Τα ζητήματα αυτά επηρεάζουν μοιραία και την στάση των Ορθοδόξων Εκκλησιών, οι οποίες καλούνται με νηφαλιότητα και αίσθημα ευθύνης να τα προσεγγίζουν, ενισχύοντας το πνεύμα της ενότητας και τις εκκλησιαστικές παραδόσεις.
Τούτο συνεπάγεται ότι όπου προκύπτουν προβλήματα δεν είναι απαραίτητο τα σύνορα μιας εκκλησίας να ταυτίζονται με συγκεκριμένα κρατικά διοικητικά όρια. Ταυτοχρόνως, όμως, και ο κυρίαρχος λαός του κάθε κράτους είναι υπεύθυνος και υπόλογος για τις αποφάσεις του, τις οποίες ουδείς δύναται να αγνοεί, μηδέ της Εκκλησίας εξαιρουμένης.
Απαιτείται, επομένως, μια σοφή σύνθεση, ώστε οι δύο αυτές αρχές να καταφέρουν να συντεθούν επιτυχώς. Αν αυτό δεν γίνει τότε προκύπτουν οδυνηρές κρίσεις, που πλήττουν την ενότητα και υπονομεύουν το αύριο και την κοινή πορεία μας. Η ΔΣΟ προσφέρει πάντα τις υπηρεσίες της προς την κατεύθυνση της ενότητας της Ορθοδοξίας, χωρίς βεβαίως να υπεισέρχεται σε αμιγώς εκκλησιαστικά ζητήματα, που δεν άπτονται της αρμοδιότητάς της».
