Την Παρασκευή, 28 Φεβρουαρίου, στον Ιερό Καθεδρικό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Σύδνεϋ, τελέστηκε Δοξολογία υπό του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ.κ. Μακαρίου επί τη αποφοιτήσει των σπουδαστών της Θεολογικής Σχολής του Αποστόλου Ανδρέου.
Κατά τη διάρκεια της συγκινητικής τελετής, απονεμήθηκαν επίσης από τον Αρχιεπίσκοπο πιστοποιητικά ολοκλήρωσης σπουδών στους φοιτητές της Σχολής Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής, οι οποίοι περάτωσαν με επιτυχία τον τετραετή κύκλο φοίτησης. Κατόπιν παρακλήσεως του Αρχιεπισκόπου, απονομές τίτλων σπουδών έκαναν και οι: Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σεβαστείας κ. Σεραφείμ, Θεοφιλέστατοι Επίσκοποι Μιλητουπόλεως κ. Ιάκωβος και Μαγνησίας κ. Χριστόδουλος, Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου, Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου κ. Χριστοφόρος Κρικέλης, Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής, και κ. Ιωάννης Μαλλικούρτης, Γενικός Πρόξενος της Ελλάδος στο Σύδνεϋ. Παρίσταντο ακόμη ο Αναπληρωτής Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής, Καθηγητής κ. Φίλιππος Καριατλής, μαζί με μέλη του Διδακτικού της προσωπικού, Καθηγητές της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής, καθώς και συγγενείς και οικείοι των αποφοιτησάντων.
Ο Σεβασμιώτατος, κατά την ομιλία του, αναφέρθηκε καταρχάς με υπερηφάνεια στο έργο της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής, την οποία ίδρυσε λίγους μόλις μήνες μετά την άφιξή του στην Αυστραλία, διαβλέποντας τη μεγάλη ανάγκη να προετοιμαστούν εκείνοι που θα διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στη λατρεία της τοπικής Εκκλησίας, διακονώντας στα ιερά αναλόγια, πλάι στους κληρικούς και τους Επισκόπους σε όλες τις ιερές ακολουθίες.
Στη συνέχεια, απευθυνόμενος προς τους αποφοίτους της Θεολογικής Σχολής, τους συνεχάρη για την επιτυχή ολοκλήρωση των σπουδών τους και υπογράμμισε τον κρίσιμο υποστηρικτικό ρόλο του Διδακτικού και λοιπού προσωπικού της Σχολής, όσο και των οικογενειών τους. Επιπλέον, εξέφρασε την ελπίδα της Εκκλησίας ότι η γνώση και η σοφία που απέκτησαν κατά τη διάρκεια των σπουδών τους, θα τους καθοδηγούν φωτίζοντας τον δρόμο προς τη χαρά και την πληρότητα της Βασιλείας του Θεού, τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον.
Εξάλλου, ο Αρχιεπίσκοπος και Κοσμήτωρ της Θεολογικής Σχολής του Αποστόλου Ανδρέου υπενθύμισε ότι η Θεολογία δεν αποτελεί απλώς μία ακαδημαϊκή ενασχόληση.
«Δεν είναι απλώς “λόγος” για τον Θεό, που αποκτήθηκε αποκλειστικά μέσω της μελέτης και της ακαδημαϊκής έρευνας, αλλά, μάλλον, κάτι απείρως μεγαλύτερο», τόνισε και συνέχισε: «Η προσεκτική και κριτική μελέτη της Αγίας Γραφής, μαζί με τη μελέτη των πλούσιων πατερικών και λειτουργικών παραδόσεων, σας έδειξε καθαρά, ότι, κατ’ ουσίαν, η Θεολογία είναι ένα δώρο «καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸς τῶν φώτων» (Ιακώβου 1:17), το οποίο, επομένως, μας φέρνει ενώπιον της ίδιας της παρουσίας του Κυρίου μας· δηλαδή, ενώπιον του ανεξιχνίαστου μυστηρίου της αγάπης του Θεού. Πράγματι, αυτή η συνάντηση με τον Χριστό, που κατέστη δυνατή μέσω της διαρκούς παρουσίας του Αγίου Πνεύματος μέσα στον κόσμο, είναι ο λόγος για τον οποίο λέμε ότι η Θεολογία είναι το ίδιο το δώρο της αποκάλυψης του Θεού. Ήταν αυτή ακριβώς η αποκάλυψη που δόθηκε στους Αποστόλους του Χριστού».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του, ο Σεβασμιώτατος υπενθύμισε ότι η Θεολογία, ως δωρεά του Παναγίου Πνεύματος, τελικά χορηγεί στον άνθρωπο γνήσια και βιωματική γνώση του Θεού. «Η Θεολογία δεν είναι μόνο μια ενημερωτική, αλλά είναι και μια διαμορφωτική και, τελικά, μια μετασχηματιστική εμπειρία», υπογράμμισε. Προέτρεψε δε τους αποφοίτους, στο πλαίσιο των διακονιών που θα αναλάβουν μελλοντικά μέσα στην Εκκλησία, να έχουν ως βασική μέριμνα να δίδουν στους πιστούς ζωντανή μαρτυρία της παρουσίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού στον κόσμο και της μελλοντικής βασιλείας Του.
Τέλος, ο Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος, τόνισε ότι για να παραμείνει γνήσια η Θεολογία, «πρέπει να μας δίδει πρόγευση της γλυκιάς ευωδίας της μελλοντικής βασιλείας του Χριστού στο παρόν». Μεταφέροντας δε έναν εμπνευσμένο λόγο του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, επισήμανε ότι σε αντίθετη περίπτωση η Θεολογία «θα παραμείνει μία άψυχη και άνευρη ανθρώπινη επινόηση, γεμίζοντας τις βιβλιοθήκες μας με διανοητικές πραγματείες, οι οποίες μπορεί να υποστηριχθούν άριστα, αλλά δύσκολα μπορούν να εμπνεύσουν την ανθρώπινη ψυχή προς τη ζωοδότρα και σωτήρια αγάπη του Θεού».
