Δρ Συμεών Σολταρίδης
«᾽Εν ᾗ μνείαν ποιούμεθα τῆς Δευτέρας καί ἀδεκάστου Παρουσίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ».
Κυριακή της Απόκρεω. Ύμνοι, Ιδιόμελα, Δοξαστικά γραμμένα από υμνωδούς με θεολογικό βάθος και ταυτόχρονα παιδευτικό. Μας οδηγούν σε προβληματισμό, αρκεί ο άνθρωπος, ο κατ’ εικόνα και ομοίωμα, να στοχαστεί το τι πράττει και πώς θα αντικρίσει τον αδέκαστο Κριτή για τα έργα του.
Ενδεικτικοί οι Κανόνες του Τριωδίου που ο υμνωδός σημειώνει: «Τὴν ἡμέραν τὴν φρικτήν, τῆς παναῤῥήτου σου παρουσίας φρίττω ἐννοῶν» και παρακάτω συμπληρώνει «Προφθάσωμεν, κλαύσωμεν, καταλλαγῶμεν εν Θεῷ πρὸ τέλους».
Ο σύγχρονος άνθρωπος όμως δεν διανοείται, δεν σκέπτεται «την ημέρα την φοβερά και δεν διερωτάται για τις πράξεις τις πονηρές που έκανε» απλά μόνο παρακαλεί και ζητά «μὴ δημοσιεύσῃς μου τὰ κεκρυμμένα, μηδὲ καταισχύνῃς με ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων» αφού «πάντων τὰ κρυπτὰ φανερὰ παρίστανται ἐνώπιόν σου, καὶ κόψονται, καὶ κλαύσονται, καὶ εἰς τὸ πῦρ τὸ ἐξώτερον ἀπελεύσονται, οἱ μηδέποτε μετανοήσαντες».
Και όμως παρά τα γραπτά, τα οποία με πνευματικότητα και συγκινησιακό τρόπο ψάλλουμε και αποδίδουμε φωνητικά και ορθόφωνα το νόημα των ύμνων, εν τούτοις φαίνεται ότι δεν κατορθώνουμε να ακουμπήσουμε τις καρδιές της ανθρώπινης φύσης.
Μας φοβίζει ότι κατά την ημέρα της κρίσης θα ανοιχτούν τα βιβλία και θα μαθευτούν τα εν ζωή έργα μας. «τί ποιήσομεν τότε οἱ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις ὑπεύθυνοι ἄνθρωποι»;
Και όμως παρά το γεγονός ότι τα γνωρίζουμε όλα συνεχίζουμε και κάνουμε. Και πολλές φορές τα πολλαπλασιάζουμε. Και βγαίνουν οι ομιλητές και καυτηριάζουν τα γινόμενα χωρίς να ομιλήσουν δια τα δικά τους πλημμελήματα, εγκληματικές ενέργειες και αρκούνται να κατηγορούν άλλους παραβλέποντας τις ανομίες τους.
Και ο καυστήρας βράζει. Και η κοινωνία αλληλοκατηγορείται. Και αναζητά εκτός εαυτού του ανθρώπους και τους κατευθύνει και κρύβει τα δικά του και καταρρακώνει τους άλλους και προστατεύει τους κακούς και κατηγορεί τους αδυνάτους γιατί έτσι τον βολεύει. Και δεν εννοεί την ημέρα εκείνη και δεν εννοεί την «φοβερά εκείνη απόφαση» του Κριτή.
