Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου
Τα κείμενα-επιστολές του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, για το ζήτημα της Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας αποτελούν συμβολή στον διορθόδοξο διάλογο για το θέμα αυτό.
Τα μελετούμε και τα σπουδάζουμε προσεκτικά.
Η πρόσφατη επιστολή του Μακ. Αλβανίας προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, με τίτλο: «Περί τοῦ Οὐκρανικοῦ ζητήματος. 2α ἀπόκριση». ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ», έχει πολύ σημαντικά σημεία. Στάθηκα σε ένα που αξίζει να προσεχθεί.
Τα μελετούμε και τα σπουδάζουμε προσεκτικά.
Η πρόσφατη επιστολή του Μακ. Αλβανίας προς τον Οικουμενικό Πατριάρχη, με τίτλο: «Περί τοῦ Οὐκρανικοῦ ζητήματος. 2α ἀπόκριση». ἀληθεύοντες ἐν ἀγάπῃ», έχει πολύ σημαντικά σημεία. Στάθηκα σε ένα που αξίζει να προσεχθεί.
Αναφερόμενος ο Μακαριώτατος στο Βουλγαρικό Σχίσμα θεωρεί πως «οὐδεμία σχέσις ἤ ἀναλογία ὑφίσταται πρός τό Οὐκρανικόν ζήτημα» και επισημαίνει πως «βασικός ὅρος, ὁ ὁποῖος ἐτέθη καί τελικῶς ἐτηρήθη, ἦτο ἡ αἴτησις συγγνώμης ἐκ μέρους τῆς Βουλγαρικῆς Ἐκκλησίας. Τελικῶς δέ κατόπιν μακροχρονίων πολυπλόκων διαβουλεύσεων τό Σχίσμα ἐλύθη τό 1945, μέ ἀποτέλεσμα τήν εἰρήνευσιν τῆς Πανορθοδόξου Οἰκουμένης».
Με βαθύ σεβασμό στην οικουμενικώς αγαθή και μεμαρτυρημένη διακονία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κ. Αναστασίου δημοσιεύουμε σήμερα τα κείμενα από το επίσημο περιοδικό Ορθοδοξία του έτους 1935, που αναφέρονται σε όλη την επίπονη διαδικασία της αποκατάστασης του Βουλγαρικού σχίσματος, η οποία έγινε το έτος 1945.
Στην επιστολή του Οικουμενικού Πατριάρχου Φωτίου Β’ προς τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων Δαμιανό (στον οποίον είχε ανατεθεί η διαμεσολάβηση του ζητήματος), φαίνονται καθαρά οι προϋποθέσεις για την άρση του σχίσματος, αλλά και η κενωτική φιλανθρωπία της Μητρός Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, με σκοπό την επούλωση ενός σχίσματος που είχε τρώσει τα σπλάχνα Της επί μακρόν.
Τα κείμενα αυτά είναι η πιο εύγλωττη προβολή της αλήθειας της ιστορίας αναφορικά με το ζήτημα της Βουλγαρίας.
Τα κείμενα αυτά είναι η πιο εύγλωττη προβολή της αλήθειας της ιστορίας αναφορικά με το ζήτημα της Βουλγαρίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι απευθυνόμενοι τόσο ο Οικουμενικός Πατριάρχης όσο και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων στους εκκλησιαστικούς παράγοντες της Βουλγαρίας, απευθύνονταν σε αυτούς σαν να μην ήταν εν σχίσματι και αφωρισμένοι, αλλά με τους τίτλους τους κανονικά, ως σε αδελφούς γνήσιους.
