Του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη – Αννόβερο Γερμανίας
Εικόνες Αποκαλύψεως θυμίζουν όλες αυτές οι φυσικές καταστροφές που συμβαίνουν σε ολόκληρη τη γη. Σεισμοί, πλημμύρες, πυρκαγιές παρατεταμένη ξηρασία, εκρήξεις ηφαιστείων, πανδημία και άλλα πολλά καταστροφικά φαινόμενα εξαφανίζουν ζωές, δημιουργούν οικονομικά ναυάγια και επιφέρουν κλιματικές αλλαγές. Τα τελευταία 20 χρόνια όπως αναφέρει σε έκθεσή του ο ΟΗΕ 7.350 μεγάλες φυσικές καταστροφές έχουν πλήξει τη γη οι οποίες κόστισαν τη ζωή σε 1,2 εκατομμύριο ανθρώπους και επηρέασαν ακόμη 4,2 δισεκατομμύρια.
Τις τελευταίες μέρες με αγωνία ζήσαμε τις καταστρεπτικές πλημμύρες στην Γερμανία, που στοίχισαν την ζωή σε πάνω από 130 ανθρώπους και κατέστρεψαν εκατοντάδες περιουσίες. Με έντονη αγωνία και ανησυχία παρακολουθούμε αυτό το διάστημα τις πυρκαγιές που εκδηλώνονται στην πατρίδα μας στην Ελλάδα. Όλη η χώρα βρίσκεται υπό πύρινο κλοιό. Ευτυχώς αυτή την φορά δεν μετράμε μεγάλες απώλειες ανθρώπων, όμως οι καταστροφές είναι απερίγραπτες με χιλιάδες τους άστεγους.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι προσπαθούν να κάνουν μεταφυσική ερμηνεία των γεγονότων και διατυπώνουν απόψεις όπως: Ο Θεός δεν μας αντέχει πια ή αυτά είναι τα αποτελέσματα της αμαρτωλότητάς μας. Με λίγα λόγια πρόκειται για τιμωρία Θεού. Έχουν όμως έτσι τα πράγματα; Υπάρχουν δηλαδή στιγμές που ο Ελεήμων και Φιλάνθρωπος Θεός γίνεται εκδικητικός και μισάνθρωπος; Προκαλεί ο Θεός φυσικές καταστροφές, προκειμένου να τιμωρήσει τους ανθρώπους; Μονολεκτικά η απάντηση είναι όχι!
Τότε λοιπόν τι γίνεται; Γιατί τόσο πολλές και τόσο μεγάλες φυσικές καταστροφές;
Κατ’ αρχήν ο όρος «φυσική καταστροφή» είναι μάλλον παραπλανητικός , διότι αφήνει να εννοηθεί πως οι καταστροφές είναι ένα «λάθος» της φύσης ή του Θεού εν προκειμένω. Είναι όμως έτσι;
Γνωρίζουμε πως το φυσικό περιβάλλον το δημιούργησε ο Θεός και το έθεσε και αυτό στην διάθεση του ανθρώπου, προκειμένου να το διαχειρίζεται προς όφελός του. Επομένως οι λεγόμενες φυσικές καταστροφές αν όχι όλες οι περισσότερες είναι αποτέλεσμα των δικών μας ενεργειών, της κακοδιαχείρισης που κάνουμε. Με λίγα λόγια δηλαδή, από μόνοι μας «βάζουμε τα χεράκια μας και βγάζουμε τα ματάκια μας».
Ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης λέει: «Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο άνθρωπος αυτοτιμωρείται, απομακρυνόμενος από τον Θεό. Είναι, ας πούμε: Εδώ νερό, εκεί φωτιά. Είμαι ελεύθερος να διαλέξω, βάζω το χέρι μου στο νερό, δροσίζομαι, το βάζω στη φωτιά, καίγομαι».
Των πυρκαγιών προηγήθηκε μεγάλη ζέστη με ασυνήθιστα μεγάλες θερμοκρασίες. Στα μέσα ενημέρωσης έβγαιναν επιστήμονες και έλεγαν ότι, μετά από αυτόν τον καύσωνα αναμενόταν η εκδήλωση πυρκαγιών που θα δημιουργούνταν με αυτανάφλεξη, λόγω μεγάλης συσσώρευσης εύφλεκτης ύλης (ξερά φύλλα και κλαδιά, σκουπίδια κ.ά.) μέσα στα δάση. Τι ήταν ευκολότερο, να απομακρυνθούν αυτές οι εύφλεκτες ύλες ή να σβηστούν οι ανεξέλεγκτες φωτιές; Φυσικά το πρώτο, προτιμήθηκε όμως, όπως έδειξαν τα πράγματα το δεύτερο. Αποδεδειγμένα υπάρχουν και τα γεγονότα των εμπρησμών, όπου κυριαρχεί το κακώς νοούμενο προσωπικό συμφέρον το οποίο είναι καταστρεπτικό για την κοινωνία. Αυτά τα αναφέρουμε σαν παράδειγμα. Αν εξετάσουμε σε βάθος όλες τις λεγόμενες φυσικές καταστροφές, θα ανακαλύψουμε ότι σε μεγάλο βαθμό η ευθύνη ανήκει στον ανθρώπινο παράγοντα.
Επομένως δεν πρόκειται για τιμωρία Θεού, αλλά πρόκειται για τα αποτελέσματα των δικών μας ενεργειών και θα συνεχιστούν αυτές οι συνέπειες αν δεν αλλάξουμε τακτική. Το φυσικό περιβάλλον λειτουργεί βάσει της αρμονίας που έχει δημιουργηθεί και όχι βάσει της ανθρώπινης λογικής. Αν κάποιες φορές οι αρνητικές συνέπειες των ενεργειών μας γίνονται αντιληπτές κατά τρόπο οδυνηρό από εμάς, αυτό το επιτρέπει ο Θεός να γίνεται, καθαρά για λόγους παιδαγωγικούς, για να συνέλθουμε. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο «καλώς λίαν» και τον παρέδωσε στον άνθρωπο, αφήνοντάς του τα περιθώρια να τον εκμεταλλευτεί προς ίδιον όφελος και να τον εξελίξει, να τον κάνει από «καλώς λίαν» άριστο. Αν τώρα οι άνθρωποι με την κακή διαχείριση που κάνουμε αντί για άριστο τον κόσμο τον μετατρέπουμε σε άχρηστο, αυτό είναι θέμα του ανθρώπου και όχι του Θεού.
