (1938-1939) και, τέλος, Άρχων πρωτοψάλτης (1939-1959). Από τους σπουδαιότερους επίσης σύγχρονους εκκλησιαστικούς συνθέτες, συνεχίζοντας έτσι τη μεγάλη παράδοση των πρωτοψαλτών-μελοποιών του Oικουμενικού Πατριαρχείου.
Καταρχήν, έχει μελοποιήσει και εκδώσει (Κων/πολη 1952) την “Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα”, με τον υπέρτιτλο “Η Πατριαρχική Φόρμιγξ”, και στην οποία σημειώνει ότι “παραδίδει διά της γραφής ό,τι διά ζώσης παρέλαβε από τον διδάσκαλόν του Ιάκωβο Ναυπλιώτην, Πρωτοψάλτην του Πανσέπτου Πατριαρχικού ναού […] και ό,τι και εκείνος εκ των προκατόχων του εν τω Πρωτοψαλτικώ στασιδίω του Oικουμενικού θρόνου παρέλαβεν”. Το μουσικό αυτό βιβλίο παραμένει έκτοτε κλασικό για τις ιερές ακολουθίες της Μ. Εβδομάδας και το μοναδικό σχεδόν σε χρήση σήμερα από τους Πατριαρχικούς (και άλλους) ψάλτες. Στο όνομα του Πρίγγου έχει εκδοθεί ακόμη (Αθήνα 1973, εκδότης Ανδρέας Παπανδρέου) και η δίτομη “Λειτουργία” του, με τον ίδιο υπέρτιτλο “Η Πατριαρχική Φόρμιγξ”. Σ’ αυτήν περιέχονται όσα αναγκαία έχει μελοποιήσει για την Ακολουθία της Θ. Λειτουργίας: αργοσύντομα και αργά Χερουβικά (ανάμεσά τους το πολύ γνωστό σε πλ α’ μινόρε και το χορωδιακό), πολυάριθμα Λειτουργικά σε ηδείς και πρωτότυπους ήχους, Τρισάγια, Πολυχρονισμοί, και άλλα. Στο συνθετικό του έργο πρέπει ακόμη να προστεθούν το “Δοξαστάριο”, καταγραμμένο καθ’ υπαγόρευση από τον μαθητή του και μετέπειτα Άρχοντα πρωτοψάλτη Βασίλειο Νικολαΐδη, και το “Αναστασιματάριο” σε απομαγνητοφωνημένη ζωντανή εκτέλεση. O Kωνσταντίνος Πρίγγος θεωρείται ο γνησιότερος σύγχρονος, μετά τον Ιάκωβο Ναυπλιώτη, εκφραστής του λεγόμενου πατριαρχικού ύφους και της αυθεντικής του διατύπωσης. Πράγματι, με το έντεχνο, το εμβριθές, ακόμη την ιδιόηχη υψιφωνία του και το όμοιο ηχόχρωμα, έδωσε νέα διάσταση στην εκκλησιαστική ψαλμωδία, ουσιαστικό βάθος και πνευματικότητα. Καθολική παραμένει σήμερα η αποδοχή του και ζωηρότατη η ανάμνηση του τρόπου που έψαλλε, με ισχυρή επιρροή όχι μόνο στους πατριαρχικους και στους Κωνσταντινουπολίτες γενικότερα, αλλά και σε πολλούς ψάλτες του καθαυτό Ελλαδικού χώρου.
