Πόλεμοι, εμφύλιες συγκρούσεις, διώξεις, κοινωνική ανισότητα, οικονομική κρίση και, η πίστη στον Χριστό, έχουν εξαναγκάσει δεκάδες εκατομμύρια συνανθρώπους μας να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.
Δυστυχώς, παρόλο που συχνά διαπιστώνουμε αυτάρεσκα ότι ως ανθρωπότητα έχουμε επιτύχει σημαντική πρόοδο σε σύγκριση με παρελθούσες εποχές, με αιχμή τα όντως σημαντικά επιστημονικά και βιοτεχνολογικά επιτεύγματα, εντούτοις το φαινόμενο της προσφυγιάς όχι μόνο δε βαίνει προς συρρίκνωση, αλλά εξακολουθεί να διογκώνεται χρόνο με τον χρόνο. Τα στοιχεία που παρουσιάζουν οι αρμόδιοι διεθνείς Οργανισμοί είναι αμείλικτα και μας επιβάλλουν να συλλογισθούμε περί της συντελεσθείσας καταστροφής.
Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουμε στην ιερότητα του ανθρωπίνου προσώπου. Του κάθε προσώπου, χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις. Και την πίστη μας αυτή, η οποία εδράζεται στις διδαχές του ιερού Ευαγγελίου, έχουμε χρέος να την υπερασπιζόμαστε σε κάθε περίσταση, με κάθε πρόσφορο μέσο. Να την διατρανώνουμε ενώπιον των ισχυρών της γης, οι οποίοι λαμβάνουν τις κρίσιμες αποφάσεις, αλλά και να συμμεριζόμαστε τον πόνο και να συντρέχουμε κατά τις δυνάμεις μας τους αδελφούς μας που δοκιμάζονται, έχοντας εκτοπιστεί χωρίς τη θέλησή τους. Ειδάλλως, αργά μα σταθερά αποδεχόμαστε τον δικό μας «εκτοπισμό» από τον πυρήνα των αρχών της Ορθοδόξου πίστεώς μας, στον οποίο ευρίσκονται η αγάπη, η αδελφοσύνη και η δικαιοσύνη.
Το φιλόχριστο πλήρωμα της Ιεράς Αρχιεπισκοπής μας, έχοντας ακλόνητη πίστη στον Θεό της Αγάπης και σεβασμό στους προγόνους μας που στο πρόσφατο παρελθόν βίωσαν τη φρίκη του ξεριζωμού και της προσφυγιάς, είμαι πεπεισμένος ότι δεν αδιαφορεί ενώπιον του συνεχιζόμενου δράματος των προσφύγων και δε συμβιβάζεται με την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Παρακαλώ όλους να μη διστάζουν να υψώνουν τις φωνές τους για να υπερασπιστούν το δίκαιο και το ανθρώπινο, όσο μακριά κι αν φαντάζουν η Συρία, η Ουκρανία, η Ερυθραία, η Μεσόγειος Θάλασσα και οι λοιπές εστίες ανά την υφήλιο που «γεννούν» πρόσφυγες και «οδηγούν» σε ανείπωτες τραγωδίες.
