π. Διονύσιος Ταμπάκης,
κληρικός της Ι. Μητρόπολης Αργολίδος,
προσκυνητής στην Σμύρνη
ΑΜΕΤΡΗΤΕΣ φορές είπα μα και άκουσα το «Πάτερ ημών» μα πρώτη φορά στην ζωή μου είδα να λαμβάνει πραγματικά σάρκα και οστά μπροστά μου.
Ήταν πριν λίγες ημέρες, Κυριακή των Μυροφόρων, όταν επισκεφθήκαμε την Αγία Φωτεινή στην Σμύρνη.
Φαντάζει με Μοναστηράκι τερπνό όταν εισέρχεσαι στον περίβολό της με τα ανθισμένα φυτά και τις δροσερές φυλλωσιές των δένδρων.
Ξεκινήσαμε στις 9 το πρωί για να προλάβουν να έρθουν και οι πιστοί που θέλουν 3-4 ώρες δρόμο να παραβρεθούν στην λογική λατρεία, από το Αϊβαλί, από την Έφεσο, το Κουσάντασι και από άλλους τόπους της Μικράς Ασίας.
Είναι επίσης και πολλές κυρίες Χριστιανές που έχουν Μουσουλμάνους άνδρες και για να μην φέρουν στην οικογένειά τους αναστάτωση, αργούν και για αυτόν τον λόγο επίσης την Θεία Λειτουργία.
Μας υποδέχτηκε φιλοφροσύνως και με αγάπη ο Μητροπολίτης της Σμύρνης κ.κ.Βαρθολομαίος. Αν και φαίνεται τυπικός, μα είναι πράγματι ουσιαστικός άνθρωπος όπως αποδείχνουν τα πράγματα.
-Χαθήκατε ευλογημένοι! Μην μας ξεχνάτε. Να έρχεστε τακτικά στην Σμύρνη. Μας επανέλαβε πολλές φορές.
Η ώρα περνούσε ευχάριστα με τάξη και ιεροπρέπεια που μόνο στις ακολουθίες του Αγίου Όρους βλέπεις.
Έξω ψάλει ο σεβάσμιος π. Αθανάσιος που ήρθε και διακονεί από την Θεσσαλονίκη.
-Για 6 μήνες ήρθαμε εδώ μα πέρασαν κιόλας 6 χρόνια. Άμα χαίρεσαι όπου βρίσκεσαι περνά ο χρόνος και δεν το καταλαβαίνεις.
Μαζί, σε λιγάκι, ανεβαίνει στο αναλόγι και η Διακόνισσα, μία νέα κοπέλα και σύζυγος του νεοχειροτονηθέντος π.Ανδρέα. Κατάγονται από την Ρωσία και έτσι έχουν την ευχέρεια να ψάλουν και να διαβάζουν στα Ρωσικά για να καταλαβαίνουν εν πνεύματι και αληθεία οι περισσότεροι Ορθόδοξοι Σλάβοι που πλαισιώνουν καθημερινά την Εκκλησία.
Έψαλε κατανυκτικά και βυζαντινά η Διακόνισσα που ακούγοντάς την νομίζεις πως ψάλλει καμία ηγουμένη ευαγώγου Ιεράς Μονής εν Ελλάδι.
Σιγά-σιγά άρχισε να έρχεται στην Εκκλησιά κόσμος όπου γιόμισε φίσκα μέσα και έξω. Αιθίοπες,Τούρκοι, Έλληνες, Σλάβοι, Ρουμάνοι, Γεωργιανοί, Ευρωπαίοι Ορθόδοξοι και άλλοι με τα μικρά παιδάκια τους να στέκονταν με προσοχή μα και με ομοψυχίας συμμετοχή, «ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό».
Να και τρία αδελφάκια κοριτσάκια που φορούν ομοιόμορφα πράσινα φουστανάκια σαν τις παρθένες κορασίδες της παλαιάς Σμύρνης.
Η Θεία Λειτουργία πλέον γίνεται παγκόσμια γιαυτό και οι εκφωνήσεις μα και τα ψαλσίματα άδονται από τον Επίσκοπο της Σμύρνης μα και τους Ψάλτες σε γλώσσες της Πεντηκοστής. «καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι.»
Δεν μπορώ να αποκρύψω την ενόχλησή μου ως Έλληνας να ακούω στην Θεία Λατρεία πρώτα στα Τουρκικά και έπειτα τα Ελληνικά. Μα ο καλός Θεός όπως μας ετόνισε ο Μητροπολίτης, κατέβηκε στην γη όχι για να ιδρύσει εθνότητες και σύνορα αλλά για να ιδρύσει την Εκκλησία και την ασύνορη Ουρανών Βασιλεία.
Όλοι πλέον γινόμασταν ένα. Είχαμε σε τούτη την Εκκλησιά μία Παγκόσμια Σύνοδο, Ελληνες-Τουρκοι, πλούσιοι- φτωχοί, μαύροι και άσπροι,εξ ανατολών και εκ δυσμών, στεγαζόμασταν κάτω από την φιλόξενη μητρική αγκάλη της Παναγίας μας που συνάζει μέσα της όλα τα σύμπαντα, Επιτέλους φιλιώσανε οι ανθρώποι επάνω στον Σταυρό Του Σωτήρος Χριστού ακολουθώντας τους προαιώνιους νόμους της Θεοαγάπης.
Πράγματι, για να πω την αλήθεια μου,όταν άκουσα πως ιδρύθηκε Μητρόπολη ξανά στην Σμύρνη θαρρούσα πως όλη αυτή η πρωτοβουλία θα έχει χαρακτήρα απλά εθιμοτυπικό. Σαν μια θρησκευτική αττραξιόν για να εξυπηρετεί τυπικά κανέναν ξέμπαρκο Έλληνα Τουρίστα που ήρθε στην Σμύρνη για φτηνά ψώνια.
Όμως ευχαρίστως συνέβη το αντίθετο.Με την σοβαρή,ολόψυχη και δυναμική παρουσία του Μητροπολίτου, η Αγία Φωτεινή έδωσε πλούσια την χάρη Της, και δια τούτο δεν εξελίχθηκε απλά σε ένα μάτσο ψεύτικα λουλούδια που μυρίζουν πλαστικούρα, αλλά σε ανθηφόρο εύοσμο περιβολάκι που έχει μέσα στον κήπο του ποικιλόχρωμα άνθη, κόκκινα, μπλέ, άσπρα, πράσινα, με τάξη βαλμένα …όλα εις δόξαν Του Θεού.
-Και πως περνάει η ημέρα πάτερ Πολύκαρπε; Ρωτώ τον νεοαφιχθέντα αρχιμανδρίτη εκ Ναυπάκτου.
-Δεν καταλαβαίνουμε για πότε περνά η μέρα Πάτερ. Δημιουργικά και ευχάριστα υπηρετώντας την Αγία Φωτεινή και τον κόσμο που έρχεται. Μου απάντησε ο υψηλός σαν κυπάρισσος κληρικός με την ευγενική ανεπιτήδευτη αρχοντιά του.
Και εσύ Διάκονε, Πάτερ Ανδρέα,τι κάνεις όλη την ημέρα; Σ’αρέσει εδώ;
-Δεν προλαβαίνουμε Πάτερ, δόξα Τω Θεώ, όλο ακολουθίες και Λειτουργίες. Σαν Μοναστήρι είναι η Αγία Φωτεινή.
Φτάνοντας στην απόλυση της Λειτουργίας, με πολλούς να έχουν βουρκώσει τα μάτια τους από την κατάνυξη, ο κόσμος συνέχιζε να παραμένει στον Ναό. Ένας ήθελε να εξομολογηθεί, μία γυναίκα αποζητούσε μία συμβουλή, κάποιος άλλος να προσκυνήσει τα άγια Λείψανα, μία κυρία ήθελε αγιασμό για το αυτοκίνητό της. Μία Μητέρα με την κόρη ανέμεναν ευχάριστα να Βαπτιστούν στην μεγάλη φορητή κολυμβήθρα.
Ένας άγιος οργασμός σαν το μελισσομάνι που τριγυρνά στην κυψέλη φτιάχνοντας Χριστόμελον εύγευστο και αιώνιο.
Ύστερα κατευθυνθήκαμε στον προαύλιο χώρο, ένα υπαίθριο καλοκαιρινό αρχονταρίκι. Ήδη τώρα οικοδομείται στην αυλή μία μεγάλη αίθουσα για να χρησιμοποιηθεί ως αρχονταρίκι ,σαν και αυτά που έχουνε στα Μοναστήρια του Άθωνα.
Συζητήσαμε με χαμόγελο και εμπιστοσύνη μεταξύ μας άγνωστοι μα συνάμα και μυστικώς γνωστοί ,σαν να γνωριζόμασταν χρόνια,στο καραβόσκαρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Λίγα Αγγλικά, λίγα Ελληνικά, λίγα Τουρκικά, λίγα νοηματικά …βρήκαμε την άκρη.
Επίσης οι κυρίες από την ομάδα μας εξ Ελλάδος βάλαμε την Νεωκόρο του Ναού ,την Γαλήνη, από το Καζακστάν να ερωτήσει τις Τουρκάλες που στην Θεία Λειτουργία διαβάσανε το «Πιστεύω» και το «Πάτερ ημών» στα Τουρκικά, να μας ενημερώσουν για την εξέλιξη γνωστού σήριαλ που δείχνουν στην Ελλάδα .Μας προτρέχουν πολλά επεισόδια μπροστά και με χαρά μεταξύ καφέ, τσαγιού και κουλουρακίου, αφηγούνται την πλοκή.
Να τώρα και δύο νέα Τουρκόπουλα, ο Στέφανος και ο Γεώργιος, ανασηκώνουν στα χέρια τους την μεγάλη άγια κολυμβήθρα για να την φέρουνε στον Ναό. Θα βαπτιστεί μία Μητέρα και η κόρη της από την Αττάλεια.
Και σε ένα μαγαζί με μουσικά όργανα στην Σμύρνη βρήκαμε μία κυρία που θέλει να βαπτίσει το παιδάκι της. Ο άντρας της, αν και Τούρκος, δεν έχει πρόβλημα. Μα δεν βρίκει κουμπάρους.
- Πήγαινε ευλογημένη στην Αγία Φωτεινή και εκεί θα σου βρουν και κουμπάρους.
«Καὶ τῷ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Σμύρνῃ ἐκκλησίας γράψον· τάδε λέγει ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ὃς ἐγένετο νεκρὸς καὶ ἔζησεν·»
Και τώρα βλέπεις την Μητρόπολη της Σμύρνης από νεκρή που την νομίζαμε τόσα χρόνια να ανασταίνεται και να βγάζει ανθούς και μπουμπούκια. Να ξεχύνεται ζωή από την Αγία Τράπεζά της. Μία όντως Θεοπυρινική κεφαλή που εκλύει άφθονη μυστική και κρυφή Χριστοενέργεια.
Θαρρώ πως αυτή η ευλάβεια και Χριστοαγάπη στην τωρινή Σμύρνη, είναι πιο φουντωμένη και ζωντανή στις καρδιές των πιστών από ότι τα παλαιά «ένδοξα» χρόνια όπου πλεόναζε η σεμνοτυφία και ο υποκριτισμός.
Μία πίστη που δεν σκλαβώνεται σε εθνικούς και γεωπολιτικούς περιορισμούς και συμφέροντα αλλά συνάζει όλα τα παιδιά της κάτω από τον Τίμιο Σταυρό της αγάπης.
Σε αυτό λοιπόν είναι αξιοζήλευτη η Τουρκία !
Μακάρι και στην Ελλάδα να είχαμε μία τέτοια κυψέλη. Ένα παρόμοιο υπερώον που τα Άγιον Πνεύμα θα λαλεί εν ποικίλες γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ. (Πραξ.β-11)
«καὶ ἔσται ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις, λέγει ὁ Θεός, ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα. Είτε Ελληνική, είτε Τουρκική»
Η ΣΜΥΡΝΗ ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
