Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου ξεκίνησα για τα ψηλά βουνά, το Μέτσοβο, προκειμένου να προετοιμάσω την παρουσίαση έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο «ΙΜΒΡΟΣ η Χαριεστάτη» προς τιμή της Α.Θ.Π. του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικού Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίου του Ίμβριου, για την πραγματοποίηση της οποίας είχε ενεργοποιηθεί έντονα ο καλός φίλος και κουμπάρος Δημήτριος Τσιούρης από το Ελληνικό Ιωαννίνων ή Κατσανοχωρίων. Μια ημέρα πριν διαπίστωσα με χαρά ότι η επίσκεψή μου συνέπιπτε με τα εγκαίνια της έκθεσης του γλύπτη Κυριάκου Ρόκου και της ζωγράφου-χαράκτριας Ρουμπίνας Σαρελάκου στην πινακοθήκη Αβέρωφ του Μετσόβου. Η …άνωθεν σύμπτωση με χαροποίησε ιδιαίτερα διότι θα μπορούσα να έρθω σε επαφή και να γνωστοποιήσω την έκθεση για την πατρίδα του Πατριάρχη σε πολύ κόσμο και πρωτίστως στον Αξιότιμο Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Ηπειρώτη κ. Κωνσταντίνο Α. Τασούλα, ο οποίος και θα εγκαινίαζε την έκθεση των καλλιτεχνών. Όταν πληροφόρησα τον Δημήτρη για το γεγονός ήταν αυτός που με παρότρυνε να πάω να συναντήσω και τον συγχωριανό φίλο του κ. Παπαγιάννη. Πράγματι, περιμένοντας στο προαύλιο τον είδα να έρχεται, τον πλησίασα, του συστήθηκα και με χαιρέτησε εγκάρδια και ανοιχτόκαρδα. Του είπα τον λόγο της επίσκεψής μου στο Μέτσοβο, σιώπησε για λίγο και με χαρά μου λέει: «Μα τι μου λέτε, έκθεση για την Ίμβρο αυτή την ξεχασμένη πατρίδα; Το αξίζει! Ξέρετε, πριν λίγα χρόνια είχα υποσχεθεί να κάνω ένα μετάλλιο γι’ αυτήν. Χαίρομαι ιδιαίτερα που ήρθαν έτσι τα πρἀγματα». Του εξήγησα ότι θα ήταν πολύ ωραίο επ’ ευκαιρία της έκθεσης να γίνει μια τέτοια παρουσίαση εδώ στην πατρίδα του. Μου υποσχέθηκε ότι αν και ο χρόνος ήταν λίγος, θα το προσπαθούσε. Την επόμενη μέρα συναντηθήκαμε στην «έδρα του», στο Ελληνικό, με τις καλύτερες για μένα συνθήκες διότι τον πέτυχα «στην καλύτερή του», να ξεναγεί μια μικρή ομάδα στο μουσείο του, στον πρώτο όροφο του δημοτικού σχολείου του Ελληνικού. Η αλήθεια είναι ότι έχω επισκεφτεί πολλά μουσεία ανά τον κόσμο· τέτοιο όμως ζωντάνεμα των εκθεμάτων μέσα από μια ξενάγηση πρώτη φορά ένιωθα. Ήταν δύσκολο να ξεχωρίσω τις στιγμές της δημιουργίας λες και τώρα το φαντάστηκε, τώρα το σχεδίασε, τώρα το δούλεψε, τώρα το τελείωσε, το κάθε έργο ξεχωριστά. Σαν τα διαφορετικά αισθήματα των γονιών, όταν επιθυμούν παιδί, όταν το γεννούν, όταν το βλέπουν να μεγαλώνει κι όταν φεύγει απ’ τα χέρια τους και το καμαρώνουν. Η ζωντάνια της παρουσίασης μαρτυρούσε ότι καμία μορφή της φύσης και της ανθρώπινης ζωής της Ηπείρου δεν ήταν κατώτερη της τέχνης του αφού αυτή, η τέχνη του, μιμείται αυτές. Κατόρθωσε τον βραχύ βίο των δικών του ανθρώπων μέσα από την τέχνη του να τον διακτινίσει στον χρόνο. Πέτυχε να φρενάρει με την τέχνη του όλους εκείνους που θα προσπερνούσαν τις στιγμές της ζωής τους όχι για λίγο αλλά για χρόνο απροσδιόριστο, υπερχρονικό. Λένε ότι η τέχνη δεν είναι για όλους. Ο Παπαγιάννης σαν εργάτης, σαν τεχνίτης και σαν καλλιτέχνης το ανέτρεψε. Η τέχνη του είναι για όλους και όλες τις ηλικίες. Οι ακροαθεατές του όχι μόνο κατανοούν τα έργα του αλλά ταυτίζονται μ’ αυτά γιατί αυτά είναι ταυτισμένα με τη ζωή, με τον αγώνα της επιβίωσης σε κάθε μορφή και επίπεδο. Κατόρθωσε με την τέχνη του να επιτύχει το αυτονόητο, να σώσει τις ψυχές των προγόνων του και αυτές να μας αγγίξουν. Όπως είπε και ο Πάμπλο Πικάσο «με την τέχνη του ξέπλυνε την ψυχή τους από την σκόνη της καθημερινότητας και υλοποίησε όχι αυτό που έβλεπε σ’ αυτούς αλλά αυτό που αισθανόταν γι αυτούς». Τη σκληρή και δύσκολη καθημερινότητα των Ηπειρωτών την έκανε γλυπτό ποίημα ζωής με εκείνα που και αυτός και κάθε καλλιτέχνης έχει ανάγκη: τη μοναξιά, την ανάγκη και το πάθος. Κατόρθωσε βλέποντάς τον είτε τώρα μπροστά σο,υ στα ογδόντα, είτε στη φωτογραφία στα οκτώ να εστιάζεις στη διάθεσή του για δημιουργία και όχι στον χρόνο που πέρασε από πάνω του.
Στη συνάντηση αυτή ο αγαπητός Θόδωρος μού αποκάλυψε εν ολίγοις πώς ξεκίνησε η ιδέα για τη δημιουργία αυτού του μεταλλίου, που δεν ήταν άλλη από τη συνάντησή του με τον Ίμβριο κ. Κωνσταντίνο Χριστοφορίδη. Ο ίδιος μετά την πολύ ευχάριστη για μένα επαφή μαζί του περιγράφει το γεγονός έχοντας πλέον λάβει ανά χείρας το μετάλλιο που υποσχέθηκε ο κ. Παπαγιάννης:
«Τύχη αγαθή -και η επιμονή της πάντα φιλότεχνης γυναίκας μου Εύης Τσιτιρίδου- το έφερε πριν 3 χρόνια να περάσουμε από το χωριό Ελληνικό της Ηπείρου και να θαυμάσουμε από κοντά το πολυεπίπεδο έργο του γλύπτη Θεόδωρου Παπαγιάννη. Στο «Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Θεόδωρος Παπαγιάννης» που εδρεύει στο Δημοτικό Σχολείο από το οποίο αποφοίτησε αυτός ο σπουδαίος καλλιτέχνης -αλλά και ολόγυρα στο χωριό που έχει μετατρέψει σε υπαίθρια έκθεση γλυπτικής- μας περίμενε μία πραγματική αποκάλυψη. Ένα παράθυρο στην ψυχή της Ηπείρου πλασμένο από δυο χέρια, μια ψυχή κι ένα μυαλό γεμάτα παράδοση, ήθος, ομορφιά.
Τότε λοιπόν, μέσα στα πολυάριθμα γοητευτικά εκθέματα, το μάτι μου έπεσε σε ένα εξαιρετικό μετάλλιο που απεικόνιζε τη γλαύκα, το πτηνό-σύμβολο της Θεάς Αθηνάς. Τη γλαύκα που κοσμεί και το νόμισμα του «Δήμου Αθηναίων του εν Ίμβρω», που είναι και το λογότυπο του Συλλόγου Ιμβρίων. Η ιδέα γεννήθηκε επιτόπου. Μήπως θα μπορούσε να φιλοτεχνήσει κάτι παρόμοιο και για μας ο κύριος Παπαγιάννης; Όλα τα έργα γύρω μας μαρτυρούσαν ότι ναι, θα το έκανε.
Πράγματι, ο κύριος Παπαγιάννης δέχθηκε αμέσως την πρότασή μας και έτσι είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας παρουσιάσουμε σήμερα τον καρπό του έργου του. Ενός έργου που πάνω στο μέταλλο απεικονίζει την «ιδέα» της Ίμβρου με τα βασικά συστατικά της ταυτότητάς της: ιστορία, παράδοση, γεωργία, καθημερινή ζωή, Ορθοδοξία. Συνάμα τα ευλογεί η μορφή του μέγιστου των Ιμβρίων, του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου του Αˊ. Η ευγνωμοσύνη μας προς το πρόσωπο του κ. Παπαγιάννη θα εκφραστεί με την ανακήρυξή του ως Επίτιμου Μέλους του Συλλόγου Ιμβρίων σε ειδική εκδήλωση στην έδρα μας στη Νέα Σμύρνη, όπου θα παρουσιαστεί και το πολύτιμο αυτό έργο.
Στον κύριο Τερψίδη, μόνιμο πρεσβευτή της πατρίδας μας και Ίμβριο πλέον, ο οποίος υπήρξε καταλύτης στην επίσπευση της παρουσίασης του έργου στο πλαίσιο της Έκθεσης Φωτογραφίας «Ίμβρος η Χαριεστάτη» την Τετάρτη 26/10/2022 στο Λαογραφικό Μουσείο Τσανάκα του Μετσόβου, οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Εμείς οι Ίμβριοι έχουμε μεγάλη ανάγκη να αποτυπώνουμε την «ιδέα» της Ίμβρου με διάφορους τρόπους, μέσω της τέχνης: βιβλία, φωτογραφίες, μουσικές. Κι αυτό γιατί νιώθουμε διαρκώς σαν ένας Νώε που πρέπει να διασώσει τα πάντα μέσα σε μία Κιβωτό της Μνήμης.
Καθώς κρατούσα το πολύτιμο μετάλλιο στο χέρι μου, ένιωσα ότι για άλλη μια φορά κάναμε δυσκολότερο το έργο της Λήθης μετά τον Κατακλυσμό».
Νέα Σμύρνη, 23/10/2022
Κώστας Χριστοφορίδης
Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ιμβρίων
Η παρουσίαση του μεταλλίου έγινε στα εγκαίνια της έκθεσης στο Λαογραφικό Μουσείο Τσανάκα του Δήμου Μετσόβου υπό την αιγίδα του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής Μετσόβου και του Αρχιμανδρίτη π. Σεραφείμ Καχριμάνη από τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Κωνσταντίνο Τασούλα παρόντος του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Ιωαννίνων κ. Μάξιμου ως εκπρόσωπου του Πατριάρχη, της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ιατρού κας Μερόπης Σ. Τζούφη, του Περιφερειάρχη κ. Αλέξανδρου Καχριμάνη, της Αντιπεριφερειάρχη κας Αγνής Νάκου-Δασούλα, του Δημάρχου Μετσόβου κ. Κωνσταντίνου Τζαφέα, εκπροσώπων στρατιωτικών και αστυνομικών αρχών, συλλόγων κ.α.
Απευθυνόμενος στους παρόντες ο Γλύπτης – Ομότιμος Καθηγητής της Ανώτερης Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών κ. Παπαγιάννης Θεόδωρος είπε:
« Μετά από την παρότρυνση του καθηγητή κ. Κωνσταντίνου Τερψίδη και του Συλλόγου Ιμβρίων οι οποίοι με συγκίνησαν με τη δράση τους και το ενδιαφέρον για το νησί τους, αποφάσισα να δημιουργήσω ένα μετάλλιο προς τιμή και του Οικουμενικού μας Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίου του Ίμβριου για την πολύπαθη λατρευτή Του πατρίδα την Ίμβρο. Στο μετάλλιο έβαλα κάποια συμβολικά θέματα τα οποία χαρακτηρίζουν τον τόπο. Την κουκουβάγια, η οποία είναι χαραγμένη στα αρχαία νομίσματα του νησιού διότι ήταν αποικία των Αθηναίων, το κιονόκρανο, επίσης σύμβολο του πολιτισμού του, και μια σπασμένη κολώνα, η οποία εκφράζει «τα πέτρινα» καταστρεπτικά για τους Έλληνες χρόνια του νησιού. Ένα δεμάτι με σιτάρι και ένα πανέρι με τον άρτο, που ήταν η παραγωγή του τόπου αλλά και σύμβολο αγώνα, καθαγιασμένο από τον κόπο των ανθρώπων για να το αποκτήσουν. Κυρίαρχη μορφή στο μετάλλιο είναι ο Πατριάρχης όρθιος, ο οποίος κρατώντας γκλίτσα ή κτσάνα στα Ιμβριώτικα, ευλογεί τον άρτο και κατ΄ επέκταση τον κόπο των συμπατριωτών Του για επιβίωση.
Αποτελεί για μένα εξαιρετική τιμή να φιλοτεχνήσω ένα μετάλλιο για την μαρτυρική Ίμβρο και Τον Πατριάρχη, η υποδειγματική αγάπη και το ενδιαφέρον Του οποίου ξεπερνά τα συνηθισμένα και μας συγκινεί ιδιαίτερα.
Το μετάλλιο φιλοτεχνήθηκε για να παρουσιαστεί στην πατρίδα μου την Ήπειρο και συγκεκριμένα στο Μέτσοβο επ’ ευκαιρία της έκθεσης φωτογραφίας με τίτλο «ΙΜΒΡΟΣ η χαριεστάτη» προς τιμή της Α. Θ. Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίου Α΄ του Ίμβριου. Η έκθεση διεξάγεται υπό την αιγίδα του Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής Μετσόβου και του αρχιμανδρίτη π. Σεραφείμ Καχριμάνη, φιλοξενείται στο Λαογραφικό Μουσείο Τσανάκα του Μετσόβου, υπό την επιμέλεια και επίβλεψη του καθηγητή κ. Κωνσταντίνου Β. Τερψίδη και θα εγκαινιαστεί από τον Αξιότιμο Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Ηπειρώτη κ. Κωνσταντίνο Α. Τασούλα την 26η Οκτωβρίου 2022.
Το μετάλλιο είναι ορειχάλκινο, αμφίπλευρο, διαστάσεων 12Χ12 εκ. και το προσφέρω στο Σύλλογο Ιμβρίων για να το χρησιμοποιήσει προκειμένου να τιμήσει πρόσωπα και έργα τα οποία αφορούν το νησί της Ίμβρου».
Κωνσταντίνος Β. Τερψίδης
Εκπαιδευτικός
Θεσσαλονικεύς εκ Φερτεκίου Καππαδοκίας
Η έκθεση φωτογραφίας «ΙΜΒΡΟΣ η Χαριεστάτη» προς τιμή της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίου υπό την επιμέλεια του καθηγητή κ. Κωνσταντίνου Τερψίδη, στο Λαογραφικό Μουσείο Τσανάκα του Δήμου Μετσόβου υπό την αιγίδα του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής Μετσόβου και του Αρχιμανδρίτη π. Σεραφείμ Καχριμάνη θα παραταθεί μέχρι την Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2022 λόγω προσέλευσης σχολείων.
