Επιστημονική διαδικτυακή εκδήλωση για το επίκαιρο θέμα της Ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, προβλήθηκε στα πλαίσια των δημόσιων ανοιχτών διαλέξεων του Κέντρου Οικουμενικών, Ιεραποστολικών και Περιβαλλοντικών Μελετών “Μητρ. Παντελεήμων Παπαγεωργίου” (CEMES), με γενικότερο θέμα την “Ορατή Ενότητα της Εκκλησίας του Χριστού”, και κεντρικούς ομιλητές τον πρώην Αρχιεπίσκοπο Οττάβας Lazar (Puhalo) και τον Καθηγούμενο της Ι. Μoνής Εσφιγμένου του Αγίου Όρους, Αρχιμανδρίτη Βαρθολομαίο. Συντονίζει ο Πρόεδρος επί τιμή του CEMES, Ομότ. Καθ. Πέτρος Βασιλειάδης και στη συζήτηση μετέχουν οι καθηγητές π. Αυγουστίνος Μπαϊρακτάρης της ΑΠΕΗΚ και του USK, Δημήτριος Κεραμιδάς του Angelicum και του USK, και Νικόλαος Δημητριάδης του ΑCΤ και του USK.
Παραθέτουμε το σχετικό βίντεο, καθώς και συνοπτικά τα όσα είπαν οι δύο ομιλητές.
VLADIKA LAZAR
Οι Ρώσοι ιεράρχες δίνουν στη φρικτή εισβολή την αύρα πληρέστερης μεσσιανικής ιδεολογίας προσθέτοντας ένα αδύναμο θεολογικό κίνητρο, την ιδέα της χρήσης ενός απομακρυσμένου «ηθικού» ζητήματος προκειμένου να δικαιολογηθεί ωμή ανηθικότητα και εγκληματικότητα μαζικής δολοφονίας και κατά-στροφής των πόλεων του Ουκρανικού λαού, κάτι που κάνει ακόμη και τους …δαίμονες να τρέμουν.
Το δόγμα που αντιλαμβάνεται το ρωσικό κράτος ως μεσσιανικό κάλεσμα να εισβάλει και να εξαγνίσει άλλες χώρες, ξεκινώντας από την Ουκρανία, πρώην υποτελή στη Σοβιετική Ένωση, αντανακλάται στις παλαιότερες έννοιες της «Αγίας Ρωσίας» και της Μόσχας ως «Τρίτης Ρώμης». Αυτά τα δύο εθνοφυλετικά δόγματα συνοψίζονται στην αίρεση «Russki Mir», που είναι μια μεσσιανική αυταπάτη, αποδίδοντας ρόλο Μεσσία στο Κράτος, κάνοντάς το ειδωλολατρία. Το γεγονός ότι η Ρωσική Εκκλησία υποστηρίζει πλήρως αυτό το δόγμα την καθιστά πραγματική αίρεση. Κύριλλος και Ιλαρίων επέλεξαν ως αποδιοπομπαίο τράγο μια μικρή περιθωριακή και διωκόμενη ομάδα. Την κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ και τη πιθανότητα «παρελάσεων υπερηφάνειας» στην Ουκρανία για τη σφαγή χιλιάδων Ουκρανών και την καταστροφή αρχαίων Ουκρανικών πόλεων. Στη χρήση της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ ως αποδιοπομπαίου τράγου για να δικαιολογηθεί μια αδίστακτη και βάναυση εισβολή που προκάλεσε δεκάδες χιλιάδες θανάτους, δεν βλέπουμε καμία απολύτως ποιμαντική ανησυχία, αλλά μόνο ένα πνεύμα βαρβαρότητας και καταστροφής.
ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ ΕΣΦΙΓΜΕΝΟΥ
Ο «Ρωσικός κόσμος» πλέον, με την εισβολή στην Ουκρανία, εξελίσσεται από ένα αφήγημα και διδασκαλία, σε οντότητα, δείχνοντας το πραγματικό επεκτατικό δόγμα με το οποίο αθετεί διακρατικές συμφωνίες και συνθήκες, παραβιάζει σύνορα ανεξάρτητων κρατών και με την ισχύ των όπλων προσπαθεί να επιβληθεί. Η απουσία της Εκκλησίας της Ρωσίας από την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Κρήτης οδήγησε σε ρήξη το σώμα της Εκκλησίας, με απρόβλεπτες συνέπειες, έχοντας ως αποκορύφωμα την εγκληματική της στάση στον πόλεμο στην Ουκρανία. Το Άγιον Όρος έγινε ο πρώτος στόχος που χρησιμοποιήθηκε από το Πατριαρχείο της Μόσχας για να «χτυπήσει» το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το Πατριαρχείο Μόσχας απαγόρευσε στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας να προσεύχεται και να μεταλαμβάνει τη θεία Κοινωνία στα μοναστήρια και στους ναούς του Αγίου Όρους. Η εντολή της αγάπης που ποδοπατήθηκε βάναυσα από τον Πατριάρχη Κύριλλο. Με ποιον τρόπο άραγε θα μιλά για την αγάπη στα κηρύγματα του, όταν τα λόγια ενός πνευματικού ανθρώπου πρέπει να ταυτίζονται με τα έργα και τις πράξεις του; Ποια άραγε αγάπη δείχνει προς τα υποτιθέμενα κατ’ αυτόν πνευματικά του παιδιά στην Ουκρανία; Για ποια αγάπη μιλά όταν ευλογεί τα όπλα που σκοτώνουν άμαχο πληθυσμό και εισβάλουν παράνομα σε ξένο ανεξάρτητο κράτος; Η στάση αυτή του Ρώσου Πατριάρχη δικαιολογεί απόλυτα την διχαστική του παρουσία στην Οικουμενική Εκκλησία.
