ὑπὸ
Γέροντος Χαλκηδόνος Ἀθανασίου
Ὡς γνωστόν, ἀπὸ ἐτῶν παρατηρεῖται μεταξὺ τῶν ποικίλων παραδόξων καὶ extravagant “παραστατικῶν εὐφυολογημάτων” σκοπούντων εἰς τὸν ἐντυπωσιασμὸν τοῦ θεατοῦ κυρίως, καὶ μία ἀποϊέρωσις παγκοσμίου φήμης ἔργων τῆς τέχνης, ἰδίᾳ ζωγραφικῆς, ἀσχέτου πρὸς τὰς ἐπεμβάσεις ἐπὶ παλαιοτέρων συνθέσεων ὅπως π.χ. τοῦ A. Rainer ἢ τοῦ Β. Παπαδαντωνάκη ἐπὶ τῆς κεφαλῆς τῆς Ὑγείας. Καὶ ἡ ἀποϊέρωσις αὕτη διαπιστοῦται ἐπὶ προσώπων, συνθέσεων ἢ τοῦ τόπου τοποθετήσεως αὐτῶν, ὅπως τῆς ἀποτυπώσεως τῆς Mona Lisa ἐπὶ προσοψίων, τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου εἰς T-shirt κ. ἄ., ὅσον δὲ ἀφορᾶ τὰς ἐπεμβάσεις ἐπὶ προσώπων ἢ συνθέσεων, δύναται νὰ ἀναφερθεῖ ἡ Mona Lisa μὲ τὰς πολλάς “δημιουργικάς” παραλλαγὰς μασκέ, ὅπως μὲ μπούρκα (ἢ μήπως νικάμπ ἢ τσαντόρ), μὲ μουστάκι (Duchamp), μουστάκι καὶ γουρλωμένα μάτια ὡσὰν τά “ἰδικά” του (Dali), μὲ σοῦπαν (Warhol), ὁ ὁποῖος “ἐπενέβη” καὶ εἰς τὴν ντίβαν Marilyn Monroe, μὲ πίπαν (Bataille), μὲ ζαρτιέρας! (J. Ernst), μὲ βαρὺ ὁπλισμὸν εἰς τὸν ὦμον καὶ ἀκουστικά (Bansky), μὲ ντύσιμον κομψότατον τοῦ Vuitton, τὴν κάλυψιν τοῦ αἰνιγματικοῦ της χαμόγελου μὲ ἕνα τεμάχιον σκούρου ὑφάσματος κ. ἄ. Ἴσως πάντως μερικαὶ ἐξ αὐτῶν νὰ προσιδιάζουν εἰς αὐτήν.
Οὕτως ἐπίσης μέχρι τῆς 24 Φεβρουαρίου ὁ Ἰσραηλινὸς καλλιτέχνης Adi Nes εἰς μίαν ἔκθεσίν του ὑπὸ τὸν τίτλον “Εἰκόνα, Ἰσχύς, Θρησκεία” εἰς τὸ Kunsthaus Bochum τῆς Γερμανίας παρουσίασεν ἕνα πίνακα ὑπὸ τὸν τίτλον “Τὸ τελευταῖον Δεῖπνον” μετὰ στρατιωτῶν, κατὰ τὸν περίφημον “Μυστικὸν Δεῖπνον” τοῦ Leonardo Da Vinci εἰς τὴν Sta Maria delle Grazie στὸ Μιλᾶνο. Εἰς αὐτόν, 13 στρατιῶται κάθονται ἐπὶ μακρᾶς τραπέζης. Ἡ σύνθεσις ἀνακαλεῖ συσχετισμοὺς πρὸς ἱερὸν πόλεμον, λύτρωσιν, καὶ συγκρούσεις τῆς Ἐγγὺς Ἀνατολῆς. Τί εἶναι λοιπὸν εἰς τὴν σύνθεσιν αὐτὴν θρησκευτικόν, τί κοσμικόν, τίνι τρόπον προκαλεῖ τοῦτο; Διττῶς ὑφίσταται συνεργασία μεταξὺ τέχνης καὶ θρησκείας, θρησκευτικῶς ὑπερκεράζουσα καὶ πέραν τῶν 2.000 ἐτῶν. Συνδυασμοί, οἱ ὁποῖοι παριστοῦν ἐσταυρωμένους πλαστικοὺς βατράχους καὶ τμήματα ἐσφαγμένων μαζῶν χοίρων, ἐπιδροῦν ἀποκρουστικῶς – ἢ καὶ ἀκόμη βλασφήμως; Ὁ V. Krech διυεθυντὴς τοῦ Κέντρου Θρησκευτικῶν Ἐπιστημῶν εἰς τὸ Πανεπιστήμιον Ruhr τοῦ Bochum, ὁ ὁποῖος ἦτο συνκουράτωρ εἰς τὴν ἔκθεσιν εἶπεν: “Τὸ θέμα τῆς εἰρωνίας, γελοιογραφίας, προκλήσεως, δεικνύει ἀκριβῶς πῶς θρησκεία καὶ τέχνη συνεργάζονται μεταξύ των. Δύναταί τις νὰ ὁμιλεῖ κυρίως διὰ ἀδελφάς, αἱ ὁποῖαι ἔχουν ἀμοιβαίως ἀνάγκην ἀλλήλων, ἐπειδὴ ὅμως εὑρίσκονται τόσον πλησίον μεταξύ των καὶ καταπολεμῶνται. Τοῦτο δὲ προσπαθοῦμεν νὰ παραστήσωμεν εἰς τὴν ἔκθεσιν”1.
Ἑτέρα ἀνίερος ἠλεκτρονικὴ τὴν φορὰν αὐτήν, παράστασις ἀποϊερωτική, τυγχάνει ἡ δημοσιευθεῖσα διὰ τῆς ἐπεμβάσεως τοῦ Photoshop, τοῦ Ἰορδανοῦ δημοσιογράφου Muhammet el Wakeel, ὁ ὁποῖος εἰς τὸν Μυστικὸν Δεῖπνον οὐχὶ τοῦ Da Vinci, ὅπως ἀναγράφεται συχνάκις στὰ ΜΜΕ, ἀλλὰ τοῦ Philippe de Champaigne (1602-1674), προσέθεσε ὄπισθεν τοῦ Κυρίου τὴν φωτογραφίαν τοῦ Nusret Gökçe, ὁ ὁποῖος “ἀρτύζει” τὸ Δεῖπνον μὲ τὴν γνωστὴν show “προκρουστικήν” κίνησιν τῆς δεξιᾶς του χειρός! Ὅμως ἕνεκα τῶν τοπικῶν χριστιανικῶν καὶ μουσουλμανικῶν ἀντιδράσεων, λόγῳ τοῦ ὅτι ὑπεδαύλιζε τὰς διαθρησκειακὰς συγκρούσεις ἀντὶ νὰ στηρίζει τὸν διαθρησκειακὸν διάλογον, τὸν ὁποῖον στηρίζει τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον καὶ μάλιστα ὁ διαπρεπής “Ἄναξ τῶν τοῦ Χριστοῦ πενήτων“, συνελήφθη. Ἐὰν δὲ εὑρεθεῖ ἔνοχος, δύναται νὰ τιμωρηθεῖ μὲ κάθειρξιν 3 ἐτῶν2.
Προσθετέον ὅτι ὁ χασάπης Nusret Gökçe (εὐρέως γνωστὸς καὶ ὡς Salt Bae) ἔχει γίνει διάσημος στάρ, ὁ ὁποῖος σπάει τὸν καρπόν του καὶ ἁλατίζει τὸ κρέας μέσῳ τοῦ ἀγκῶνος του, εἶναι δὲ σήμερον πάμπλουτος μὲ τὰ 13 ἑστιατόριά του εἰς τὴν Τουρκίαν, Η.Π.Α. καὶ Μέσην Ἀνατολήν.
Πάντως οἱ ἰατροὶ δὲν συνιστοῦν τὸ ἅλας!
_____________________________________________
1- –,Provozierend oder blasphemisch? Publik-Forum ἀρ. 24 (2018) 61.
2- –,Tuzlama’ya Gözaltı, Posta 15.12.(1018) 7.
