Ηχηρά μηνύματα προς πολλές κατευθύνσεις εξέπεμψε απόψε (Σάββατο 16-2-2019) από το Σεπτό Κέντρο της Ορθοδοξίας, το Φανάρι, ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Μετά το πέρας του Μεγάλου Εσπερινού της Κυριακής Τελώνου και Φαρισαίου, με τον οποίο η Εκκλησία μας εισέρχεται στην περίοδο του Τριωδίου, ο Παναγιώτατος απευθύνθηκε με λόγους πατρικούς και επιστηρικτικούς στο πολυπληθές εκκλησίασμα που είχε κατακλύσει τον Πάνσεπτο Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου.
Μετά από τις εισαγωγικές αναφορές του στο Τριώδιο και την επί θύραις Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ο Οικουμενικός Πατριάρχης καλωσόρισε τους ευσεβείς προσκυνητές στις αυλές της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, τις οποίες οι αγκάλες είναι πάντοτε ανοικτές, όπως τόνισε, για να υποδέχεται όλα τα πνευματικά της τέκνα από τα πέρατα της οικουμένης.
Η Μητέρα Εκκλησία, επεσήμανε ο Παναγιώτατος, χωρίς να επηρεάζεται από πολιτικές συγκυρίες και σκοπιμότητες, δεικνύει πάντοτε τη μητρική στοργή και το ανύστακτο ενδιαφέρον της σε όλα τα τέκνα της απανταχού της γης, όπως έπραξε πρόσφατα και με τον ευσεβή Ουκρανικό Λαό, μεγάλο μέρος του οποίου είχε βρεθεί, χωρίς δική του ευθύνη, σε σχίσμα και ακοινωνησία και κανείς άλλος δεν έδειξε ενδιαφέρον για αυτούς τους αδελφούς, παρά μόνο η Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως.
Τέλος, ο Παναγιώτατος με έμφαση υπογράμμισε ότι ο Θεός χάρισε την ηγεσία της Ορθοδοξίας στους Έλληνες, στη Ρωμιοσύνη, και αυτό συνιστά βαρύ χρέος και ευθύνη έναντι όλων των Ορθοδόξων της γης.
Παραθέτουμε αυτολεξεί τις σχετικές βαρυσήμαντες αναφορές του Παναγιωτάτου όπως ακούγονται στο βίντεο:
«Όλο το μήνυμα και όλο το κήρυγμα του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου, ό,τι και όσα και αν υφίσταται το ίδιο εδώ που είναι η έδρα του, είναι η Ανάσταση, είναι το αναστάσιμο μήνυμα, είναι η αναστάσιμη χαρά, την οποία εξαγγέλλει και με την οποία περιβάλλει, με αναστάσιμη στοργή, όλα τα απανταχού τέκνα του.
Η στοργή και η προσευχή και το ανύστακτο ενδιαφέρον του Πατριαρχείου μας δεν περιορίζεται μόνον σε εσάς που είστε η ενδοχώρα του Πατριαρχείου μας προς δυσμάς, αλλά επεκτείνονται αυτά τα αισθήματά του σε όλα τα απανταχού της γης προσφιλή πνευματικά του τέκνα.
Έτσι και πρόσφατα, όπως διαβάσατε και ακούσατε ασφαλώς, η σκέψις και τον ενδιαφέρον του Πατριαρχείου μας εστράφη ιδιαιτέρως προς το ευσεβές Ουκρανικόν Έθνος, τον Λαόν της Ουκρανίας, και τους έδωσε την εκκλησιαστική τους ανεξαρτησία, την οποία για πολλά χρόνια, για πολλές δεκαετίες, για να μην πω και αιώνες, επιποθούσαν και λαχταρούσαν. Ήταν μία πράξις δικαιοσύνης αυτό που έκανε το Πατριαρχείο μας για την Ουκρανία. Όσα και αν λέγονται και γράφονται είτε υπέρ είτε κατά, το Πατριαρχείο μας, η Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως έκανε απλώς το μητρικόν της χρέος και προς αυτόν τον Λαό των 45-50 εκατομμυρίων, πολλά εκατομμύρια εκ των οποίων είχαν καταδικασθεί σε ακοινωνησία, διότι τους είχαν ανακηρύξει οι βόρειοι αδελφοί μας αντικανονικούς και σχισματικούς. Και δεν υπήρχε άλλος να ενδιαφερθεί για αυτούς παρά μόνον η στοργική Μητέρα Εκκλησία, η Οποία και τους έδωσε πριν από 1030 χρόνια το Βάπτισμα, τον Χριστιανισμό, το Κυριλλικό Αλφάβητο και τον Πολιτισμό. Και έτσι λοιπόν το Πατριαρχείο μας, ως το Ιερόν Κέντρον της Ορθοδοξίας, ως η Μητέρα Εκκλησία όλων των Λαών των Βαλκανίων, που έδωσε το Αυτοκέφαλο σε όλους αυτούς τους Λαούς, έστρεψε ιδιαιτέρως, όπως είπα, τον ενδιαφέρον αυτή τη φορά προς τον πολύπαθο Ουκρανικό Λαό.
Εύχομαι η ειρήνη του Θεού να βασιλεύσει και μεταξύ των Ουκρανών, αλλά και μεταξύ των Ουκρανών και των Ρώσων, που διεταράχθησαν οι σχέσεις τους. Και διεταράχθησαν και διαταράσσονται όταν πολιτικές σκοπιμότητες και συμφέροντα υπεισέρχονται μέσα στα εκκλησιαστικά πράγματα.
Η Μητέρα Εκκλησία, αντιθέτως προς όσα λέγονται, δεν επηρεάζεται από πολιτικές συγκυρίες και καταστάσεις, αλλά είναι πάντοτε τα ίδια τα αισθήματά της, τα ίδια είναι πάντοτε τα μηνύματά της και η σκέψις, η προσευχή και το ενδιαφέρον της, όπως είπα, αγκαλιάζει όλους τους Λαούς, όπου και αν βρίσκονται. Είναι μέσα στα πλαίσια των ιερών καθηκόντων και υποχρεώσεων της Μητρός Εκκλησίας να σκέπτεται εμπράκτως το απανταχού ποίμνιό Της, να το σκεπάζει με την στοργή και με το ενδιαφέρον Της, διότι είναι πραγματική Μητέρα και όχι «μητριά», όπως πολλές φορές αδίκως την κατηγορούν.
Εδώ είναι το Ιερόν μας Κέντρον, εδώ είναι το σημείον αναφοράς όλων των Ορθοδόξων και ιδιαιτέρως ημών των Ελλήνων Ορθοδόξων. Έχουμε το Κέντρον μας, έχουμε την Κιβωτόν της σωτηρίας, έχουμε ό,τι ιερότερον και πολυτιμότερον θα μπορούσε να μας χαρίσει ο Θεός. Και Αυτός εχάρισε εις το Γένος μας, σε εμάς τους Έλληνας Ορθοδόξους εχάρισε την ηγεσίαν της Ορθοδοξίας. Και με αυτό το υψηλό αίσθημα ευθύνης πράττομε ό,τι πράττομε και κατευθύνουμε τα διορθόδοξα πράγματα, ό,τι και αν λένε και ό,τι και αν πράττουν οι φίλοι μας και οι εχθροί μας, ανεπηρέαστοι από όλα αυτά, έχοντας βαθειά τη συναίσθηση του χρέους, με το οποίον επεφόρτισε η Ιστορία την Ρωμιοσύνην, το Κέντρον που βρίσκεται πάντοτε εδώ, στην Κωνσταντινούπολη».
Η στοργή και η προσευχή και το ανύστακτο ενδιαφέρον του Πατριαρχείου μας δεν περιορίζεται μόνον σε εσάς που είστε η ενδοχώρα του Πατριαρχείου μας προς δυσμάς, αλλά επεκτείνονται αυτά τα αισθήματά του σε όλα τα απανταχού της γης προσφιλή πνευματικά του τέκνα.
Έτσι και πρόσφατα, όπως διαβάσατε και ακούσατε ασφαλώς, η σκέψις και τον ενδιαφέρον του Πατριαρχείου μας εστράφη ιδιαιτέρως προς το ευσεβές Ουκρανικόν Έθνος, τον Λαόν της Ουκρανίας, και τους έδωσε την εκκλησιαστική τους ανεξαρτησία, την οποία για πολλά χρόνια, για πολλές δεκαετίες, για να μην πω και αιώνες, επιποθούσαν και λαχταρούσαν. Ήταν μία πράξις δικαιοσύνης αυτό που έκανε το Πατριαρχείο μας για την Ουκρανία. Όσα και αν λέγονται και γράφονται είτε υπέρ είτε κατά, το Πατριαρχείο μας, η Μητέρα Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως έκανε απλώς το μητρικόν της χρέος και προς αυτόν τον Λαό των 45-50 εκατομμυρίων, πολλά εκατομμύρια εκ των οποίων είχαν καταδικασθεί σε ακοινωνησία, διότι τους είχαν ανακηρύξει οι βόρειοι αδελφοί μας αντικανονικούς και σχισματικούς. Και δεν υπήρχε άλλος να ενδιαφερθεί για αυτούς παρά μόνον η στοργική Μητέρα Εκκλησία, η Οποία και τους έδωσε πριν από 1030 χρόνια το Βάπτισμα, τον Χριστιανισμό, το Κυριλλικό Αλφάβητο και τον Πολιτισμό. Και έτσι λοιπόν το Πατριαρχείο μας, ως το Ιερόν Κέντρον της Ορθοδοξίας, ως η Μητέρα Εκκλησία όλων των Λαών των Βαλκανίων, που έδωσε το Αυτοκέφαλο σε όλους αυτούς τους Λαούς, έστρεψε ιδιαιτέρως, όπως είπα, τον ενδιαφέρον αυτή τη φορά προς τον πολύπαθο Ουκρανικό Λαό.
Εύχομαι η ειρήνη του Θεού να βασιλεύσει και μεταξύ των Ουκρανών, αλλά και μεταξύ των Ουκρανών και των Ρώσων, που διεταράχθησαν οι σχέσεις τους. Και διεταράχθησαν και διαταράσσονται όταν πολιτικές σκοπιμότητες και συμφέροντα υπεισέρχονται μέσα στα εκκλησιαστικά πράγματα.
Η Μητέρα Εκκλησία, αντιθέτως προς όσα λέγονται, δεν επηρεάζεται από πολιτικές συγκυρίες και καταστάσεις, αλλά είναι πάντοτε τα ίδια τα αισθήματά της, τα ίδια είναι πάντοτε τα μηνύματά της και η σκέψις, η προσευχή και το ενδιαφέρον της, όπως είπα, αγκαλιάζει όλους τους Λαούς, όπου και αν βρίσκονται. Είναι μέσα στα πλαίσια των ιερών καθηκόντων και υποχρεώσεων της Μητρός Εκκλησίας να σκέπτεται εμπράκτως το απανταχού ποίμνιό Της, να το σκεπάζει με την στοργή και με το ενδιαφέρον Της, διότι είναι πραγματική Μητέρα και όχι «μητριά», όπως πολλές φορές αδίκως την κατηγορούν.
Εδώ είναι το Ιερόν μας Κέντρον, εδώ είναι το σημείον αναφοράς όλων των Ορθοδόξων και ιδιαιτέρως ημών των Ελλήνων Ορθοδόξων. Έχουμε το Κέντρον μας, έχουμε την Κιβωτόν της σωτηρίας, έχουμε ό,τι ιερότερον και πολυτιμότερον θα μπορούσε να μας χαρίσει ο Θεός. Και Αυτός εχάρισε εις το Γένος μας, σε εμάς τους Έλληνας Ορθοδόξους εχάρισε την ηγεσίαν της Ορθοδοξίας. Και με αυτό το υψηλό αίσθημα ευθύνης πράττομε ό,τι πράττομε και κατευθύνουμε τα διορθόδοξα πράγματα, ό,τι και αν λένε και ό,τι και αν πράττουν οι φίλοι μας και οι εχθροί μας, ανεπηρέαστοι από όλα αυτά, έχοντας βαθειά τη συναίσθηση του χρέους, με το οποίον επεφόρτισε η Ιστορία την Ρωμιοσύνην, το Κέντρον που βρίσκεται πάντοτε εδώ, στην Κωνσταντινούπολη».
