«Τόποι και Πρόσωπα της Πόλης»
Β΄Κύκλος διαδικτυακών διαλέξεων Οκτώβριος – Δεκέμβριος 2021
14 Δεκεμβρίου 2021
Ειρήνη Δημητριάδη – Δύο προσωπικότητες από τα Πριγκηπόννησα: Κρίτων Ντιντσμέν και Γιάννης Καΐνης
Νίκη Σταυρίδη – Χρήστος Αναγνωστόπουλος, πατήρ Δοσίθεος, ένας λογοτέχνης της Πόλης
Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη στο πλαίσιο των πολιτιστικών του δράσεων και της προβολής της ιστορικής Συλλογής Σακκουλίδη, η οποία στεγάζεται στο Σισμανόγλειο Μέγαρο, σε συνεργασία με την Εταιρεία Μελέτης της καθ’ Ημάς Ανατολής συνεχίζει τον β΄ κύκλο διαδικτυακών διαλέξεων υπό τον τίτλο «Τόποι και Πρόσωπα της Πόλης» για την πρόσφατη ιστορία του Ελληνισμού της Πόλης.
Ακαδημαϊκός συντονισμός προγράμματος:
Ευαγγελία Αχλάδη, Υπεύθυνη Βιβλιοθήκης Σισμανογλείου Μεγάρου
Σάββας Τσιλένης, Πρόεδρος της Εταιρείας Μελέτης της Καθ’ Ημάς Ανατολής.
Νίκη Σταυρίδη
Γεννήθηκε (1954) και μεγάλωσε στην Πόλη. Σπουδές Αγγλικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου στη Μυτιλήνη. Στην Αθήνα ήρθε το 1979. Έχει ζήσει 8 χρόνια στην Ιταλία. Έχει μεταφράσει τουρκικά και αγγλικά βιβλία. Μεταξύ των έργων που μετέφρασε από τα τουρκικά είναι το μυθιστόρημα «Ξυλόκερκος πόρτα» (Erguvan Kapısı) της Ογιά Μπαϊντάρ, η μελέτη «Δεν έχω πατρίδα έχω τον τόπο μου – Ρωμιοί της Πόλης» (Vatanım yok Memleketim var-İstanbul Rumları – mekân bellek ritüel) της Νουρντάν Τουρκέρ κ.ά. Έχει επιμεληθεί και μεταφράσει στα ελληνικά το «Ημερολόγιο εξορίας – Ερζερούμ 1943» του Γιώργου Χατζηδημητριάδη, το οποίο εκδόθηκε το 2011. Από τα αγγλικά μεταξύ άλλων μετέφρασε το μυθιστόρημα «Το πηγάδι της μοναξιάς» (The Well of Loneliness) της Radclyffe Hall. Έχει μεταφράσει στα τουρκικά το μυθιστόρημα «Το καπλάνι της βιτρίνας» της Άλκης Ζέη (Boyut Yayınları 1989, Arion Yay. 2007). Συμμετείχε στις συλλογικές εκδόσεις: «Η Ελλάδα των γυναικών» (γερμανική έκδοση Griechenland der Frauen, Verlag Frauenoffensive, 1989/ ελληνική έκδοση Εναλλακτικές Εκδόσεις 1992) και «Και μετά τα 50 τι – Μαρτυρίες γυναικών για τη μέση ηλικία» (Εκδόσεις Αλεξάνδρεια 2011). Το 2018 εκδόθηκε η συλλογή διηγήσεών της με τίτλο «Μικρές αστόλιστες ιστορίες» (Εκδόσεις Βιβλιοπωλείου της Εστίας). Εκτός από τα τουρκικά μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Μελέτης της καθ’ ημάς Ανατολής και της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Η Κινστέρνα». Τα τελευταία χρόνια μεταξύ άλλων μελετάει το λογοτεχνικό έργο του αρχιτέκτονα Πάνου Ν. Τζελέπη (1894 Πόλη-1976 Αθήνα) και το έργο του Χρήστου Δοσίθεου Αναγνωστόπουλου.
Ειρήνη Δημητριάδη
Η Ειρήνη Δημητριάδη γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Μετά τη δημοτική σχολή της Χαλκηδόνας συνέχισε τις σπουδές της στό Αγγλικό Γυμνάσιο (English High School for Girls, τώρα Beyoğlu Anadolu) και στο Αμερıκανικό Κολλέγιο (σήμερα Robert Kolej). Πήρε το πτυχίο ηλεκτρολόγου μηχανικού από το Πανεπιστήμιο του Βοσπόρου (1974) και συνέχισε με μεταπτυχιακό Βιομηχανικής (1977) και διδακτορικό πάλι ηλεκτρολόγου μηχανικού (1981) στο αυτό πανεπιστήμιο. Άρχισε να διδάσκει στο τμήμα μαθηματικών την ίδια χρονιά και συνέχισε μέχρι την συνταξιοδότησή της στο 2003. Μετά πέρασε στο Πανεπιστήμιο Μπαχτσέσεχηρ όπου εξακολουθεί να διδάσκει μέχρι σήμερα. Εδώ παράλληλα με τα ακαδημαϊκά, ανέλαβε και διάφορα διοικητικά καθήκοντα. Η Ειρήνη Δημητριάδη έγινε γνωστή στους ακαδημαϊκούς κύκλους με τη συμβολή της στην εδραίωση των αναλογιστικών μαθηματικών στην Τουρκία. Το 2018 εκδόθηκε το βιβλίο της με τίτλο 1950’den Günümüze Eğitim Hayatımızda Rumlar [Οι Ρωμιοί στην εκπαίδευση της Τουρκίας- Από το 1950 μέχρι σήμερα] από το Πανεπιστήμιο Μπαχτσέσεχιρ. το οποίο αποτελείται από βιογραφικά πορτρέτα ανθρώπων που δίδαξαν κυρίως ή και κάποιοι που εργάστηκαν σε διοικητικούς τομείς επί χρόνια σε πανεπιστήμια και σχολεία, άλλα από τα σχολεία της ελληνικής μειονότητας της Πόλης.
