Την Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2024 στην Κεντρική Αίθουσα του ιστορικού Φιλολογικού Συλλόγου ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, σε συνδιοργάνωση με την Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων και το Σώμα Ομοτίμων Καθηγητών του Πανεπιστημίου Αθηνών, πραγματοποιήθηκε μεγάλη επετειακή εκδήλωση για την Εορτή των Τριών Ιεραρχών και την Παγκόσμια Ημέρα της Ελληνικής Γλώσσας.
Στην εκδήλωση μίλησε και ο Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γ΄ Αντιπρόεδρος του Φ. Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ κ. Νικολάος Ξεξάκης, Άρχοντας της Οικουμενικού Πατριαρχείου, με θέμα: «Η γνώση του Θεού και η βίωσή της κατά τους Τρεις Ιεράρχες».
Παραθέτουμε χαρακτηριστικά αποσπάσματα της ομιλίας του καθηγητού Ν. Ξεξάκη.
«Το θέμα της γνώσης του Θεού είναι διαχρονικό, ουσιώδες και ζωτικό, δεδομένου ότι «εν αυτώ (δηλαδή τω Θεώ) ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν» (Πραξ. 17,28). Η γνώση του Θεού αποτελεί πολύτιμη όαση για τον άνθρωπο, μέσα στον ρευστό και άστατο κόσμο της παγκοσμιοποίησης και εκκοσμίκευσης, που ζει σε καιρούς χαλεπούς, καιρούς, που τους χαρακτηρίζει η υποβάθμιση αρχών και αξιών, η διαστρέβλωση του νοήματος των εννοιών, η αλλοίωση της ανθρώπινης ταυτότητας, ο ευτελισμός της αξίας της ανθρώπινης ζωής, η αποδόμηση της κοινωνίας, η επιχειρούμενη καταρράκωση του ιερού θεσμού της οικογένειας, κάτω από τον μανδύα της προόδου και του εκσυγχρονισμού, κατά μίμηση και επιβολή ξένων ηθών και εθίμων, αλλότριων της ελληνορθόδοξης ταυτότητας… Ασφαλώς, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι κατά την Ορθόδοξη διδασκαλία, ο άνθρωπος είναι και σώμα και ψυχή και επομένως έχει ανάγκες και υλικές, αλλά κυρίως και κατ’ εξοχήν πνευματικές, οι οποίες δεν επιτρέπουν την μετατροπή του «κατά φύσιν» σε «παρά φύσιν».
Η απλή, δηλαδή, θεωρητική θεογνωσία, χωρίς ορθό τρόπο ζωής, χωρίς προσπάθεια εσωτερικής και βαθύτερης σχέσης με τη θεία πραγματικότητα, δεν συμβάλλει στην πνευματική πρόοδο και κατάρτιση του ανθρώπου. Παραλληλίζεται προς δένδρο το οποίο είναι δυνατόν να φέρει άνθος, όχι όμως και καρπό. Καρπός της θεογνωσίας είναι το βίωμα, η ζωή, η εμπειρία της θείας πραγματικότητας, η θέωση, η σωτηρία. Κατ’ αυτόν τον τρόπο αξιοποιείται ο θείος θησαυρός, ο οποίος, κατά θεωρίαν, κατέχεται από τον άνθρωπο.
Για την επίτευξη της οικείωσης του Θεού και της θείας αλήθειας είναι απαραίτητη η καταφυγή και η ένταξη στην Εκκλησία και μάλιστα στην βαθύτερη και ουσιαστικότερη έννοιά της… Ασφαλώς, δεν αρκεί και δεν ωφελεί τυπική ένταξη στο χώρο της Εκκλησίας, αλλά απαιτείται συνειδητή σύναψη με τον Χριστό, μέσω της Εκκλησίας, η οποία είναι σώμα Χριστού. Η σύνδεση αυτή προϋποθέτει σταθερή πίστη προς τον Θεό. Η πίστη είναι η λειτουργία εκείνη, η οποία συνδέει τον άνθρωπο με τον Τριαδικό Θεό και τις θείες αλήθειες. Η ανθρώπινη λογική μόνη της, δεν είναι δυνατόν να πετύχει την θεογνωσία.
Εμφορούμενοι από γνήσια πίστη και πραγματική παιδεία, η οποία χαρακτηρίζεται από τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο «μετάληψις αγιότητος», οφείλουμε να μιμηθούμε τους Τρεις Ιεράρχες, κρατώντας ακαινοτόμητη και αναλλοίωτη την ορθόδοξη πίστη και παράδοσή μας, πολιτευόμενοι, ως ουρανοπολίτες, «μὴὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι» (Εφ. 5, 15 – 16).
… Όραμα, ευγενή πρότυπα και ιδανικά στη νεότητα για μια Ελλάδα για την οποία θα έχει νόημα η προτροπή του Εθνικού μας ποιητή, Διονυσίου Σολωμού: «Κλείσε μέσα στην ψυχή σου την Ελλάδα και θα αισθανθείς μέσα σου κάθε είδος μεγαλείου».
Τιμώντας επάξια την μνήμη των Τριών Ιεραρχών, οφείλουμε να σταθούμε, και ως μέλη της Εκκλησίας και ως Έλληνες πολίτες, υπεύθυνα και αποφασιστικά, απέναντι στην αντορθόδοξη και αντεθνική νομοθετική λαίλαπα της προσβολής της ιεράς δομής της οικογένειας και της παραχάραξη της ελληνορθόδοξης ταυτότητας. Ζούμε σε καιρούς δυσχείμερους. Στώμεν καλώς!».
