Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Βαρθολομαίου
Χειροτονία Πρεσβυτέρου
Ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Βαρθολομαίου καὶ Βαρνάβα καὶ Πάντων τῶν Ἁγίων ἐν Σμύρνῃ, τὴν παρελθοῦσαν Κυριακήν, 11ην Ἰουνίου ἐ.ἔ., εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίας Φωτεινῆς, προεξάρχοντος τοῦ ἑορτάσαντος οἰκείου Ποιμενάρχου, Σεβ. Μητροπολίτου Σμύρνης κ. Βαρθολομαίου, τόσον ἀφ’ ἑσπέρας, Σάββατον 10ην ἰδίου, κατὰ τὸν Μέγαν Ἑσπερινόν, ὅσον καὶ τὴν Κυριώνυμον ἡμέραν κατὰ τὸν Ὄρθρον καὶ τὴν Θείαν Λειτουργίαν. Κατ’ αὐτὴν, ὁ Σεβ. κ. Βαρθολομαῖος ἐχειροτόνησεν εἰς πρεσβύτερον τὸν Ἱερολ. Διάκονον κ. Ἀνδρέαν Ρομανόφσκιι, διακονήσαντα ἐπὶ δύο καὶ ἥμισυ ἔτη εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Κοινότητα Σμύνρης, ὅπου καὶ θὰ ἱερατεύσῃ.
Κατὰ τὴν Θείαν Λειτουργίαν συνελειτούργησεν ὁ Ὁσιολ. Ἱερομόναχος κ. Βλαδίμηρος Rusannen, κληρικὸς τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πισιδίας, προσενεγκὼν τὸν ἑόρτιον ἀδελφικὸν χαιρετισμὸν τοῦ Ποιμενάρχου του Σεβ. κ. Ἰώβ, ἐκκλησιάσθησαν δὲ ἡ Εὐγεν. κ. Δέσποινα Μπαλκίζα, Γενικὴ Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος ἐν Σμύρνῃ, ἡ Εὐγεν. κ. Μakvala Kharebava, στέλεχος τοῦ ἐνταῦθα ἐπὶ τιμῇ Προξενείου τῆς Γεωργίας, μέλη τῆς Ἑλληνικῆς καὶ Ρουμανικῆς Στρατιωτικῆς Ἀποστολῆς εἰς τὸ ἐνταῦθα Ἀρχηγεῖον τοῦ ΝΑΤΟ μετὰ τῶν οἰκογενῶν των, ὡς καὶ τὰ πάσης ἐθνικῆς καταγωγῆς μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος. Ἐπηκολούθησεν ἑόρτιος δεξίωσις εἰς τὸν αὔλειον χῶρον τοῦ Ναοῦ.
Κάτωθι δημοσιεύεται ὁ ἐκφωνηθεὶς νουθετήριος λόγος πρὸς τὸν νεοχειροτονηθέντα πρεσβύτερον.
ΛΟΓΟΣ ΝΟΥΘΕΤΗΡΙΟΣ
ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΜΥΡΝΗΣ κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑΝ
ΤΟΥ ΙΕΡΟΛΟΓ. ΔΙΑΚΟΝΟΥ κ. ΑΝΔΡΕΟΥ ΡΟΜΑΝΟΦΣΚΙΙ
(Ἱ. Ν. Ἁγ. Φωτεινῆς Σμύρνης, 11 Ἰουνίου 2023)
Κυριακὴ μετὰ τὴν Πεντηκοστὴν σήμερον, κατὰ τὴν ὁποίαν ἑορτάζομεν τοὺς ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης Πάντας ἀνὰ τοὺς αἰῶνας Ἁγίους. Ἑορτάζομεν τοὺς ἐν γῇ μαρτυρήσαντας καὶ ἐν οὐρανοῖς μετοικήσαντας∙ ἑορτάζομεν τοὺς μιμησαμένους τὰ Πάθη τοῦ Χριστοῦ, διὰ σώματος ἢ συνειδήσεως, καὶ τοιουτοτρόπως τὰ πάθη τῆς σαρκὸς καὶ τοῦ νοῦ ἐκδυσαμένους καὶ ἀποδυσαμένους, δεικνύοντας τὴν Ἐκκλησίαν τῶν πρωτοτόκων, ὡς τῆς ἄνω τὸν τύπον ἐπέχουσαν. Κυριακὴ Πάντων τῶν Ἁγίων σήμερον, καὶ τοῦ Κυρίου ἡμῶν πάντας ὑμνοῦμεν τοὺς φίλους, ἐκβοῶντες Αὐτῷ: Σὺ εἶ ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου, δόξα Σοι.
Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
Τὴν ἑορτὴν ταύτην ἐθέσπισαν οἱ Ἅγιοι καὶ Θειότατοι Πατέρες ἡμῶν νὰ ἐπιτελοῦμεν μετὰ τὴν Κυριακὴν τῆς Πεντηκοστῆς, κατὰ τὴν ὁποίαν ἑωρτάσαμεν καὶ ἐβιώσαμεν τὴν Κάθοδον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διὰ νὰ καταδειχθῇ εἰς ἡμᾶς τοὺς Χριστιανούς, κληρικούς καὶ λαϊκούς, τὶ ἐνήργησε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα διὰ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων πρὸς φωτισμὸν καὶ ἁγιασμὸν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Καὶ ἡ ἐνέργεια καὶ ἡ ἐνάργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀνέδειξεν Ἁγίους, ἄλλους διὰ μαρτυρίου αἵματος, ἄλλους διὰ μαρτυρίου συνειδήσεως, ἄλλους διὰ τῆς ἐναρέτου πολιτείας καὶ ἀγωγῆς κατὰ τὸ ἅγιον θέλημα τοῦ Πατρός. Κατῆλθε τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, ὁ Παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, μὲ τὴν μορφὴν πυρίνων γλωσσῶν, κατῆλθεν, ἂν καὶ ἐκ τῆς θείας Του φύσεως μόνιμον ἔχει τὴν πρὸς τὰ ἄνω, τὰ ἐπουράνια, ροπήν. Κατῆλθε καὶ ἐβάπτισε ἐν Αὑτῷ, τῷ Πνεύματι τῷ Ἁγίῳ, τοὺς Ἀποστόλους καὶ Μαθητὰς τοῦ Κυρίου, κατὰ τὴν πρόρρησιν Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ (Μάρκ. α΄ 8), καὶ δι’ αὐτῶν, τῶν Ἀποστόλων καὶ τῶν μαθητῶν των καὶ πάντων τῶν μετ’ αὐτοὺς Ἐπισκόπων, τῶν τὴν ἀποστολικὴν διαδοχὴν τῆς χάριτος κατεχόντων διὰ τῆς τῶν χειρῶν κανονικῆς ἐπιθέσεως, καὶ τῶν ὑπ’ αὐτοὺς Πρεσβυτέρων, ἐβάπτισε καὶ βαπτίζει πάντας τοὺς ἀνὰ τοὺς αἰῶνας φέροντας τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ διὰ τῆς τριπλῆς εἰς καθηγιασμένον ὕδωρ καταδύσεως. Κατῆλθε καὶ δίδει διὰ τῶν ἁγίων Μυστηρίων, εἰς τὰ ὁποῖα ἐνεργεῖ, τὴν σωτηρίαν εἰς τὸ ἀνθρώπινον γένος, τὸ μέχρι τῆς Ἐνσάρκου Οἰκονομίας μόνον χοϊκὸν καὶ ἀπομεμακρυσμένον καὶ ἀποκεκομμένον Θεοῦ. Κατῆλθε καὶ ὁδηγεῖ τὸν συνεργοῦντα Αὐτῷ ἄνθρωπον εἰς φιλίαν καὶ ἕνωσιν μετὰ τοῦ Θεοῦ. Τὸν ἄνθρωπον, τὸ ἀνθρώπινον γένος, τοῦ ὁποίου ἡ μορφὴ προσελήφθη ὑπὸ τοῦ Θεοῦ Λόγου, τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, καὶ ἡγιάσθη καί, ἀναμορφωθεῖσα εἰς τὸ ἀρχαῖον κάλλος, ὡς οἱ Μαθηταὶ τοῦ Κυρίου ἰδίοις ὅμμασι διεπίστωσαν μετὰ τὴν Ἁγίαν τριήμερον Ἐξανάστασίν Του καὶ κατέγραψαν, ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός, ἀνυψωθεῖσα κατὰ τὴν Θείαν Ἀνάληψιν.
Ἡ σημερινὴ ἑορτὴ Πάντων τῶν Ἁγίων, ἀποτελεῖ ἔμπρακτον ἀπόδειξιν τῶν σωτηριωδῶν ἀποτελεσμάτων τῆς Θείας Οἰκονομίας διὰ τοὺς αὐτῆς μετέχοντας, τοὺς συνεργοῦντας τῇ Θείᾳ Χάριτι. Οἱ ἀνὰ τοὺς αἰῶνας Χριστιανοὶ μὲ τὴν δύναμιν καὶ τὴν χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εὗρον καὶ εὑρίσκουν τὴν δύναμιν νὰ μαρτυρήσουν διὰ Χριστόν, μὴ συσχηματιζόμενοι εἰς τὰς ἐπιταγὰς τῶν εἰδωλολατρῶν, ἀθέων καὶ ἀντιθέων Ἀρχόντων τοῦ κόσμου τούτου, κάθε ἐποχῆς, μηδεμιᾶς ἐξαιρουμένης, ἑκάστης διαθετούσης ἰδίαν ἔκφρασιν εἰδωλολατρείας, ἀθεΐας καὶ ἀντιθεΐας∙ εὗρον καὶ εὑρίσκουν τὴν δύναμιν νὰ μὴ συσχηματισθοῦν εἰς τὰς ἐφαμάρτους καὶ φιλαμαρτήμονας ἐπιθυμίας καὶ προτροπὰς καὶ ἄνωθεν ἐντολὰς τοῦ κόσμου τούτου…∙ εὗρον καὶ εὑρίσκουν τὴν δύναμιν νὰ ἀντισταθοῦν κατὰ τῆς ἀποστασίας καὶ τῆς ἀποϊεροποιήσεως, τὰς ὁποίας ὁ παράγων αἰὼν προσπαθεῖ νὰ ἐπιβάλῃ εἰς τὴν συνείδησιν τῶν ἀνθρώπων κάθε ἐποχῆς διὰ τῶν μέσων ποὺ ἑκάστοτε διαθέτει. Καὶ ἄλλοι ἀντιστέκονται διὰ τῆς μοναχικῆς καὶ καθ’ ὁλοκληρίαν ἀφιερώσεως εἰς τὸν Θεὸν ἐν τῇ τηρήσει τῶν ἐντολῶν Του καὶ τῇ διηνεκεῖ προσευχῇ ὑπὲρ σωτηρίας αὐτῶν καὶ σύμπαντος κόσμου∙ ἄλλοι διὰ τῆς ἐφαρμογῆς τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας μας ἐν τῷ κόσμῳ, ἐν τῷ καθ’ ἡμέραν βίῳ καὶ τῷ ἀγῶνι αὐτοῦ, ἐπιδεικνύοντες ἔνθεον ἀναστροφὴν καὶ πολιτείαν… Ἄλλοι δι’ αἵματος, ἀκόμη καὶ μέχρι σήμερον! Πάντες, ὅμως, ἀμφισβητίαι, ἐπαναστάται καὶ ἀντιρρησίαι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πτώσεως! Ἐξ ὅλων αὐτῶν ἀνεδείχθησαν ἀνὰ τοὺς αἰῶνας καὶ ἀναδεικνύονται πολλοὶ Ἅγιοι, μάρτυρες, ὁμολογηταί, ὅσιοι, ἀσκηταί, φιλόστοργοι γονεῖς, ἔντιμοι βιοπαλαισταί, εὐσυνείδητοι ἐπιστήμονες καὶ ἐπαγγελματίαι, εὐσεβεῖς ἄρχοντες καὶ βασιλεῖς καὶ ἀρχόμενοι, τοὺς ὁποίους τιμῶμεν σήμερον, ἐπωνύμους ἀλλὰ καὶ πολὺ περισσοτέρους ἀνωνύμους παρ’ ἀνθρώποις, «ἴσως καὶ διὰ τινὰ τῶν ἀνθρωπείων», πολλὴν ὅμως δόξαν πρὸς Θεὸν ἔχοντας… Τιμῶμεν συλλήβδην γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους, δεδοξασμένους, ὅμως, ἐνώπιον Θεοῦ, τῶν ὁποίων Αὐτὸς μόνος τὰ ὀνόματα γινώσκει, διὰ νὰ μὴ στερηθῶμεν τῆς πρὸς Θεὸν πρεσβείας των. Τιμῶμεν αὐτοὺς συλλήβδην, ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ, διὰ νὰ καταστῇ σαφὲς εἰς ὅλους μας, ὅτι πάντες ἐντὸς τοῦ ἰδίου σταδίου ἠγωνίσθησαν, ὑπὲρ τοῦ ἑνὸς Χριστοῦ ἠγωνίσθησαν, τοῦ αὐτοῦ, τοῦ ἰδίου, χθὲς καὶ σήμερον καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων (πρβλ. Ἑβρ. ιγ΄ 8), ὑπὸ τοῦ Ὁποίου ἐστεφανώθησαν καὶ τὴν Ἐκκλησίαν συνέστησαν. Οὗτοι τὸν ἄνω κόσμον συναπαρτίζουν, τὸ ἐκπεσὸν τάγμα τοῦ Ἑωσφόρου ἀναπληροῦντες. Διότι, ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἐργαστήριον ἁγιότητος, εἶναι ζῶσα, καὶ ἐκ τοῦ πληρώματος αὐτῆς ἀναδεικνύονται καθ’ ἡμέραν ἅγιοι, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα δὲν γνωρίζομεν, γνωρίζει, ὅμως, ὁ Θεός. Καὶ τὰ ὀνόματα αὐτῶν γράφονται εἰς τὸ Βιβλίον τῆς Ζωῆς, θὰ πληροφορηθῶμεν δὲ αὐτὰ ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως. Καὶ ἐστέ, ἐσμέν, βέβαιοι ὅτι πλεῖστοι ἐξ αὐτῶν, χιλιάδες, ἑκατομμύρια, εἶναι οἱ ἐλάχιστοι ἀδελφοὶ τοῦ Χριστοῦ, οἱ καλῶς ἀθλήσαντες καὶ ὑπ’ Αὐτοῦ στεφανωθέντες. Εἶναι ἄνθρωποι τῆς διπλανῆς πόρτας, ὡς πολλάκις ἔχομεν εἴπει, οἱ ὁποῖοι διῆλθον τὸν βίον των ἔχοντες ἐστραμμένα τὰ ὅμματα τοῦ σώματος καὶ τῆς ψυχῆς πρὸς Θεόν∙ τὰ ὦτα των ἠνεῳγμένα εἰς ἀκοήν πίστεως∙ τὴν ὄσφρησιν των εἰς ὀσμὴν εὐωδίας πνευματικῆς∙ τὰ στόματά των πλήρη αἰνέσεως Θεοῦ, τοὺς δὲ λάρυγγάς των λαλοῦντας σοφίαν Θεοῦ∙ τὰς χεῖρας των εἰς ἐργασίαν τῶν θείων ἐντολῶν, τοὺς δὲ πόδας των εὐαγγελιζομένους εἰρήνην καὶ ἀγαθά. Εἶναι οἱ ἁπλοῖ καὶ ἄσημοι τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλὰ ἐπώνυμοι καὶ εὔσημοι διὰ Θεόν.
Κατὰ τὴν μεγάλην ἡμέραν αὐτὴν τῆς Πίστεώς μας, καλεῖσαι εὐλαβέστατε Διάκονε Ἀνδρέα, νὰ λάβῃς τὸν δεύτερον βαθμὸν τῆς ἱερωσύνης. Μεγάλη ἡ εὐλογία ἀλλὰ καὶ ἡ πρόκλησις διὰ σέ! Καλεῖσαι νὰ καταστῇς λευΐτης τῆς Χάριτος, Πρεσβύτερος τοῦ λαοῦ, οἰκονόμος τῶν Θείων Μυστηρίων! Καλεῖσαι καὶ προκαλεῖσαι νὰ ἁγιάσῃς, αὐτὸ εἶναι βέβαιον δι’ ὅσους προσέλθουν εἰς ἐσὲ συνεργοὶ τῆς χάριτος τὴν ὁποίαν θὰ μεταδίδῃς ἀκωλύτως, ἀλλὰ καὶ νὰ ἁγιασθῇς. Τὸ δεύτερον δὲν εἶναι βέβαιον. Ἐξαρτᾶται ἀπὸ σέ! Ἐξαρτᾶται ἐκ τοῦ ἀγῶνος τὸν ὁποῖον θὰ καταβάλῃς πρὸς τοῦτο! Διότι ὁ ἱερεὺς μεταδίδει ἀκωλύτως τὴν δοθεῖσαν αὐτῷ χάριν πρὸς ἁγιασμὸν τῶν πιστῶν, ὁ δὲ ἁγιασμὸς τοῦ ἰδίου ἐξαρτᾶται τόσον ἐκ τοῦ προσωπικοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος, ὅσον καὶ ἐκ τοῦ τρόπου οἰκονομήσεως, διαχειρίσεως τῆς παρακαταθήκης, ἡ ὁποία θὰ δοθῇ ἐντὸς ὀλίγου εἰς ἐσὲ ἀλλὰ καὶ θὰ ἀπαιτηθῇ ἀπὸ σοῦ ὑπὸ τῆς Κεφαλῆς καὶ τοῦ Ἱδρυτοῦ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας, τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ! Διὸ στῆθι καλῶς, στῆθι μετὰ φόβου ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Θυσιαστηρίου πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σου, καθαρὸς καὶ ἀνεπίληπτος, τηρητὴς τῶν ρημάτων ζωῆς τοῦ Κυρίου, τηρητὴς τῶν διατάξεων τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας περὶ τῶν λειτουργῶν αὐτῆς. Ἔχε ἐνώπιόν σου ὡς πρότυπα τοὺς ἑορτάζοντας σήμερον Ἁγίους Ἀποστόλους Βαρθολομαῖον καὶ Βαρνάβαν, τὸν Ἅγιον Λουκᾶν, Ἐπίσκοπον Συμφεροπόλεως, τὸ ἰατρόν, καὶ ὁλόκληρον τὸ νέφος τῶν περικειμένων Πάντων τῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἔχε ὡς πρότυπα αὐτοὺς γνωρίζων καλῶς ὅτι «τοσοῦτον ἔχων περικείμενόν σοι νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενος πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχε τὸν προκείμενόν σοι ἀγῶνα, ἀφορῶν εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν ᾿Ιησοῦν» (πρβλ. Ἑβρ. ιβ΄ 1). Καὶ λέγομεν τοῦτο, διότι γνώριζε ὅτι ἡ ἱερωσύνη δὲν εἶναι ὁδὸς ἀνέσεως καὶ τρυφῆς καὶ πολυτελοῦς βίου. Ἄπαγε τῆς βλασφημίας! Ἡ ἱερωσύνη εἶναι ὁδὸς θυσίας, ἀγῶνος, προσφορᾶς εἰς τὸν πλησίον, πειρασμῶν καὶ θλίψεων. Ὁ χριστιανὸς καὶ δὴ ὁ κληρικὸς καυχᾶται διὰ τὰς θλίψεις διότι «ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ Πνεύματος Ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν» (Ρωμ. ε΄ 3-5).
Καὶ λέγομεν ταῦτα διὰ νὰ ἔχῃς ὑπ’ ὄψιν σου ὅτι καιρὸς πειρασμοῦ θὰ ἔλθῃ. Νὰ εἶσαι βέβαιος. Τοῦ θρασέος καὶ ἀναιδοῦς πειρασμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐτόλμησε νὰ πειράξῃ Αὐτὸν τὸν Ἴδιον τὸν Κύριον ἡμῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ νηστεύοντα, κατὰ παραχώρησιν βεβαίως, διὰ νὰ καταδειχθῇ καὶ τοιουτοτρόπως ὅτι τέλειος Θεὸς καὶ τέλειος Ἄνθρωπος ὑπῆρξεν ὁ ἐπὶ γῆς φανεὶς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἔχε ὡς παράδειγμα καὶ πρότυπον Αὐτόν. Καὶ κρᾶξον: Ὄπισθέν μου ἔχω σὲ Σατανᾶν! Πνεῦμα ἀρχέκακον καὶ ἀναιδές! Ὄπισθέν μου ἔχω σὲ πνεῦμα ἀγαπῶν μόνον τὴν ὕλην, τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, τὸν ἄργυρον καὶ τὸ χρυσίον, διότι «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνον ζήσεται ἄνθρωπος, ἀλλὰ ἐν παντὶ ρήματι ἐκπορευομένῳ διὰ στόματος Θεοῦ» (Λευΐτ. η΄ 3).
Κρᾶξον ἀγαπητὲ διάκονε καὶ μετ’ ὀλίγον πρεσβύτερε Ἀνδρέα: Ὄπισθέν μου ἔχω σὲ πνεῦμα πλάνης, πνεῦμα φιλοδοξίας, πνεῦμα κενοδοξίας, πνεῦμα ἐγωϊστικὸν καὶ ἐμπαθές! Δὲν θὰ προβῶ εἰς πράξεις κενοῦ ἐντυπωσιασμοῦ διὰ νὰ θαυμάσῃ ὁ κόσμος! Δὲν θὰ ἀνέλθω ἐπὶ τὸ πτερύγιον τοῦ Ναοῦ διὰ νὰ ποιήσω ἐμπαικτικὰς τοῦ Πνεύματος τοῦ Ἁγίου «θαυματουργίας», πράξεις μωροδοξίας διὰ νὰ μὲ θαυμάσῃ ὁ κόσμος! Στόχος μου δὲν εἶναι τὸ ἐφήμερον «ὠσαννὰ» καὶ οἱ στέφανοι ἐλαίας τοῦ κόσμου τούτου, ἀλλὰ ὁ ἀκάνθινος στέφανος τῆς δόξης τοῦ Κυρίου, ὁ σταυροαναστάσιμος ἀκάνθινος στέφανος, ὁ ὁποῖος ἔδωσε καὶ δίδει τὸν χαρακτῆρα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, τὸν ὁποῖον ἐβίωσαν καὶ Πάντες οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ βιώνουν οἱ σύγχρονοι -ἄγνωστοι βεβαίως εἰς ἡμᾶς- Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ. Πρόσεχε, διότι εἰς τὸν πειρασμὸν τοῦτο ἐγκρύπτεται καὶ ὁ πειρασμὸς τῆς αὐτονομίας, ἤτοι τῆς εἰσαγωγῆς καὶ ἐφαρμογῆς ἰδίας διδασκαλίας, ἑτεροδιδασκαλίας, κενοδιδασκαλίας, νεωτερισμοῦ ὑπὸ ἴδιον θέλημα πρὸς ἐντυπωσιασμόν. Ἀλλὰ σὺ ἐνθυμοῦ τὴν προτροπὴν τῶν Ἱερῶν Κανόνων «τὰ ἀρχαῖα ἔθη κρατείτω» ἐν συνδυασμῷ πρὸς τὸ Παυλικὸν «γινόμενος τοῖς πᾶσι τὰ πάντα ἵνα πάντως τινὰς σώσω» (πρβλ. Α΄ Κορ. α΄ 22). Τοῦτο ποίει, ὅμως, οὐχὶ ἀφ’ ἑαυτοῦ ἀλλὰ ἐν ὑπακοῇ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, τὸν Ἐπίσκοπόν σου, ὁ ὁποῖος ἐκφράζει ἐντὸς τῆς τοπικῆς ταύτης Ἐκκλησίας, τὸ πλήρωμα τῆς ἀληθείας τῆς Ἐκκλησίας, ἐνεργῶν καὶ οὗτος ἐντὸς αὐτῆς καὶ κατὰ τὰ θέσμια αὐτῆς.
Μακρὰν ἀπὸ σοῦ ἐντυπωσιακαὶ κενοφωνίαι καὶ ἑτεροφωνίαι. Ὁ κληρικὸς δὲν εἶναι, δὲν πρέπει νὰ εἶναι, χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλᾶζον. Ἀλλὰ παράδειγμα νήψεως, ἐνθέου σιωπῆς, προσευχητικῆς θυσίας καὶ ἀγάπης διὰ τὸν πλησίον. Μὴ συσχηματίζου τῷ αἰῶνι τούτῳ, τῷ πονηρῷ. Μὴ ἱκανοποίει τὰς ἀλόγους ἐπιθυμίας καὶ προσδοκίας αὐτοῦ! Μὴ νομιμοποιῇς διὰ τῆς σχετικοποιήσεως τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας τὴν ἀνομίαν καὶ τὴν ἁμαρτίαν! Χῶρος διακονίας σου νὰ εἶναι ὁ Ναός, μέσον αὐτῆς τὰ Ἅγια Μυστήρια καὶ ἡ προσευχὴ καὶ ὄχι τὰ μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως. Αὐτὰ νὰ ἀποτελοῦν μέσον πληροφορήσεως τῆς διακονίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ οὐχὶ μέσον αὐτοπροβολῆς, ἀργολογίας, περισπαμοῦ καὶ ἀμέτρου, ἀκρίτου ἐπικοινωνίας καὶ δικτυώσεως.
Ἀγαπητὲ διάκονε Ἀνδρέα μὴ ζηλώσης τὰς βασιλείας τοῦ κόσμου καὶ τὴν δόξαν αὐτῶν, προσκυνῶν τὸν κύριον καὶ βασιλέα αὐτῶν διάβολον, προσκύνει καὶ λάτρευε μόνον τὸν Κύριον καὶ Θεὸς ἡμῶν, τὸν γλυκύτατον καὶ ταπεινὸν καὶ ἄκακον Ἰησοῦν. Τὸν ἀδύναμον τοῦ κόσμου, τὸν πραγματικόν, ὅμως Θεόν. Στόχος σου, καὶ πάντων ἡμῶν, δὲν εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ κόσμου τούτου ἀλλὰ τοῦ Θεοῦ. Στόχος ἡμῶν δὲν εἶναι ἡ κατάκτησις ἐπιγείου βασιλείας καὶ ἡ στρατολόγησις ὀπαδῶν πρὸς τοῦτο, ἀλλὰ ἡ πολιτογράφησις μελῶν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
Οὕτω ποίει καὶ ζήσει. Οὕτω ποίει ἐν ὑπακοῇ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἐντὸς αὐτῆς. Οὕτω ποίει ἵνα ἀξιωθῇς λειτουργὸς γενέσθαι καὶ ἐν τῷ ἐπουρανίῳ θυσιαστηρίῳ. Εἴσελθε νῦν λειτουργὸς τῆς Χάριτος γενέσθαι!
