Προσφώνησις τῆς Α.Θ.Παναγιότητος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατὰ τὸ συλλείτουργον μετὰ τοῦ Μακ. Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων κ. Ἰωάννου εἰς τὸν Πάνσεπτον Πατριαρχικὸν Ναὸν (Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων, 15 Ἰουνίου 2025)
Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Τιράνων, Δυρραχίου καὶ πάσης Ἀλβανίας, προσφιλέστατε Ἀδελφὲ καὶ Συλλειτουργὲ κύριε Ἰωάννη, μετὰ τῆς τιμίας Συνοδείας σας!
Ἀδελφοὶ Ἱεράρχαι καὶ λοιποὶ κληρικοὶ παντὸς βαθμοῦ,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά!
«Τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος Μαρτύρων»[1] καὶ λοιπῶν Ἁγίων, Πατριαρχῶν, Πατέρων, Διδασκάλων, Ὁμολογητῶν καὶ Ὁσίων, τῶν ἁγιασάντων τὴν ἱερὰν ταύτην Καθέδραν τοῦ πανσέπτου Ἀποστολικοῦ, Πατριαρχικοῦ καὶ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ὅλον τὸν ἁγιοτόκον τοῦτον τόπον, ὑποδεχόμεθα σήμερον, Κυριακὴν τῶν Ἁγίων Πάντων, μετὰ πάσης τιμῆς καὶ ἐκτενοῦς ἀδελφικῆς ἀγάπης τὸν νέον Προκαθήμενον τῆς κατ’ Ἀλβανίαν ἁγίας Αὐτοκεφάλου Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον κ. Ἰωάννην μετὰ τῆς ἐκλεκτῆς Συνοδείας του, ἐναγκαλιζόμενοι ἐν τῷ τιμίῳ αὐτοῦ προσώπῳ ἁπαξάπαν τὸ θεόλεκτον πλήρωμα τῆς Ἀδελφῆς ὁμοδόξου Ἐκκλησίας! Ὡς εὖ παρέστητε εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ τὸ Φανάριον, Μακαριώτατε! «Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου»! Δὲν ἤλθετε εἰς ξένον τόπον! Εἰς τὰ ἴδια ἤλθετε! Εἰς τὴν οἰκίαν τῆς Μητρός σας! Εἰς τὸν τόπον ἀκριβῶς ὅπου ὠδινήθη παλαιότερον καὶ ἐγεννήθη ἐν ὥραις αἰσίαις καὶ ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας, ἐκλεκτὴ καὶ πεφιλημένη θυγάτηρ τῆς καλλιγόνου Μητρὸς Ἐκκλησίας τῆς Βασιλίδος ταύτης τῶν Πόλεων, ὅπως καὶ πολλαὶ ἄλλαι Αὐτοκέφαλοι Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι τῶν Βαλκανίων καὶ τῆς Εὐρώπης! Εἰς τὸν ἅγιον τόπον ὅπου καὶ προσφάτως θείᾳ συνάρσει ἀνεγεννήθη θεσμικῶς ἡ Ἐκκλησία σας, μετὰ ἀπὸ τὴν πλήρη διάλυσιν καὶ τὴν θλῖψιν τὴν μεγάλην ἡμίσεος αἰῶνος ἀθέου καθεστῶτος. Χεῖρες ἀρχιερατικαὶ Φαναριωτῶν Μητροπολιτῶν ἐτέθησαν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς σας, μαζὶ μὲ τὰς τιμίας ἐκείνας τοῦ πνευματικοῦ σας Πατρός, καὶ σᾶς κατέστησαν Ἀρχιερέα τοῦ Ζῶντος Θεοῦ καὶ διάδοχον τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, προκειμένου καὶ ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Κορυτσᾶς, ἀρχαία ἐπαρχία τοῦ Θρόνου τούτου, νὰ ἀποκτήσῃ τὸν ἄξιον προστάτην καὶ ποιμενάρχην της! Πρὸ πολλοῦ λοιπὸν μᾶς εἶσθε ὄχι μόνον γνώριμος ἀλλὰ καὶ πολὺ οἰκεῖος καὶ ἐξαιρετικὰ εἰς ὅλους προσφιλής!
Σᾶς ἐγνωρίσαμε, Μακαριώτατε, διὰ πολλῶν ἐτῶν, ὡς τὸν πλέον ἔμπιστον καὶ πολύτιμον συνεργάτην τοῦ μακαρίας μνήμης προκατόχου σας ἀοιδίμου μεγάλου ἐκείνου καὶ ἀνεπαναλήπτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου, τοῦ νέου Ἀποστόλου τῆς Ἀλβανίας! Μαζὶ ἐβαστάσατε ἐν ὑπομονῇ πολλῇ τὸν καύσωνα τῆς ἡμέρας καὶ τὸ ψύχος τῆς νυκτὸς ἐπὶ τριάκοντα καὶ πλέον δύσκολα ἔτη! Μαζὶ προεκινδυνεύσατε, ἐκοπιάσατε ὑπὲρ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπετελέσατε ἔργα μεγάλα καὶ θαυμαστά, ἡ εὐεργεσία τῶν ὁποίων δὲν περιορίζεται μόνον εἰς τὸν κύκλον τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, ἀλλ᾽ ἐξακτινοῦται εἰς ὅλον τὸν λαὸν τῆς Ἀλβανίας, ἀνεξαρτήτως θρησκεύματος. Ἀλλὰ καὶ μαζὶ μὲ τὸν λαμπρὸν Ἀναστάσιον ἐλαμπρύνατε τὴν παρουσίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας εἰς τὴν ἱστορικὴν Ἁγίαν κάὶ Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν Κρήτῃ πρὸ ἐννέα ἀκριβῶς ἐτῶν καὶ συνεβάλετε καὶ μετὰ τῶν λοιπῶν συνεπισκόπων σας ἀποφασι-στικῶς εἰς τὴν ἐπιτυχίαν τῶν ἐργασιῶν της! Εὐνόητον εἶναι, κατὰ ταῦτα, ὅτι χαίρετε λίαν ὑψηλῆς ἐκτιμήσεως εἰς τὰς ἱερὰς ταύτας αὐλἀς καὶ ἔχετε ἐξαιρετικὴν θέσιν εἰς τὰς καρδίας ὅλων μας! Νὰ αἰσθάνεσθε λοιπὸν ἀγαλλίασιν καὶ πλήρη ἄνεσιν καὶ ἐλευθερίαν ἐνταῦθα ἐν μέσῳ ἡμῶν, ὅπως αἰσθάνεσθε καὶ εἰς τὸν οἶκον τῶν γονέων σας! Ὁ Χριστὸς ἐν τῷ μέσῳ ἡμῶν, εὐλογῶν καὶ ἁγιάζων ἡμᾶς καὶ τὰς διεκκλησιαστικὰς ἡμῶν ἀδελφικὰς σχέσεις!
Πάντοτε, Μακαριώτατε, τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, ἀπὸ ἡμερῶν ἀρχαίων, εἶχε ζωηρὸν μητρικὸν ἐνδιαφέρον διὰ τὰς ἐπαρχίας του, αἱ ὁποῖαι κανονικῶς χειραφετηθεῖσαι ἀργότερον ἀπετέλεσαν τὴν σημερινὴν ἁγιωτάτην Αὐτοκέφαλον Ἐκκκλησίαν τῆς Ἀλβανίας! Ἔπεμπε διαπρεπεῖς Ἱεράρχας μὲ ἀγάπην διὰ τὸν ἐπιχώριον λαόν, μὲ ζῆλον ἔνθεον, μὲ προσόντα καὶ ἱκανότητας, οἱ ὁποῖοι ἔθεσαν ὑγιῆ θεμέλια χριστιανικῆς Πίστεως καὶ ζωῆς. Καὶ πάντοτε ἦτο ἕτοιμον νὰ προστρέξῃ εἰς βοήθειαν καὶ συναντίληψιν ὅταν καὶ ὅσον ἐχρειάζετο. Ἡ κατόπιν ἔξωθεν ὑποκινουμένων ὀδυνηρῶν ἀναταράξεων καὶ ἀντικανονικῶν ἐνεργειῶν κατὰ τὴν τρίτην καὶ ἕως τὰ μέσα τῆς τετάρτης δεκαετίας τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνος, κανονικὴ πλέον καὶ καθ’ ὅλα σύμφωνος πρὸς τὰ ἐκκλησιαστικὰ θέσμια χειραφέτησις καὶ ἀνάδειξις τῶν Ἐπαρχιῶν αὐτῶν εἰς Αὐτοκέφαλον Ἐκκλησίαν, θυγατέρα ἐν ταὐτῷ καὶ ἀδελφὴν ἡμῶν πολυφίλητον, ἐπὶ Πατριαρχίας τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου ἡμῶν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βενιαμίν, δι’ ἐπισήμου Πατριαρχικῆς καὶ Συνοδικῆς Πράξεως καὶ ἐκδόσεως τοῦ σχετικοῦ Τόμου τῆς 17ης Ἀπριλίου 1937, δὲν ἀπεμάκρυνεν ἡμᾶς ψυχικῶς καὶ πνευματικῶς ἀπ’ ἀλλήλων! Ὅλως τοὐναντίον!
Τὰ οἱαδήποτε προϋπάρξαντα νέφη ἠφανίσθησαν, ἡ συγγνώμη ἐβεβαιώθη, ἡ καλὴ συνεργασία ἐτέθη ἐπὶ ὑγιῶν βάσεων, καὶ ἡ ἀγάπη μένει ἔκτοτε κραταιά, ἀνυπόκριτος καὶ ἀπαραμείωτος ἐσαεί, τὸ φιλάδελφον φίλτρον διαρκῶς ζωηρόν, ἐνῶ ἡ πρόθεσις δι’ εὔκαιρον βοήθειαν καὶ συναντίληψιν εἶναι δεδομένη, ὁ σύνδεσμος τῆς εἰρήνης ἰσχυρὸς καὶ ἡ κοινωνία ἁγία καὶ θεοτερπής! «Ἕν σῶμα ἐσμὲν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ’ εἷς ἀλλήλων μέλη».[2] Οὕτω πως ὁ πόνος καὶ ἡ θλίψις ἡμῶν διὰ τὰς ἐπὶ ἥμισυ αἰῶνος βασάνους καὶ ταλαιπωρίας ποὺ ὑπέστητε ὑπὸ τῆς κρατικῆς ἀθεΐας ἦτο ἀπερίγραπτος, καὶ αἱ δεήσεις ἡμῶν πρὸς τὸν Κύριον διὰ τὴν κατάπαυσιν τοῦ διωγμοῦ καὶ ἀνατολὴν ἡμερῶν ἀνέσεως, ἐλευθερίας καὶ εἰρήνης, ἐκτενεῖς μετὰ πολλῶν δακρύων καὶ ἀσίγαστοι!
Παρακολουθοῦντες τὸ πολυετὲς μαρτύριον καὶ διορῶντες τὴν κάκωσιν καὶ ταλαιπωρίαν τῶν ποιμένων καὶ τῶν πιστῶν τῆς Ἀλβανίας, μὲ πρῶτον τοῦ μαρτυρικοῦ χοροῦ τὸν ἀοίδιμον Ἀρχιεπίσκοπον Χριστοφόρον, ἀλλὰ καὶ τὴν θεοφιλῆ ἐμμονήν των εἰς τὴν πατρώαν εὐσέβειαν καὶ ὁμολογίαν τῆς εἰς Χριστὸν πίστεως, ἐβλέπομεν εἰς τὰ πρόσωπα ἐκεῖνα ποὺ ὁ προσωπικὸς προστάτης σας Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστὴς καὶ Θεολόγος ἀναφέρει εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν: «Οὗτοί εἰσιν οἱ ἐρχόμενοι ἐκ τῆς θλίψεως τῆς μεγάλης καὶ ἔπλυναν τὰς στολὰς αὐτῶν καὶ ἐλεύκαναν αὐτὰς ἐν τῷ αἵματι τοῦ Ἀρνίου». [3]Δόξα τῷ Θεῷ ὅμως, ἐπιτέλους «ὁ χειμὼν παρῆλθεν, ὁ ὑετὸς ἀπῆλθεν, …, τὰ ἄνθη ὤφθη ἐν τῇ γῇ, φωνὴ τοῦ τρυγόνος ἠκούσθη…, αἱ ἄμπελοι κυπρίζουσιν»[4] εἰς τὴν γῆν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ Ὁμολογητῶν, οἱ ὁποῖοι συνεορταζόμενοι σήμερον μετὰ τῶν Ἁγίων Πάντων ἔχουν πρόσθετον λόγον χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως! Καὶ τοὺς ἐκ τοῦ διωγμοῦ ἐλθόντας ἤδη «τὸ Ἀρνίον τὸ ἀναμέσον τοῦ Θρόνου ποιμαίνει αὐτοὺς καὶ ὁδηγήσει αὐτοὺς ἐπὶ ζωῆς πηγὰς ὑδάτων καὶ ἐξαλείψει ὁ Θεὸς πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν».[5]
Ὁ Θεός, Μακαριώτατε, ἀπέστειλε παλαιότερον εἰς Ἀλβανίαν τὸν θερμουργὸν ἱεροκήρυκα Ἅγιον Κοσμᾶν τὸν Αἰτωλόν, προνοίᾳ τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου ἡμῶν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Σεραφεὶμ Β΄, τοῦ ἐκ Δελβίνου καταγομένου, προκειμένου νὰ ἐπανευαγγελισθῇ τὸν λαὸν τῆς Χώρας. Τὸ ἔργον τὸ ὁποῖον ἐπετέλεσεν εἰς Ἀλβανίαν εἶναι διαστάσεων αὐτόχρημα Ἀποστολικῶν. Καὶ τὸ ἐπέστεψεν ἐν τέλει μὲ τὸν μαρτυρικὸν καὶ περίδοξον θάνατόν του, καταστὰς Ἱερομάρτυς Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ διὰ τῶν ἁγίων λειψάνων του, τοῦ τάφου του καὶ τῆς ἱερᾶς Μονῆς του ζῶσα παρουσία του πλησίον σας ἀποτελεῖ ὄχι μόνον πηγὴν ἐμπνεύσεως καὶ ἁγιασμοῦ, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἰσχύουσαν πρὸς Θεὸν ὑπὲρ ὑμῶν πρεσβείαν καὶ εὔκαιρον βοήθειαν καὶ ἀντίληψιν τόσον δι’ ὑμᾶς, ὅσον καὶ διὰ σύνολον τὴν ἐν Ἀλβανίᾳ Ἐκκλησίαν.
Εἰς τοὺς νεωτέρους χρόνους, συνεχιστὴν τοῦ ἔργου ἐκείνου, προνοίᾳ τοῦ ἀοιδίμου προκατόχου ἡμῶν Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Δημητρίου κατ’ ἀρχήν, καὶ τῆς ἡμῶν Μετριότητος ἀκολούθως, ὁ Θεὸς ἀπέστειλε πλησίον σας τὸν ἀοίδιμον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀναστάσιον. Ὡς Πατριαρχικὸν Ἔξαρχον τὸ πρῶτον καὶ ὡς ἐκλελεγμένον ὑπὸ τῆς ἡμετέρας Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου κανονικὸν Προκαθήμενον καὶ Ἀρχιεπίσκοπον μετ’ ὀλίγον. Τὸ τεράστιον καὶ πολυσχιδὲς ἔργον του ἐπὶ τριάκοντα τρία ἔτη, ἐκκλησιαστικόν, ἀναγεννητικόν, ἀκαδημαϊκὸν καὶ ἐν γένει ἐκπαιδευτικόν, συγγραφικόν, κοινωνικόν, φιλανθρωπικόν, πολιτιστικόν, διεκκλησιαστικόν, διαθρησκειακόν, εἰρηνοποιὸν καὶ λοιπόν, τὸ ζυγοσταθμίζει ἤδη μὲ χρυσᾶ σταθμὰ ἡ Ἱστορία!
Σᾶς ἄφησεν ὁ μακαριστὸς μεγάλην καὶ βαρεῖαν κληρονο-μίαν! Ἀλλ᾽ εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θὰ προσπαθήσετε νὰ συνεχίσετε μὲ ὅλας σας τὰς δυνάμεις καὶ μὲ ὅλα τὰ χαρίσματα μὲ τὰ ὁποῖα σᾶς ἔχει προικίσει πλουσίως, Μακαριώτατε, ὁ Θεός. Καὶ ἀνδρεία σᾶς διακρίνει, καὶ γενναιότης, καὶ φιλοτιμία, καὶ λιπαρὰ γνῶσις θεολογική, καὶ πνευματικὴ καλλιέργεια, καὶ εὐστροφία πνεύματος, καὶ ζῆλος ἔνθεος, καὶ φιλεργία ἀκαταπόνητος, καὶ εὐλαβὴς πιστότης εἰς τὰ θεμέλια τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ πολιτεύματος καὶ τῆς κανονικῆς τάξεως, καὶ ἀγάπη πολλὴ καὶ θυσιαστικὴ διὰ τὸν λαόν σας, τοὺς συνεπισκόπους καὶ συνεργάτας σας καὶ τὴν εὐλογημένην πατρίδα σας. Οἱ ὁρίζοντές σας εἶναι εὐρέως ἀνοικτοὶ καὶ ἔχετε ἀποδείξει πολυτρόπως ὅτι εἶσθε «σκεῦος ἐκλογῆς» τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «τοῦ βαστάσαι τὸ ὄνομα Κυρίου ἐνώπιον ἐθνῶν καὶ βασιλέων». [6]
Ἀπὸ μέρους ἡμῶν νὰ ἀναμένετε φιλάδελφον συναντίληψιν, εἰλικρινῆ συνεργασίαν, πρόθυμον χεῖρα βοηθείας εἰς ὅ,τι χρειάζεσθε καὶ δυνάμεθα νὰ ἀνταποκριθῶμεν ὡς «σύμψυχοι, τὸ ἕν φρονοῦντες».[7] Εἰς τὰ διορθόδοξα καὶ διεκκλησιαστικά ζητήματα καὶ εἰς ὅσα αἱ ἀνάγκαι τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου παγκοσμίως ἀπαιτοῦν, εἴμεθα βέβαιοι ὅτι θὰ ἔχωμεν τὴν πρόθυμον συνεργασίαν σας. Χρεωστοῦμεν νὰ δώσωμεν πειστικὴν μαρτυρίαν πρὸς πάντας, τόσον τοὺς πλησίον ὅσον καὶ τοὺς θύραθεν, ὅτι τὸ Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ εἶναι τὸ γνήσιον περιεχόμενον τῆς καρδίας μας καὶ τῆς ζωῆς μας, προσωπικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς. Ὀφείλομεν πρὸς τούτοις νὰ ἀντιμετωπίσωμεν ἀπὸ κοινοῦ τὰς διαφόρους προκλήσεις τῶν τὰς μισοχρίστους διχοστασίας καὶ ἔριδας ἀγαπώντων καὶ καλλιεργούντων ἐντὸς τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος, τὰς παρατηρουμένας ἀναζωπυρώσεις τοῦ ὡς αἱρέσεως συνοδικῶς πρὸ πολλοῦ καταδικασθέντος ἀφιλαδέλφου ἐθνοφυλετισμοῦ μὲ τὰς πολυπλοκάμους καταλυ-τικὰς τῆς Ἐκκλησίας ἐνεργείας του, καθὼς καὶ τὸν ἀναφυόμενον ἑκασταχοῦ ἔκφρονα ζηλωτισμόν, ὁ ὁποῖος, προφάσει εὐσεβείας, διαβιβρώσκει ὡς γάγγραινα τὸ ἐκκλησιαστικὸν σῶμα.
Ἡ μεταξύ μας συνεργασία καὶ ἑνότης καθίστανται ἰδιαιτέρως σήμερον ἀναγκαῖαι, καθὼς ἡ ὑφήλιος συγκλονίζεται ἀπὸ αἱματηρὰς συγκρούσεις καὶ πολέμους, μὲ χιλιάδας θυμάτων καὶ ἀναριθμήτους πρόσφυγας. Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ δώσῃ γεγονυίᾳ τῇ φωνῇ τὴν καλὴν αὐτῆς μαρτυρίαν κατὰ τῆς βίας καὶ τῶν συγκρούσεων καὶ ὑπὲρ τοῦ διαλόγου καὶ τῆς ἐπικρατήσεως τῆς εἰρήνης. Εἰδικώτερον κατὰ τὴν κρίσιμον αὐτὴν συγκυρίαν, κατὰ τὴν ὁποίαν τό βλέμμα πάντων ἡμῶν εἶναι ἐστραμμένον καὶ πάλιν εἰς τὴν πολύπαθον Μέσην Ἀνατολήν, ὅπου αἱ ἐξελίξεις λαμβάνουν ἐξαιρετικῶς ἐπικινδύνους καὶ ἀνεξελέγκτους διαστάσεις.
Διὰ τὸν λόγον αὐτόν ἀπευθύνομεν ἠχηρὰν ἔκκλησιν πρὸς τοὺς ἡγέτας καὶ τὰς κυβερνήσεις τῶν ἐμπλεκομένων κρατῶν καὶ λαῶν νὰ ἐπιδείξουν τὴν ἀναγκαίαν αὐτοσυγκράτησιν πρὸς ὄφελος καὶ συμφέρον πρῶτον αὐτῶν τῶν ἰδίων, ἀλλὰ καὶ τῆς ἀνθρωπότητος συνολικῶς. Προσευχόμεθα ὁ Ἄρχων τῆς Εἰρήνης νὰ τοὺς φωτίσῃ νὰ ἐπιλέξουν καὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὴν ὁδὸν τοῦ διαλόγου ἀντὶ τῆς κλιμακώσεως τῆς πολεμικῆς βίας. Ἱκετεύομεν τὸν Κύριον τῶν ὅλων νὰ προστατεύῃ τοὺς ἀμάχους καὶ ἀθώα παιδιά. Γνωρίζομεν ὅτι καὶ ὁ ἀδελφός Πάπας Ρώμης Λέων ΙΔ´ ἀπηύθυνε παρομοίαν ἔκκλησιν. Εἴθε νὰ εἰσακουσθοῦν αἱ φωναί μας, νὰ επικρατήσῃ ἡ λογικὴ καὶ νὰ τερματισθῇ ὁ πόλεμος καὶ τὸ αἱματοκύλισμα εἰς τὴν Μέσην Ἀνατολήν καὶ εἰς τὴν σκληρῶς δοκιμαζομένην ἐπὶ τριετίαν καὶ πλέον Οὐκρανίαν, καθὼς καὶ εἰς ὅλας τὰς περιοχὰς τοῦ πλανήτου αἱ ὁποῖαι ταλανίζονται ἀπό βιαίας συγκρούσεις.
Ἡ κοινὴ μαρτυρία τῶν Ἐκκλησιῶν μας ἐνώπιον τῶν σημείων τῶν καιρῶν εἶναι ἡ πρέπουσα ἔκφρασις τιμῆς καὶ πρὸς τὴν Ἁγίαν ἐν Νικαίᾳ Α´ Οἰκουμενικὴν Σύνοδον, τὴν χιλιοστὴν καὶ ἑπτακοσιοστὴν ἀμφιετηρίδα ἀπὸ τῆς συγκλήσεώς τῆς ὁποίας ἐφέτος ἑορτάζομεν. Δὲν ἐπιθυμοῦμεν νὰ σᾶς καταπονήσωμεν περισσότερον! Εἴμεθα, ἄλλωστε, βέβαιοι ὅτι οἱ ἐπικοινωνιακοὶ δίαυλοι Κωνσταντινουπόλεως καὶ Τιράνων, Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ Ἐκκλησίας τῆς Ἀλβανίας, θὰ εἶναι πάντοτε ἀνοικτοὶ ἐν εἰλικρινείᾳ εὐαγγελικῇ καὶ ἀγάπῃ χριστομιμήτω!
Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, θὰ σᾶς παρακαλέσωμεν, Μακαριώτατε, νὰ δεχθῆτε τὰ ταπεινὰ δῶρα ταῦτα, ὡς μικρὰν ἔκφρασιν τῆς μεγάλης ἀγάπης πρὸς τὸ σεπτὸν πρόσωπόν σας, καὶ τῆς ἀπροσμετρήτου χαρᾶς διὰ τὴν ἐν εὐλογίᾳ Κυρίου πολλῇ εἰρηνικήν σας ταύτην ἐπίσκεψιν καί παρουσίαν εἰς τὸ Σεπτὸν Κέντρον καὶ τὸ σημερινὸν ἱερὸν ἡμῶν Συλλείτουργον! «Τῷ δὲ Βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων, ἀμήν»![8]
__________
1. Ἑβρ. ιβ´, 1.
2. Ρωμ. ιβ´, 5.
3. Ἀποκ. ζ´, 14.
4. Ἆσμα Ἀσμάτων β´, 11-13.
5. Ἀποκ. η´, 17.
6.Πράξ. θ´, 15.
7. Φιλιπ. β´, 2.
8. Α´ Τιμ. α´, 17.
Φωτό: Νίκος Παπαχρήστου
