ὑπό Μητρ. πρ. Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
«Φωτοδόχον λαμπάδα, τoῖς ἐν σκότει φανεῖσαν»
Πρό καιροῦ ἀσχολούμενος μέ τήν διαπρεπῆ ἠθοποιόν καί συγγραφέα Τιτίκαν (Εὐσεβίαν) Σαριγκούλη ἠρώτησα: “Τί ἐστιν Τιτίκα;” Τήν δέ 22.10 τ.μ. τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον σεμνοπρεπῶς ἑώρτασε τήν 30ετίαν κλεινῆς ἀναρρήσεως εἰς τόν Θρόνον τοῦ Ἄνακτος τῆς Βασιλίδος Βαρθολομαίου Α’, τοῦ καί Πρώτου τῆς Ὀρθοδοξίας.
Καί ἐρωτῶμεν νῦν: τίς ἐστιν ΟΥΤΟΣ διά τόν ὁποῖον σεμνύνονται χιλιάδες ἀνά τήν ὑφήλιον; Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Χριστοῦ, προσομοιάζων πως καί χρονικῶς πρός τόν ἐπίγειον βίον τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν διά τῆς μακράς Πατριαρχείας του.
Οὗτος, ὁ Πρῶτος τῶν ἀγαπητῶν τεκνίων τοῦ δεινοῦ προγραμματιστοῦ τῆς νεοτάτης ἱστορίας τοῦ Φαναρίου Γερομελίτωνος, τόν ὁποῖον προητοίμασε διά τόν Πατριαρχικόν Θρόνον διαγνούς διά τοῦ ἀετίου βλέμματός του τά προσόντα του.
Καί ὁ Βαρθολομαῖος ὁ “Τρανός”, περίλυπος φησίν, ἴσως, ἐψέλλισε: καί τί θά γίνουν τώρα τά ταξίδια μου; Ὅμως ἡ θεία πρόνοια τόν προώριζεν ἵνα “ὀργώσει” τήν οἰκουμένην ἅπασαν!
Ἐξελέγη, λοιπόν, Πατριάρχης, ἐδόξασε τήν Ἐκκλησίαν καί ἐδοξάσθη.
Ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τόν ἐπροίκισε καταλλήλως διά νά διακρίνει (Hawdala) τά διεστῶτα, τό φῶς τοῦ σκότους, τήν ἡμέραν τῆς νυκτός, τό ἱερόν τοῦ ἀνιέρου, τήν ἀλήθειαν τοῦ ψεύδους, τό ὀρθόν τοῦ ἐσφαλμένου, τήν τάξιν ἐκ τῆς ἀταξίας, γενόμενος Προμηθεύς καί οὐχί Ἐπιμηθεύς.
Προώθησε τόν διορθόδοξον, διαχριστιανικόν καί διαθρησκειακόν διάλογον, τάς συναντήσεις περί εἰρήνης, δικαιοσύνης καί συναλληλίας, ἠσχολήθη ἰδιαιτέρως μέ τό οἰκολογικόν πρόβλημα, τό ταλανῖζον τήν ὑφήλιον οἰκτρῶς, ὑπεραμύνθη τῶν προνομίων καί τῶν δικαίων τοῦ Οίκουμενικοῦ Θρόνου ὡς Κυναίγειρος κατά τῶν ἰταμῶν ἐπιβουλέων αὐτοῦ, οἵτινες ἐπότισαν τήν μητέρα αὐτῶν χολήν μετά ὄξους μεμειγμένην. Προέβαλε διεθνώς τόν θεσμόν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, συνάπτων καί καλλιεργῶν ἀγαθάς σχέσεις μετά τῶν πολιτικῶν καί θρησκευτικῶν ἀρχόντων τῆς χώρας, τοῦ ἐξωτερικοῦ, καί τοῦ λαοῦ. Στοργικῶς ἐνδιεφέρθη διά τήν ὁμογένειαν τῆς πόλεως, τήν παιδείαν καί τήν πολιτισμικήν της ταυτότητα, τά ἐκκλησιαστικά κειμήλια καί τήν διαφύλαξίν των. Καί ἡ ὁμογένεια, παρά τήν συρρίκνωσίν της, ἀνεπτερώθη ὡς ὁ φοῖνιξ.
Κυρίως δέ συνέβαλεν εἰς τήν συνέχισιν τῆς ζωῆς τοῦ Θρόνου διά τῆς διευρύνσεως τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου, τήν στελέχωσιν τῆς Ἱεραρχίας διά “νέου αἵματος” καί ὀργάνωσιν τῶν Ἐπαρχιῶν τοῦ ἐξωτερικοῦ.
Τέλος, ἐκάλλυνεν τήν ἀγαπητήν του πατρίδα, τήν “Οὐρανόεσσαν” Ἴμβρον, διά πολυτίμων πετραδίων.
Τοιοῦτος τοίνυν ὑπῆρξε πως ὁ παρά τόν Γαμαλιήλ μαθητεύσας, μικρός τό δέμας, ἀλλά μέγας ἐν τοῖς ἔργοις τῆς θρησκευτικῆς καί ἐκκλησιαστικῆς πολιτικῆς Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαῖος Α΄, ἀξιωθείς νά συγκαλέσει καί τήν ἐν Κρήτῃ Ἁγίαν καί Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς ἀπόκορύφωμα τῆς πολυσχιδούς καί ρηξικελεύθου Πατριαρχείας του, τοῦ ἰδίου ὄντος προσηνοῦς, κοινωνικοῦ, ἐλκυστικοῦ καί ἀνθρώπινου.
«Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ ἰδίῳ σου αἵματι…»
Ἔρρωσο Ἄναξ Ἀνάκτων Υἱε Θεοῦ μόνος.
