Μανώλης Κολεζάκης
Σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στους ευεργέτες της Καρπάθου, και κυρίως στους απόδημους ευεργέτες της νήσου γιατί: «Η Ευεργεσία προς τον άνθρωπο είναι η ύψιστη κοινωνική Αρετή που πηγάζει αυθόρμητα από την ψύχη του Ευεργέτη. Η Ευεργεσία δεν είναι ένα απλό συναίσθημα συμπάθειας, αλλά είναι μια έκρηξη ανιδιοτελούς αγάπης και προσφοράς προς τον πλησίον, προς την κοινωνία και γενικά προς την κοινότητα ολόκληρη».
Στην από την αρχαιότητα αποδημητική τάση δεν υστέρησαν οι Δωδεκανήσιοι. Από τα μέσα του 19ου αιώνα με την διώρυγα του Σουέζ και την τάση για μετανάστευση στην Αμερική, σημειώνεται μεγάλη μεταναστευτική τάση των Δωδεκανησίων, και ακόμα περισσότερο από την αρχή του 20ου αιώνα μετά την επικράτηση των Νεότουρκων και περισσότερο με την κατάκτηση των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς και την καταπιεστική πολιτική τους.
Όλες αυτές οι οργανώσεις και πρότερα αλλά κυρίως μετά την απελευθέρωση και ενσωμάτωση της Δωδεκανήσου, στην μητέρα Ελλάδα, ενήργησαν με ποικίλους τρόπους προσφοράς, όπως εκπαιδευτικούς και κοινωφελείς σκοπούς, με στοργή και αγάπη, γιατί από την αρχαιότητα για τους Καρπάθιους, η προσφορά στην πατρίδα ήταν υπέρτατο αγαθό.
Με αυτή την διάθεση, οι απόδημοι καρπάθιοι, έταξαν σαν ιδανικό, σκοπό της ζωής τους, την ευημερία και την πρόοδο της πατρίδας τους, και δημιούργησαν σε αυτή μεγαλοπρεπή Σχολεία, εκκλησίες, με επιβλητικά κωδωνοστάσια, στάδια, δρόμους, κοινωφελή έργα κλπ.
Ακολουθεί ολόκληρο το κείμενο μαζί με σχετικό φωτογραφικό υλικό.
