Του Αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού Θρόνου Γεράσιμου Φραγκουλάκη
Αννόβερο Γερμανίας
Από το ιστολόγιο «exapsalmos.gr» ο ιδιοκτήτης του επικοινωνιολόγος κύριος Σωτήρης Τζούμας πολλές φορές έμμεσα ή άμεσα έχει στραφεί εναντίον του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου. Φαίνεται πως επηρεασμένος από την σχέση του με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο και με δεδομένο για τον ίδιο, ότι ο μακαριστός είχε αδικηθεί από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον Οικουμενικό Πατριάρχη κινείται ενίοτε κατά τρόπο παρορμητικό, δημιουργώντας την εντύπωση ότι κατά το κοινώς λεγόμενο, προσπαθεί να «πάρει το αίμα του πίσω», επιτιθέμενος κατά καιρούς στο Σεπτό πρόσωπο του Οικουμενικού Πατριάρχου αλλά και άλλων Ιεραρχών του Οικουμενικού Θρόνου. Ο ίδιος άλλωστε αναρτά τα αποτελέσματα αυτών του των ενεργειών, όπως τα εξώδικα που αντάλλαξε με τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Αμερικής κ. Ελπιδοφόρο, αλλά και την συγγνώμη που δημοσίως υποχρεώθηκε να ζητήσει από τον Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Αυστραλίας κ. Μακάριο. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα ο ίδιος θέτει σε αμφισβήτηση την αξιοπιστία του, όταν αναφέρει στην έγγραφο συγγνώμη του στις 12.10.2022 ότι: «Τα δημοσιεύματα (κατά του Αρχιεπισκόπου κ. Μακαρίου), εκ των υστέρων προέκυψε ότι εδράζονταν σε ελεγχόμενης αξιοπιστίας πληροφορίες».
Ο ίδιος ο κ. Τζούμας αρέσκεται να αυτοπροσδιορίζεται ως «Παντελονάς… της Εκκλησίας» και φαντάζομαι ότι με αυτό τον αυτοπροσδιορισμό θέλει μόνο, να τονίσει την ιδιότητά του ως λαϊκός. Ομολογουμένως είναι άριστος χειριστής του λόγου και υπήρξε δεξί χέρι των μακαριστών Αρχιεπισκόπων όπως προαναφέραμε του Αθηνών Χριστοδούλου και του Αμερικής Ιακώβου. Σε τηλεοπτική εκπομπή δήλωσε, πως πιστεύει ότι, γίνεται σήμερα αποχριστιανισμός της Εκκλησίας, θεωρεί την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος απούσα από τα σύγχρονα προβλήματα, χαρακτηρίζει τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Ιερώνυμο άφωνο, τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο αιχμάλωτο και επιπρόσθετα δηλώνει απογοητευμένος και από το Άγιον Ορος.
Σε δύο από τα τελευταία άρθρα του στο ένα με τίτλο «Αντὶ ευχών εις τον Παναγιώτατον Οικουμενικὸν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαίον», εκφράζει την πικρία του για το τέλος της «επιγείου φιλίας» του όπως γράφει με τον Οικουμενικό και στο δεύτερο με τίτλο «Η ταπείνωση του Αθηναγόρα: Όταν το Φανάρι κατασπαράζει τα παιδιά του», αναφέρεται στην κοίμηση του Μητροπολίτη Βιζύης κυρού Αθηναγόρα, γράφει εναντίον της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, την οποία αποκαλεί «Σύνοδο των Δημίων», αλλά και εναντίον του Οικουμενικού Πατριάρχου τον οποίο χαρακτηρίζει «εμπαθή» και «εκδικητικό» και τον παρομοιάζει περισσότερο με «κομματικό εισαγγελέα ολοκληρωτικού καθεστώτος, παρά πνευματικό ηγέτη της Ορθόδοξης Εκκλησίας που θυμίζει περισσότερο πατριό παρά πατέρα!».
Ξεφεύγει μάλλον του κ. Τζούμα ότι, εφόσον ο ίδιος ομολογεί το τέλος της επιγείου φιλίας του με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, κινδυνεύει να θέσει και πάλι υπό αμφισβήτηση την αμεροληψία του και να χρησιμοποιεί για άλλη μια φορά «ελεγχόμενης αξιοπιστίας πληροφορίες».
Υπό αυτές τις συνθήκες γεννιέται η ανάγκη να αποσαφηνίσουμε την αλήθεια και να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπεια του θεσμού.
Η Εκκλησία καλείται να λειτουργεί ως καταφύγιο πνευματικής παρηγοριάς και αγάπης, μακριά από έριδες και αντιπαραθέσεις. Σε ιδιαίτερα δύσκολες εποχές ο Οικουμενικός Πατριάρχης διατηρώντας τον πνευματικό και ιστορικό του ρόλο, αποτελεί έναν θεσμικό πυλώνα της Ορθόδοξης Εκκλησίας και εργάζεται για την ενότητά της, την διατήρηση της παράδοσης και την προώθηση του πνευματικού έργου.
Κατηγορείται ο Πατριάρχης για την απομάκρυνση του Μητροπολίτη Αθηναγόρα και όπως προαναφέραμε, η απομάκρυνση αυτή παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα εκδικητικότητας και προσωπικής εμπάθειας. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σύνθετη. Οι αποφάσεις της Ιεράς Συνόδου είναι αποτέλεσμα μιας συλλογικής διαδικασίας και ενδελεχούς εξετάσεως των γεγονότων οι οποίες δεν λαμβάνονται με βάση την προσωπική κρίση ενός προσώπου.
Πάντα η Εκκλησία ως θεσμός, έχει την υποχρέωση να λαμβάνει αποφάσεις για την διατήρηση της λειτουργίας και της πνευματικής της αποστολής. Οι μη συμμετέχοντες στη διαδικασία της λήψης των αποφάσεων και κατά συνέπεια, μη γνωρίζοντας τις λεπτομέρειες και τις αιτίες που τις διέπουν, συχνά τις θεωρούν αυτές τις αποφάσεις άδικες. Αποτελεί αδικία να εστιάζουμε σε προσωπικές κατηγορίες και να αγνοούμε τη συνολική εικόνα και τις προτεραιότητες της Εκκλησίας.
Είναι φυσιολογικό να υπάρχουν διαφωνίες και διαφορετικές ερμηνείες, όμως οι δημόσιες επιθέσεις κατά του Οικουμενικού Πατριάρχη όχι μόνο δεν βοηθούν στην ενότητα της Εκκλησίας, αλλά αντιθέτως, διχάζουν και αποδυναμώνουν την συλλογική μας πίστη. Είναι ευθύνη όλων μας να διαφυλάξουμε το κύρος των πνευματικών μας ηγετών και να εξετάζουμε κριτικά τις πληροφορίες που έχουμε και σε καμιά περίπτωση βεβαίως δεν μπορούμε να στηριζόμαστε σε «ελεγχόμενης αξιοπιστίας πληροφορίες».
Η κριτική κατά του Οικουμενικού Πατριάρχου πρέπει να συνοδεύεται από στοιχεία, διαφάνεια και σεβασμό. Η Εκκλησία δεν είναι χώρος για προσωπικές διαμάχες, αλλά για πνευματική αναζήτηση και ενότητα. Ας εστιάσουμε λοιπόν στη διατήρηση της αξιοπρέπειας και της αλήθειας, υπερασπιζόμενοι τον θεσμό που για αιώνες αποτελεί φάρο πίστης και ελπίδας.
