Του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Την 21η Νοεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου. Μία μεγάλη Θεομητορική εορτή, η πρώτη μετά την είσοδό μας στο στάδιο της νηστείας των Χριστουγέννων. Στην ακολουθία της εορτής των Εισοδίων, στον Όρθρο, ακούμε για πρώτη φορά να ψάλλονται οι ωραίες καταβασίες των Χριστουγέννων “Χριστός γεννάται δοξάσατε…” μια και η εορτή των Εισοδίων δεν είναι άσχετη με την μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων.
Για τα Εισόδια της Θεοτόκου δεν μας δίνουν καμιά πληροφορία τα Ευαγγέλια, όσα ξέρουμε είναι παρμένα από τα Απόκρυφα Ευαγγέλια και μάλιστα από το Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου. Σύμφωνα λοιπόν με αυτό οι γονείς της Παναγίας ο Ιωακείμ και η Άννα, οι οποίοι καταγόντουσαν από ιερατική γενιά, ήταν ένα αγαπημένο και πιστό ζευγάρι που είχαν όμως ένα καημό. Τα χρόνια περνούσαν και δεν είχαν αποκτήσει παιδί. Αυτό το θεωρούσαν εγκατάλειψη του Θεού και κατά συνέπεια αποτελούσε ντροπή γι’ αυτούς, όπως συνέβαινε με όλα τα άτεκνα ζευγάρια της εποχής εκείνης. Τον μεγάλο αυτό καημό τον μετέτρεψαν σε βαθιά προσευχή. Μέρα και νύχτα παρακαλούσαν τον Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί. Υποσχέθηκαν μάλιστα πως αν αποκτούσαν παιδί, μόλις γινόταν τριών χρόνων θα το αφιέρωναν στο ναό. Ο Αγαθός Θεός άκουσε τις προσευχές τους και τους χάρισε ένα κοριτσάκι το οποίο το ονόμασαν Μαρία. Όπως είχαν υποσχεθεί, όταν η Μαρία έγινε τριών ετών την οδήγησαν στο ναό, όπου την παράλαβε ο Αρχιερέας του Ναού, ο Προφήτης Ζαχαρίας, ο πατέρας του Ιωάννη του Προδρόμου και την οδήγησε στα Άγια των Αγίων. Έτσι ο ναός έγινε η ζωή της Παναγίας, η ανατροφή της, η παιδεία της. Δέκα ολόκληρα χρόνια έμεινε στον ιερό περίβολο του ναού.
Τα Εισόδια πέρα από ένα ξεχωριστό γεγονός της ζωής της Παναγίας μας, έχει ξεχωριστή σημασία για όλους εμάς, διότι σχετίζεται με το μεγάλο γεγονός της σωτηρίας μας. Όπως την υποδέχεται σήμερα ο ναός του Θεού, έτσι και αυτή ως καθαρότατος ναός, θα δεχτεί με τον Ευαγγελισμό της τον ίδιο το Θεό. Θα γίνει ο αγωγός με τον οποίο θα διοχετευθεί η χάρη του Θεού στην ανθρωπότητα. Θα γίνει η Μητέρα του Χριστού, Θα γίνει η “Κεχαριτωμένη” Θεοτόκος.
Έτσι εξυφαίνεται το σχέδιο της σωτηρίας του ανθρώπου από τον Θεό. Δεν αφήνει τον πεσμένο άνθρωπο, τον ξευτελισμένο από την αμαρτία να σύρετε στο βούρκο, που ο ίδιος έχει δημιουργήσει με την αλόγιστη συμπεριφορά του. Τον εξυψώνει πριν τον σώσει, του δίνει συμμετοχικό ρόλο στο έργο της σωτηρίας του, τον κάνει συνεργάτη του, τον καθαρίζει για να τον αγιάσει. Το έργο αυτό το αναλαμβάνει η “Θεόπαις Μαρία”, η οποία συμμετέχει στη διαδικασία της Γέννησης του Υιού του Θεού. Με την είσοδό της στο ναό η Παναγία μας γράφει τον πρόλογο του έργου της σωτηρίας μας, η παρουσία της στα Άγια των Αγίων αποτελεί την προκήρυξη της.
Το βαθύτερο νόημα της εισόδου της τριετίζουσας Κόρης του Ιωακείμ και της Άννας στο ναό δεν αποτελούσε μόνο την εκπλήρωση ενός τάματος, της λύσης της ντροπής της ατεκνίας, αλλά εγκαινίαζε το μεγάλο κεφάλαιο της σωτηρίας των ανθρώπων.
Σε ένα θαυμάσιο εγκωμιαστικό του λόγο, στα Εισόδια της Παναγίας μας, ο Πατριάρχης Γερμανός ικετεύει: “Δέσποινα μου η θεία δροσιά του καύσωνα (της αμαρτίας) μου, η σταγόνα η σταλμένη από το Θεό στην καρδιά μου που έχει ξεραθεί, η φωτεινή λαμπάδα της σκοτεινής μου ψυχής, η οδηγός μου, η δύναμη στην ασθένειά μου, το ένδυμα της γύμνιας μου, ο πλούτος των φτωχών, η ίαση των ανίατων τραυμάτων μου…η λύση των δεσμών μου, η ελπίδα της σωτηρίας μου, εισάκουσόν των προσευχών μου”.
