Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΝΑΟ ΤΗΣ ΣΤΟΚΧΟΛΜΗΣ

Δανείζομαι τούς λόγους τοῦ ἀρχαίου Ἕλληνος φιλοσόφου Δημοκρίτου (470-370 π.Χ.), οἱ ὁποίοι σημαίνουν ὅτι «ὁ φθόνος εἶναι ἡ πληγή τῆς ἀληθείας». Ἀφορμή γιά τίς σκεψεις πού θά παραθέσω κατωτέρω ἀποτελοῦν κείμενα συγκεκριμένων προσώπων, πού τίς τελευταῖες ἡμέρες εἶδαν τό φῶς τῆς δημοσιότητος σέ ἰστοσελίδες ἐκκλησιαστικοῦ περιεχομένου καί ἀναφέρονται συκοφαντικά, περιφρονητικά καί δυσφημιστικά στο πρόσωπο τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας κ. Κλεόπα. 

Διακονῶ στόν Καθεδρικό Ναό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Στοκχόλμης ἀπό τῆς 3ης Ἰουνίου 2020 ἔχων κανονικήν ἀπόσπασιν ἀπό τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Μαρωνείας καί Κομοτηνῆς μέ τήν συγκατάθεσιν τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου κ. Παντελεήμονος, ἀδείᾳ δέ καί εὐλογίᾳ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου, προκειμένου νά συνδράμω τό ἐπιτελούμενον πολυσχιδές ἔργον τοῦ ἐπιχωρίου Σεβ. Μητροπολίτου Σουηδίας καί πάσης Σκανδιναυΐας κ. Κλεόπα, ὁ ὁποῖος μοῦ ἐνεπιστεύθη τήν νευραλγικήν θέσιν τοῦ Ἐφημερίου τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Στοκχόλμης. Ἐπειδή καί λίθοι κεκράξονται περί τοῦ ἤθους, τοῦ χαρακτῆρος, τῆς ἐργατικότητος καί προσφορᾶς τοῦ Μητροπολίτου κ. Κλεόπα τά ἑπτά περίπου ἔτη πού ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τοῦ ἐνεπιστεύθη τούς οἴακας τῆς ἱεραποστολικῆς ταύτης Ἐπαρχίας τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, καί ἐπειδή κατά τό παράγγελμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ τῆς ἀγάπης Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου «ὅ ἐωράκαμεν, ὅ ἀκηκόαμεν, ὅ ἐθεασάμεθα….», αὐτό πρέπει καί νά διαλαλοῦμεν, περί αὐτοῦ, λοιπόν, σπεύδω νά μαρτυρήσω ὡς ἐκ τῶν αὐτοπτῶν καί αὐτηκόων μαρτύρων καί μαθητῶν τοῦ ἐκλεκτοῦ Ἱεράρχου τῆς Πρωτοθρόνου Ἐκκλησίας. 

Ἐπειδή κάποιοι ἐξέστησαν μέ τά ἐπιτελεσθέντα ἔργα ἀποκαταστάσεως τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τῆς Στοκχόλμης καί μάλιστα μετά ἀπό 130 χρόνια, θά ἦταν ἀδιανοήτο, ἄν ἴσως ἄδικο, ἄν δέν ὁμολογοῦσα αὐτό πού ἔζησα ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς ἐνταῦθα ἐλεύσεώς μου, ὁμολογουμένως δέ ἔζησα διά πρώτην φοράν στά 22 χρόνια τῆς ἱερατικῆς μου διακονίας. Δηλαδή τόν Ἐπίσκοπον νά πρωτοστατῇ τῶν ἔργων, νά ἐκδαπανᾶται ὧρες ἀμέτρητες στίς σκαλωσιές, κυριολεκτικῶς ἀπό φυλακῆς πρωΐας μέχρι νυκτός καί νά καθοδηγῇ, νά ἐπιστατῇ καί νά συμπαρίσταται στήν ἀγωνία καί τόν κόπο τῶν συνεργείων γενόμενος ὁ ἴδιος τά πάντα τοῖς πᾶσι, ὥστε νά καταλήξῃ τό ἔργο σέ αὐτό τό ἀπαραμίλλου κάλλους αἰσθητικό ἀποτέλεσμα πού κερδίζει καθημερινῶς τόν θαυμασμόν τόσον τῶν Ὀρθοδόξων, ὅσον καί τῶν πολυαρίθμων ἐπισκεπτῶν. 

Ὁ Μητροπολίτης μας κ. Κλεόπας συκοφαντήθηκε ὡς εἰκονομάχος. Ἀλήθεια, διερωτῶμαι ἄν ὅσοι ἔγραψαν αὐτό τό ἀνοσιούργημα, ὑποβλήθηκαν ποτέ στόν κόπο νά πληροφορηθοῦν τί εἶναι ὁ εἰκονομάχος καί ἄν ἔνας Ἐπίσκοπος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μπορεῖ νά πρεσβεύῃ καί νά εἰσάγῃ δοξασίες ἐναντίον τῶν εἰκόνων, ὅπως ἡ φαντασία κάποιων ὁδήγησε νά γράψουν καί γιά τόν Ποιμενάρχη μας; Ὁμολογῶ, λοιπόν, ὅτι οὐδέποτε στό διάστημα τῆς ἐνταῦθα διακονίας μου ὑπέπεσε στήν ἀντίληψή μου ὅτι ὁ Μητροπολίτης κ. Κλεόπας εἶναι εἰκονομάχος ἤ ἀποτρέπει τούς πιστούς ἀπό τήν προσκύνησιν τῶν εἰκόνων ἤ ἔχει καταργήσει τάς ἁγίας Εἰκόνας. Φεῦ τῆς βλασφημίας! Ἄλλως τε, πῶς εἶναι δυνατόν, κάποιος πού κατηγορεῖται ὡς εἰκονομάχος, στίς ἐγκαταστάσεις ἐντός τοῦ ἀριστεροῦ κλίτους τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ νά ἱδρύῃ Μουσεῖο ἙλληνοΧριστιανικῆς κληρονομιᾶς, στήν εἴσοδο τοῦ ὁποίου ὑπάρχουν ὀχτώ εἰκόνες, συντηρημένες καί προστατευμένες σέ σκαλιστές ξυλόγλυπτες προθῆκες, ἐνῶ ἐντός τοῦ Μουσείου, νά ὑπάρχουν δέκα ὀχτώ εἰκόνες βυζαντινῆς τεχνοτροπίας, τό δέ βλέμμα τῶν εἰσερχομένων στό χῶρο αὐτό, ἐλκύει ἡ δεσπόζουσα τοιχογραφία εἴκοσι τετραγωνικῶν πού ἀπεικονίζει ἔνθρονο τό Δεσπότη Χριστό, δορυφορούμενο ὑπ’ Ἀγγέλων δόξης! 

Στή συνέχεια τῶν λιβελλογραφημάτων ὁ Μητροπολίτης μας κ. Κλεόπας παρουσιάζεται ὡς αἰρεσιάρχης. Ἀναρωτιέμαι, ἄν σέ κάθε Θεία Λειτουργία, πού Μητροπολίτης μας εἴτε ἱερουργεῖ εἴτε χοροστατεῖ, ἀλλά πάντοτε κηρύττει, ἄν πραγματικά ἀκούω τά Θεόσοφα λόγια κάποιου ἄλλου Ἱεράρχου, ὅπως ὑπαινίσσονται τά κείμενα αὐτά. Μᾶλλον τό ἀντίθετο συμβαίνει, διότι ὁ Μητροπολίτης κ. Κλεόπας δέ σταματᾶ νά κηρύττῃ Χριστόν καί τοῦτον Ἐσταυρωμένον καί Ἀναστάντα, ἀλλά καί νά προτρέπῃ διά τήν διατήρησιν τῶν Ἑλληνοχριστιανικῶν παραδόσεων, κυρίως πρός τούς νέους, εἶναι δέ γνωστός ὁ σεβασμός του πρός τούς Ἁγίους τῆς πίστεώς μας καί μέσα ἀπό τίς ἐπιστημονικές καί ὄχι μόνο συγγραφές του. 

Προβληματίζομαι ἀκόμα περισσότερο καί θεωρῶ ὄχι μόνον ἐγώ, διαβάζοντας τά συγκεκριμένα λόγια. Σέ ποία ἐκκλησία ἀνήκουν τά ἐν λόγῳ πρόσωπα; Ἀντιλαμβάνονται ὅτι εἶναι μέλη τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ καί ἐμφοροῦνται ἀπό τέτοιο πνεῦμα πολεμικῆς, ἐχθρότητος, μίσους καί συκοφαντίας περιγράφοντας πρόσωπα καί καταστάσεις πού δέν ὑφίστανται, ἀλλά ἐξυπηρετοῦν κάποιον σκοπό; Λυποῦμαι, πού κάποιοι, οἱ ὁποῖοι ὑπονοοῦν ὅτι δέν εἶναι «ὥσπερ οἱ λοιποί…», πῶς τώρα μέ τέτοια μελάνη γεμάτη μίσος καί φθόνο βλάπτουν ἀντί νά οἰκοδομοῦν, θέτουν ἀμφιβολίες στίς συνειδήσεις καί προκαλοῦν βαρύτατο σκανδαλισμό τῆς συνειδήσεως τῶν πιστῶν καί μάλιστα ἄνευ λόγου καί αἰτίας καί μέ ψευδῆ ἐπιχειρήματα, ἀρνούμενοι κατ’ οὐσίαν ἐκεῖνον πού κατέστησε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον Ποιμένα καί Διδάσκαλον καί Ὁδηγόν, ὑπεύθυνο γιά τά πνευματικά καί διοικητικά τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Σουηδίας. Ἀς μήν ξεχνοῦν, ὅμως, τό γεγονός πού περιγράφεται στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων «…τί μέ διώκεις, σκληρόν σοι πρός κέντρα λακτίζειν» (Πρ. 26,24).

Κλείνοντας, θεωρῶ ὅτι καλό θά εἶναι στήν ἀσκητικωτάτη αὐτή περίοδο τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μας ἔτους, τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἀντί κάποιοι νά μηχανεύωνται συκοφαντίες καί νά ἐκτοξεύουν ὕβρεις καί ἀπειλές ἐναντίον τοῦ ἀδελφοῦ τους καί μάλιστα τοῦ Ἐπισκόπου, ἰδιαιτέρως δέ δίχως λόγο καί αἰτία καί ἀφορμή, νά ζητήσουν μέ διάθεση μετανοίας τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ καί κυρίως νά ἐπαναλαμβάνουν τήν κατακλείδα τῆς εὐχῆς τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ τοῦ Σύρου «δώρησαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου! 

Τό λοιπόν, ἀδελφοί, ἄς μην ξεχνοῦμε τό τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου ὅτι «πολλαί τῆς ἀσεβείας αἱ ὁδοί, τῆς δέ ἀληθείας μία», ἀλλά καί τό τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου «γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. 8,32).