ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
“Τὸ μεγαλεῖον καὶ τοὺς ἀγῶνας σου τίς διηγήσεται;”
Τὴν περασμένη Παρασκευή (22.1.2021) ἔφυγε ἀπὸ κοντά μας σὲ ἡλικία 87 ἐτῶν σ’ ἕναν οἶκο εὐγηρίας τῶν Ἀθηνῶν, ἡ Τιτίκα (Εὐσεβεία) Σαριγκούλη1, (παρεμπιπτόντως, Εὐσεβεία λεγόταν καὶ ἡ σύζυγος Ἰουλιανοῦ τοῦ Παραβάτη), ἡ δημοφιλὴς καὶ ἀξιόλογος αὐτὴ ἠθοποιὸς καὶ συγγραφέας, μαχομένη μέχρι τελευταίας στιγμῆς. Ἐγεννήθη τὸ 1934 στὸ Μεταξουργεῖο.
Ὁ γράφων συνεδέετο πνευματικὰ ἀπὸ πολλῶν ἐτῶν μαζί της καὶ τὴν ἐθαύμαζεν. Τί κι ἂν ἦτο ἀριστερή. Εἶχε ἀνθρώπινα συναισθήματα ποὺ λίγοι μόνον ἔχουν σήμερον, παρ’ ὅλο ποὺ συχνὰ τὴν ἀπειλοῦσαν καὶ τὴν ἔκλεπταν. Ἠσχολήθη δὲ ἐπανειλημμένως μὲ τὸ ἔργον της, ἀποθησαυρίσας εἰς τὸ ἀρχεῖον του πολλὰ γράμματα αὐτῆς ἀπὸ τῶν ἐτῶν 2010-2018. Ἔγραψεν δὲ καὶ οὗτος ἐξ ἀφορμῆς τῶν βιβλίων της, οὐκ ὀλίγα πρὸς αὐτήν.
Παραμείνασα ἄγαμος ἐκ πεποιθήσεως, ἐσπούδασε στὴν Ἀνωτάτη Σχολὴ Κινηματογράφου Ἀθηνῶν. Περισσότερον ἀπὸ 60 χρόνια ἡ Τιτίκα εἶχε ἐνεργὴ παρουσία στὸ θέατρο, στὸν κινηματογράφο, στὴν τηλεόραση, στὴν λογοτεχνία, κυρίως ὅμως καὶ πρωτίστως στοὺς κοινωνικοὺς καὶ πολιτικοὺς ἀγῶνας. Ἐτόλμησε δὲ νὰ κάνει σύζευξιν Μαρξισμοῦ–Λενινισμοῦ καὶ Χριστιανισμοῦ, ὅπερ πρωτοποριακόν (Ἀ. Ἀνδρέου).
Ἦτο μία δεξιοτέχνις “ντίβα” τοῦ θεάτρου. Μία ἀκούραστη λογοτέχνιδα ποὺ δούλευε σκληρὰ στὸν ὑπολογιστὴ καὶ ὄχι μόνον, ἀσχολουμένη κυρίως μὲ τοὺς ἀρχαίους ἥρωας τῆς μυθολογίας καὶ τῆς ἱστορίας τῆς φυλῆς μας. Ἀπὸ τὸ 1963 ἕως τὸ 2014 ἔγραψε περὶ τὰ ἑξήκοντα δύο (62) ἔργα: Ποιήματα, θεατρικά, ἄρθρα, μελέτες, ὁδοιπορικά, αὐτοβιογραφικά, ἀναλύσεις καὶ ἐπιγράμματα μὲ ἕναν ἀπίθανο πλοῦτο γνώσεων. Ἦτο μία ἀρχόντισσα τῆς “λαϊκῆς” ἀθηναϊκῆς ἀριστοκρατίας μὲ χαριτωμένη καὶ κωμική “μουρίτσα”, μὲ μάτια διεισδυτικά, κριτική, γλῶσσα καυστική, μία λεβέντικη ψυχὴ κι ἔνα σπινθηροβόλο πνεῦμα ἀνελέητο, ποὺ στηλίτευε τὰ στραβὰ τῆς κοινωνίας -θανάσιμο ἁμάρτημα- μία Ἀμαζόνα ἀτρόμητη ποὺ διασκέδαζε καὶ χαροποιοῦσε συγχρόνως, ἀλλὰ καὶ ἐνέβαλε σὲ στοχασμούς, ποὺ ἀγωνιζόταν γιὰ τίς “ἀνθρώπινες ἀξίες” -ποιές παρακαλῶ;-, ποὺ πάσχιζε γιὰ τὸν ἄνθρωπο πρωτίστως, ἐπικοινωνοῦσα μὲ τὶς καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων καὶ τὶς γέμιζε γέλιο, ἐλπίδα καὶ ἀγῶνα!
Τιμήθηκε δύο φορὲς μὲ τὸ βραβεῖο τῆς Unesco καὶ ἦτο παλαιὸν καὶ ἐπίλεκτον μέλος τῆς ἱστορικῆς Ἑταιρείας Ἐλλήνων Λογοτεχνῶν.
Αἰωνία καὶ ἄληστος ἡ μνήμη Σου Τιτίκα
________________
1. – Ἀ. Παπᾶ, Χαλκηδόνος, Ρινήματα θεολογικά, τεχνοκριτικά, ἱστορικὰ καὶ ἄλλα τινὰ ἀπὸ τὸ Βόσπορο Ε΄, Θεσσαλονίκη 2015, 196-198.
–, Ὁ ἱερός “ἀρραβώνας” μὲ τὸν ἅγιο Χαλκηδόνος, Espresso 11.5 (2015) 20.
Ἀ. Μπουνιᾶ, “Ὅταν ὁ μητροπολίτης Χαλκηδόνος μοῦ χάρισε δαχτυλίδι” (τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνας), Ἔνθ. ἀνωτ. 11.5 (2015) 20-21.
Τοῦ Αὐτοῦ, “Ὁ γάμος ἕνα στενὸ παποῦτσι καὶ γι’ αὐτὸ δὲν παντρεύτηκα”, Ἔνθ. ἀνωτ. 2-3.1 (2016) 13.
–, Τὸ 1950 (ποὺ εἶχα ξεκινήσει τὴν ἀριστερὴ δράση μου) ἔστειλα ἕνα δῶρο στὸν Στάλιν γιὰ τὰ 70 του χρόνια, Ἔνθ. ἀνωτ. 23.1 (2016) 14-15.
Ἀ. Μπουνιᾶ, Ἔκλεψαν τήν “βέρα” τῆς σοῦπερ γιαγιᾶς, Ἔνθ. ἀνωτ. 24.11 (2016) 6.
Ἀ. Ἀνδρέου, Τιτίκα Σαριγκούλη. Ἡ ἀγωνίστρια τῆς λογοτεχνίας καὶ τοῦ θεάτρου, Τὸ Ἄρθρο 10.9 (2016) 26.
Ἀ. Μπουνιᾶ, Οἰωνὸς αἰσιόδοξος στόν “ρημαγμένο” Νέο Βουτζᾶ, Espresso 11-12.8 (2018) 4-5.
Τοῦ Αὐτοῦ, Ζητεῖται “ἐλπίς” γιὰ τὴν Τιτίκα Σαριγκούλη, Espresso 5.3 (2019) 17.
Γ. Βράτσου, Δύσκολες ὧρες γιὰ τὴν Τιτίκα Σαριγκούλη,
Γ. Βράτσου, Δύσκολες ὧρες γιὰ τὴν Τιτίκα Σαριγκούλη,
–, Τιτίκα Σαριγκούλη, https://el.wikipedia.org/
Π. Ἀνδριόπουλου, Μνήμη Τιτίκας Σαριγκούλη – Ἡ ἀλληλογραφία της μὲ τὸν Γέροντα Χαλκηδόνος Ἀθανάσιο, Φῶς Φαναρίου, 22.1.2021,
–, Τιτίκα Σαριγκούλη: Ὁ Σπῦρος Μπιμπίλας ἀποκάλυψε τὴν αἰτία θανάτου, 23.1.2021, News 247.
