Του Αριστείδη Πανώτη
Άρχοντος Μ. Ιερομνήμονος της Μ.τ.Χ.Ε.
ΕΠΙΦΑΝΙΑ 2019
«Επέφανεν η πάντων ζωή, και τον διά του θανάτου θανατώσας ως αθάνατος, ζωής αθανάτου του θανάτου ηξίωσεν» γράφει στο λόγο του «εις τα Άγια Θεοφάνια» με το έξοχο ρητορικό του χάρισμα ο Κων/πόλεως Άγιος Πρόκλος (434-446) διάδοχος του ιερού Ιωάννη Χρυσοστόμου, που έμπρακτα συνέχισε την διεύρυνση της δικαιοδοσίας του στην Ανατολή και στο Ιλλυρικό και ακόμη εξέτασε τότε το κανονικό κύρος εκκλησιαστικών υποθέσεων και πέραν της Μικράς Ασίας στη περιοχή της Μεσοποταμίας που σήμερα ανήκει στο Ιράκ.
Αυτό το κύρος διαχρονικά το επιβεβαιώνει η Ιστορία της Εκκλησίας με γραπτές και εικαστικές ακόμη μαρτυρίες όπως η μικρογραφία που ιστορεί γεγονός του 1328 όταν ο Κιέβου Θεόγνωστος (1328-1363) επισκέφθηκε τον Ηπειρώτη και Αγιορείτη πατριάρχη Κων/πόλεως Ησαΐα (1323-1332) για να λάβει την ευλογίαν του προ 790 χρόνων!
Τότε οι «εν τοις βαρβαρικοίς» χριστιανοί είχαν «Φόβον Θεού» και δεν είχαν εμπλακεί στην κατακτητική μανία του κράτους τους που ταλαιπωρεί την εν Ρωσία Εκκλησία επί αιώνες ακολουθούσα τα μυθεύματα του μοναχού Φιλοθέου περί της Τρίτης Ρώμης που υπηρετήθηκαν από την λεγόμενη «Αυτοκρατορική Εκκλησία της Ρωσίας» με παρεμβάσεις του τσαρικού ή του σοβιετικού κρατικού καθεστώτος, οι οποίες συνεχίζονται και τώρα από μανιακή ψευδαίσθηση ότι μπορούν να ανατρέψουν τις θεσμοθετημένες ευθύνες της ιερής πατριαρχικής Καθέδρας της Κων/πόλεως που αναδείχθηκε διαχρονικά η θεοστήρικτη «αριπρεπής» βακτηρία του Οικουμενικού θεσμού δια τριών (3) κανόνων τριών (3) Οικουμενικών Συνόδων. Αυτοί οι Ιεροί Κανόνες τεθέντες de facto δεν μεταβάλλονται από καταχθόνιες δολοπλοκίες, ούτε φαλκιδεύονται από κάλπικες δήθεν «συνοδικές» τοπικές αποφάσεις και από αυθαίρετες καθαιρέσεις και απειλές, ποταπές ύβρεις και ευτελέστατα επιχειρήματα αργυρόγνωμων συνεργατών και από τους κεκράκτες των ιστότοπων. Ισχύουν και λειτουργούν τουλάχιστον επί δέκα και πέντε αιώνες μέσα στην κατ’ Ανατολάς Εκκλησία και σήμερα κανένας «γιγαντισμός» ή «εξαγορά» μπορεί να κατισχύσει της Συνειδήσεως της Εκκλησίας.
Η Θεοφάνια της Αγίας Τριάδος «τον του κόσμου εχθρόν κατέβαλε» και η Μήτηρ Εκκλησία την πρέπουσαν διακονίαν δια του πατριάρχου Βαρθολομαίου προσήνεγκε. Ο μακάριος απόστολος των εθνών Παύλος μας επαναλαμβάνει ότι: «επεφάνη η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις» (Τιτ.β’.11) και στους καταδυναστευόμενους επί αιώνες αδελφούς της Ουκρανίας από εθνοφυλετικές βαττολογίες. Ήδη ήλθε το Πνεύμα το Άγιον «δακτυλοδεικτούν» επέδειξε το καθήκον της Μητρός Εκκλησίας και πάλι κατά τον ιερό Πρόκλο η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας της Αγίας Τριάδος.
Αμήν.
Αυτό το κύρος διαχρονικά το επιβεβαιώνει η Ιστορία της Εκκλησίας με γραπτές και εικαστικές ακόμη μαρτυρίες όπως η μικρογραφία που ιστορεί γεγονός του 1328 όταν ο Κιέβου Θεόγνωστος (1328-1363) επισκέφθηκε τον Ηπειρώτη και Αγιορείτη πατριάρχη Κων/πόλεως Ησαΐα (1323-1332) για να λάβει την ευλογίαν του προ 790 χρόνων!
Τότε οι «εν τοις βαρβαρικοίς» χριστιανοί είχαν «Φόβον Θεού» και δεν είχαν εμπλακεί στην κατακτητική μανία του κράτους τους που ταλαιπωρεί την εν Ρωσία Εκκλησία επί αιώνες ακολουθούσα τα μυθεύματα του μοναχού Φιλοθέου περί της Τρίτης Ρώμης που υπηρετήθηκαν από την λεγόμενη «Αυτοκρατορική Εκκλησία της Ρωσίας» με παρεμβάσεις του τσαρικού ή του σοβιετικού κρατικού καθεστώτος, οι οποίες συνεχίζονται και τώρα από μανιακή ψευδαίσθηση ότι μπορούν να ανατρέψουν τις θεσμοθετημένες ευθύνες της ιερής πατριαρχικής Καθέδρας της Κων/πόλεως που αναδείχθηκε διαχρονικά η θεοστήρικτη «αριπρεπής» βακτηρία του Οικουμενικού θεσμού δια τριών (3) κανόνων τριών (3) Οικουμενικών Συνόδων. Αυτοί οι Ιεροί Κανόνες τεθέντες de facto δεν μεταβάλλονται από καταχθόνιες δολοπλοκίες, ούτε φαλκιδεύονται από κάλπικες δήθεν «συνοδικές» τοπικές αποφάσεις και από αυθαίρετες καθαιρέσεις και απειλές, ποταπές ύβρεις και ευτελέστατα επιχειρήματα αργυρόγνωμων συνεργατών και από τους κεκράκτες των ιστότοπων. Ισχύουν και λειτουργούν τουλάχιστον επί δέκα και πέντε αιώνες μέσα στην κατ’ Ανατολάς Εκκλησία και σήμερα κανένας «γιγαντισμός» ή «εξαγορά» μπορεί να κατισχύσει της Συνειδήσεως της Εκκλησίας.
Η Θεοφάνια της Αγίας Τριάδος «τον του κόσμου εχθρόν κατέβαλε» και η Μήτηρ Εκκλησία την πρέπουσαν διακονίαν δια του πατριάρχου Βαρθολομαίου προσήνεγκε. Ο μακάριος απόστολος των εθνών Παύλος μας επαναλαμβάνει ότι: «επεφάνη η χάρις του Θεού η σωτήριος πάσιν ανθρώποις» (Τιτ.β’.11) και στους καταδυναστευόμενους επί αιώνες αδελφούς της Ουκρανίας από εθνοφυλετικές βαττολογίες. Ήδη ήλθε το Πνεύμα το Άγιον «δακτυλοδεικτούν» επέδειξε το καθήκον της Μητρός Εκκλησίας και πάλι κατά τον ιερό Πρόκλο η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας της Αγίας Τριάδος.
Αμήν.
 |
| Ο πρώτος προκαθήμενος της Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Ουκρανίας, Μητροπολίτης Κιέβου Επιφάνιος, ασπάζεται το χέρι του Οικουμενικού Πατριάρχου |
