Του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Μας δίδεται και πάλι η ευκαιρία νοερώς να παραστούμε εις τας αυλάς της Μητρός Εκκλησίας, στο Αείφωτο Μαρτυρικό Φανάρι, εκεί που χτυπάει η καρδιά της Ορθοδοξίας, στην Καθέδρα του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, στην πόλη των πόλεων την Κωνσταντινούπολη και να συνεορτάσουμε μετ᾽ αυτού τα ονομαστήριά του.
Το περιβάλλον βεβαίως λόγω των λυπηρών συμβάντων στην περιοχή, αποτελέσματα του αδελφοκτόνου πολέμου της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας είναι βεβαρημένο και δεν επιτρέπει ιδιαίτερες διαχύσεις και πανηγυρισμούς, χωρίς ωστόσο να απαγορεύει τις σκέψεις, τις εκτιμήσεις και βεβαίως την προσευχή.
Μετά από μια επιτυχημένη πορεία προς τον λαό του Θεού και μία θυσιαστική διακονία επί τριανταένα έτη στον Μαρτυρικό Οικουμενικό Θρόνο, ο Πατριάρχης μας δικαιούται να είναι ικανοποιημένος έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, διότι τα αποτελέσματα της αγωνίας και των αγώνων του είναι υπερπλασίως καρποφόρα. Οι καταστάσεις άλλωστε τον δικαιώνουν. Ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος αποδεικνύεται ότι δεν έπεται, ούτε καν συμβαδίζει, αλλά προπορεύεται των γεγονότων, δείγμα της σοφίας που έχει. Με αποφάσεις σωτήριες παρεμβαίνει θετικά χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό κόστος. Έχει πολεμηθεί λυσσαλέα όλα αυτά τα χρόνια, όμως ανθίσταται και προχωρεί ακάθεκτος ως Απόστολος, ως Πατέρας, ως Αδελφός, ως Διάκονος, ως ο παντός Πλησίον.
Όσες προσπάθειες και αν έχουν γίνει για να σπιλωθεί ο Πατριάρχης μας έχουν πέσει στο κενό. Σε ποιες να πρωτοαναφερθούμε; Άλλωστε το έχουμε επισημάνει πολλές φορές, όσο ο Βαρθολομαίος ασχολείται με την Εκκλησία, οι άλλοι ασχολούνται με τον Βαρθολομαίο. Ακόμη και το τελευταίο διάστημα και τι δεν έγραψαν σχετικά με την ιεραποδημία του Οικουμενικού Πατριάρχη στην Βόρεια Ελλάδα και στο Άγιον Όρος. Ότι δήθεν πάει για να διώξει τους Ρώσους από το Άγιον Όρος, ότι θα αιματοκυλίσει τους καταληψίες της Μονής Εσφιγμένου, ότι η παρουσία του γενικώς θα αποτελέσει αφορμή πολλών κακών. Ακόμη και για προβοκατόρικα γεγονότα ανάφεραν κάποιοι λέγοντας και γράφοντας το κοντό και το μακρύ τους. Και τι έγινε τελικά; Ο Πατριάρχης μας μάς δίδαξε το μεγαλείο της ταπείνωσης με την υποδειγματική Θεία Λειτουργία που τέλεσε ως απλός ιερέας στο Άγιον Όρος, απευθυνόμενος προς τους Πατέρες μας δίδαξε όλους υπομονή και καρτερία, έδειξε την πατρική του αγάπη στον κόσμο που τον πλησίασε αλλά και εισέπραξε την αγάπη του κόσμου. Μύτη δεν άνοιξε κατά το κοινώς λεγόμενο και όμως όλοι αυτοί που προσπάθησαν να αμαυρώσουν την επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη, μετά την επιτυχία της κρύφτηκαν στο «καβούκι» τους, χωρίς να ζητήσουν έστω μια απλή συγγνώμη για τα ψεύδη και τις αθλιότητες που είπαν και έγραψαν. Δεν μπορεί δε να θεωρηθεί τυχαίο πως όλοι αυτοί έχουν προσδεθεί στο «άρμα» της Ρωσικής Εκκλησίας η οποία ουδέποτε μπόρεσε να κατανοήσει και πολύ περισσότερο να αποδεχθεί τον ρόλο του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Υπάρχει τελικά μεγάλη διαφορά μεταξύ των Ορθοδόξων Χριστιανών της μήτρας και εκείνων της υποχρεωτικής κολυμβήθρας και ο νοών νοείτο. Βεβαίως δεν αναφέρομαι σε όλους, αλλά στην δεύτερη περίπτωση δεν μπορούμε να μιλάμε για ευάριθμους, αλλά για πολυάριθμους. Δεν μπορούν να καταλάβουν πολύ δε περισσότερο να συλλάβουν το μεγαλείο της Ορθοδοξίας. Δεν μπορούν να βιώσουν τα αισθήματα του εσταυρωμένου γιατί έχουν συνηθίσει στο ρόλο του σταυρωτή. Δεν έχουν ειρήνη ούτε μέσα τους, ούτε μεταξύ τους γιατί είναι πολεμοχαρείς.
Ό,τι κι αν κάνουν, ό,τι κι αν λέμε ο Οικουμενικός Πατριάρχης μπορεί να είναι ο σταυρωμένος Πατριάρχης, όμως το πρόσωπο του λαμποκοπά και η ζωή του ολάκερη είναι λουσμένη με το Φως της Ανάστασης. Μπορεί ο Οικουμενικός Πατριάρχης να είναι αιχμάλωτος όπως λένε, με τα λόγια και τα έργα του όμως ελευθερώνει.
Όσων τα μάτια είναι τυφλά και τα αυτιά βουλωμένα δεν μπορούν να δουν και να ακούσουν το μήνυμα του Ουρανού. Διότι μήνυμα από τον Ουρανό, από τον ίδιο το Θεό αποτελεί το γεγονός ότι εδώ και τριανταένα χρόνια τον διατηρεί στον Οικουμενικό Θρόνο. «Ο Θεός μας έδωσε αυτά τα δύσκολα χρόνια τον καλύτερο Πατριάρχη» έχει πει ο Όσιος Παΐσιος. Αυτός ο Πατριάρχης λοιπόν γιορτάζει κι όλοι εμείς στρέφουμε την σκέψη μας σε αυτόν κι ευχόμαστε και προσευχόμαστε να είναι πολλά τα έτη του, ο Κύριος να τον ενδυναμώνει και να τον ενισχύει στον αγώνα του για την πνευματική πρόοδο όλων μας και την δόξα της Αγίας Μας Εκκλησίας. Η ευγνωμοσύνη μας είναι μεγάλη, όπως εξίσου μεγάλη είναι και η αγάπη μας προς το ιερό του πρόσωπο. Με σεβασμό ασπαζόμαστε το τίμιο χέρι του και εκζητούμε τις θεοπειθείς Πατριαρχικές Ευχές και Ευλογίες του.
