 |
| Η Ενωτική Σύνοδο στην Αγία Σοφία Κιέβου (2018) |
Του Αριστείδη Πανώτη
Ένας πασίγνωστος από τους δασκάλους της ανθρωπότητος και του πολύ Ωριγένη, ήταν ο Κλήμης από την Αλεξάνδρεια που διέσωσε στους «Στρωματείς» του εκείνο το λόγιο του Ευριπίδη ότι: «Είναι όλβιος όστις της Ιστορίας έσχεν μάθησιν». Αυτό σημαίνει ότι όποιος φροντίζει να έχει καλύτερη ιστορική μάθηση για τα γεγονότα και μάλιστα να συνδυάζει τις σύγχρονες προσωπικές του εμπειρίες για τα συμβάντα, έχει βαθύτερη και καλύτερη γνώση των συντελεσθέντων. Προς τούτο η Ιστορία κατά τον Κικέρωνα είναι «δασκάλα της ζωής» («Historia …magistra vitae») και κατά τον υψηλόβαθμο βυζαντινό άρχοντα και ιστορικό Νικήτα Χωνιάτη: «Η Ιστορία είναι εύρημα των Ελλήνων».
Αναδιφώντας την Ιστορία της Ουκρανίας στις ημέρες της Οκτωβριανής Επαναστάσεως διεπίστωσα ότι οι Ουκρανοί, ως πραγματικοί απόγονοι των Ρως, δεν αποδέχοντο την κηδεμονία των υπερβόρειων σλαβικών φυλών. Γνωρίζουμε την απάντησή τους στον πατριάρχη Μόσχας Νίκωνα, όπως και την προσπάθεια του Κοζάκου Πίλιπ Ορλίκ (1672-1742) να ικανοποιήσει τον εθνικόν πόθον του ουκρανικού λαού για την συνταγματική ανασυγκρότηση του Κιεβινού κράτους και ότι στο πρώτο άρθρο του Συντάγματος θέτει την ανασύσταση της τοπικής ανεξαρτησίας, γράφε «αυτοκεφαλίας», της Μητροπόλεως του Κιέβου, όπως ήταν και στο παρελθόν, επαρχία του Οικουμενικού Θρόνου. Αυτό όμως επί αιώνες το πολεμούσε σκληρά ο τσαρισμός γιατί από την Ουκρανία η Ρωσία έτρεφε τον γιγαντισμό της.
Κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση το συσταθέν «Κοινοβούλιο» της Ουκρανίας επιδίωξε ανασύσταση της κρατικής οντότητας της Ουκρανίας, ως εντελώς ανεξάρτητο κράτος από το κράτος της Μόσχας. Την 9η Νοεμβρίου 1917 συνέρχεται στο Κίεβο το «Γ’ Πανουκρανικό Συνέδριο» και τα μέλη του ομόφωνα ενέκριναν «Ψήφισμα υπέρ της ανασυστάσεως της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας». Για να πραγματοποιηθεί αυτό το αίτημα αποφασίζεται να συγκληθεί στις 7 Ιανουαρίου 1918 στον Καθεδρικό ναό «της του Θεού Σοφίας» του Κιέβου προς εξέταση του κανονικού τρόπου αποκαταστάσεως της αρχαίας ανεξαρτησίας της Μητροπόλεως Κιέβου. Όμως, η περιοχή αυτή τότε ήταν επίκεντρο της εμφύλιας αναμετρήσεως του «Λευκού και του Κόκκινου Στρατού» και αυτή η σφοδρή διαμάχη των δύο στρατοπέδων, ματαίωσε την προγραμματισμένη σύναξη στην Καθέδρα της Μητροπόλεως του Κιέβου το 1918.
Όμως άλλα ο Θεός εκέλευσε, η «Πανουκρανική Συνάθροιση» να συμβεί την ίδια ημερομηνία μετά εκατονταετία, και τα Θεοφάνια του 2018 ο σχετικός Τόμος της κανονικής ανεξαρτησίας να παραδοθεί στο Φανάρι από την χείρα του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου στον εκλεγέντα μητροπολίτη Κιέβου Επιφάνιο. Αυτό ήταν η απάντηση του Ουρανού στην αυθάδη «ακοινωνησία» και στην «Ηροστράτεια λόξα» όσων τώρα «ενορχηστρώνουν» κατηγορίες περί «καθηρημένων» και «αχειροτόνητων» θυμάτων τους εκ της εποχής της δεσποτείας τους στην εκκλησιαστική ζωή ως εντολοδόχοι των Μυστικών Υπηρεσιών του Κρεμλίνου. Ο Παράκλητος καθαρά αποφαίνεται πλέον ότι αποστρέφεται τα ανευλόγητα δρώμενα του Πατριαρχείου της Μόσχας για την υφαρπαγή της Εκκλησίας του Κιέβου και εκφράσθηκε δια «σημείου» μετά μία εκατονταετία.
– Α.Π.
