Του Δρος Αντωνίου Χατζόπουλου
Άρχοντος Ιερομνήμονος της Μ.τ.Χ.Ε.
Κατά τα μαθητικά μας χρόνια στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, την δεκαετία του 1970, συχνά ακούγαμε από Αρχιερείς και καθηγητές μας επαίνους για το ήθος του Σχολάρχη Ικονίου Ιακώβου. Απαξάπαντες μας μιλούσαν για την γνησιότητα, την καλοσύνη, την απλότητα και την σεμνότητα του φαναριώτη Αρχιερέα που είχε αποβιώσει νέος την ηλικία το 1964. Η μνήμη του όμως ήταν ζωντανή ακόμη και στα χρόνια μας επί Σχολάρχου Σταυρουπόλεως Μαξίμου, αν και είχαν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από την λήξη της σχολαρχίας του και η συγκίνηση όλων όσων μιλούσαν γι ΄αυτόν φαινόταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Πάντα είχα την απορία κατά νουν: τι ήταν εκείνο που τον έκανε διαφορετικό από τους άλλους;
Πριν από λίγες μέρες έπεσε στα χέρια μου μία ποιητική συλλογή του αοιδίμου Αρχιεπίσκοπου Αυστραλίας Στυλιανού Χαρκιανάκι. Ο φωτισμένος και προικισμένος με ορθόδοξο ήθος Στυλιανός, απόφοιτος και ο ίδιος της Σχολής τον έζησε ως Σχολάρχη και σκιαγραφεί με αριστοτεχνικό τρόπο την προσωπικότητά του στο ποίημα που παραθέτω παρακάτω:
και Εσύ κρυβόσουν στην ανωνυμία
(Σ.Σ. Χαρκιανάκις, ΤΕΦΡΕΣ ΑΚΤΕΣ, ποιήματα, Εκδόσεις ΔΟΜΟΣ 1995, σελ. 19-20)
Υπάρχει και μια μονογραφία του Στυλιανού Χαρκιανακη στο orthodox globe δημοσιευμένη κάπου στην δεκαετία του'90 για τον ξεχωριστό αυτό σχολάρχη.
Τόσο αριστοτεχνικη εξεικονιση μόνο ο "χρωστηρας" ενός ευρυνοος φιλοσόφου και εγκρατεστατου Θεολόγου θα μπορούσε να αποδώσει..