Της εκπαιδευτικού Μαρίας Δήμου
Πώς ο ούτε ένας γίνονται δέκα, γίνονται πενήντα, γίνονται εκατό, γίνονται διακόσιοι; Πώς η ερημιά δίνει τη θέση της στη συντροφιά; Πώς οι υγροί τοίχοι γίνονται ζεστή φωλιά; Όπως μια σπίθα ανάβει μια φωτιά, έτσι και μια ξεχασμένη εκκλησιά ζωντανεύει ξανά! Ανοίγουν οι πόρτες της κι ανάβουν τα φώτα της. Τα στασίδια της γεμίζουν πιστούς και τα μανουάλια της κεριά. Από τα αναλόγια ακούγονται ψαλμοί, από το ιερό αντηχούν ευχές και η καμπάνα ηχεί. Άνθρωποι ακολουθούν το κάλεσμα για προσευχή, για συμμετοχή στη γιορτή. Άλλοι βλέπουν μια πόρτα ανοιχτή, μια αγκαλιά έτοιμη να τους δεχτεί. Σε μια γειτονιά που κάποιοι ξέχασαν πως ζούσαν Ρωμιοί, οι εκκλησίες τους μένουν ακόμα ορθές και περιμένουν τις μικρές και τις μεγάλες γιορτές για να ζήσουν έστω και για μια βραδιά τις δόξες τις παλιές και να δηλώσουν μέσα από το αχνό φως των κεριών την αδιάλειπτη συνέχεια της Ρωμιοσύνης στα χώματα αυτά.
Η βραδιά της Παραμονής των Χριστουγέννων έχει αυτή τη δύναμη, κι έκανε και πάλι το θαύμα πραγματικότητα. Φέτος για δεύτερη χρονιά το εγχείρημα αποτολμήθηκε κι από ότι φαίνεται καθιερώθηκε. Το απόγευμα της Παραμονής των Χριστουγέννων στην Παναγία του Μπαλίνου Ρωμιοί κι Ελλαδήτες, πιστοί και περαστικοί, γείτονες και φίλοι γιόρτασαν και λάμπρυναν με την παρουσία τους τη μικρή εκκλησιά τους. Σε μια πόλη που δεν γιόρταζε και ζούσε στους ρυθμούς της καθημερινότητας, με το άγχος της εργασίας και την αγωνία της πρόσβασης μέσα από δρόμους που βογκούσαν από την ασφυκτική κίνηση πεζών κι οχημάτων, η μικρή κοινότητα των Ρωμιών βάδιζε προς τη γιορτή της Γέννησης του Θεανθρώπου. Σε μια γειτονιά που οι εκκλησίες είναι περισσότερες από τα τεμένη αλλά οι πιστοί τους μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού έτυχε τη μέρα της γιορτής να έχει και παζάρι. Πάγκοι στη σειρά, φρούτα και λαχανικά, κόσμος πολύς κι ο ουρανός να στέλνει μια βροχή, που λες και ξέπλενε του κόσμου τη βρωμιά. Κι ανάμεσά τους να περνούν καλοντυμένοι, γιορτινοί όσοι αψήφησαν καιρό και απόσταση για να έρθουν στην Παναγία του Μπαλίνου.
Πέρασαν τη βαριά σιδερένια πόρτα πρώτα τα παιδιά. Στη μικρή αίθουσα στην αυλής της εκκλησιάς τούς περίμεναν χρωματιστά χαρτόνια, μολύβια και κορδέλες, κόλλες και μπογιές. Έφτιαξαν στολίδια, στόλισαν μπισκότα, τραγούδησαν και γέλασαν. Έκαναν παρέα με γνωστούς αλλά έγιναν φίλοι με καινούριους. Είκοσι παιδιά, που άλλες στιγμές δεν θα τα χωρούσε το στενό δωμάτιο, την Παραμονή των Χριστουγέννων βρήκαν εδώ μια ζεστή φωλιά που τα φιλοξένησε όλα. Κι όταν ήρθε η ώρα βγήκαν στην αυλή κι από εκεί στο νάρθηκα για στολίσουν το δέντρο.
Μπάλες και γιρλάντες, φωτάκια και αστεράκια, πήραν τη θέση τους, με τα χέρια των παιδιών να τα αποθέτουν στα κλαδιά και να τραγουδούν «Ω! Έλατο, ω! Έλατο τα πράσινά σου φύλλα…». Και κάπου εκεί να φτάνει ο Αη Βασίλης και μαζί του ο πιστός φίλος της Παναγίας του Μπαλίνου, ο Γιάννης ο Δεμιρτζόγλου, με το ακορντεόν του κι όλοι μαζί να τραγουδούν κάλαντα κι άλλα χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Αη Βασίλης χωρίς δώρα όμως δεν γίνεται! Έτσι ο αγαπημένος μικρών και μεγάλων ανέλαβε να μοιράσει τα δώρα που ετοίμασε η Φιλόπτωχος Αδελφότητα Μπαλίνου. Ένα ένα τα μικρά και μεγάλα παιδιά παρέλαβαν τη σακούλα τους, φωτογραφήθηκαν και χάρηκαν.
Την ίδια ώρα οι κυρίες της Φιλοπτώχου είχαν ετοιμάσει ένα μικρό τραπέζι αγορών για την ενίσχυση του ταμείου τους. Πράγματα που είχαν φτιάξει οι ίδιες ή τα προσέφεραν για τη στήριξη της Αδελφότητας. Όμορφα χριστουγεννιάτικα αλλά και καθημερινής χρήσης αντικείμενα ανάμεσα σε στολίδια και φωτάκια ήταν έτοιμα πώληση.
Κι η ώρα για τη λειτουργία έφτανε. Λίγο πριν το χτύπημα της καμπάνας η πομπή των παιδιών με τα κεράκια μέσα στα φαναράκια από πορτοκάλι διέσχισε την αυλή και μπήκε στο ναό. Εναπόθεσε τα κεράκια μπροστά στο τέμπλο κι η καμπάνα χτύπησε. Οι πιστοί πια γέμισαν το ναό. Κι αν έξω η βροχή δυνάμωνε μέσα η θαλπωρή δεν άφηνε κανένα να κρυώνει. Τώρα ήταν η ώρα για ένα μικρό κέρασμα για τους μικρούς, για να υπάρξει ηρεμία για τους μεγάλους.
Μέσα σε κατανυκτική ατμόσφαιρα τη λειτουργία τέλεσε ο Μέγας Εκκλησιάρχης πατήρ Αέτιος με τον ιεροδιάκονο πατέρα Επιφάνιο. Στα αναλόγια ήταν ο Άρχοντας της ΜΧΕ κ. Κωνσταντίνος Δεληκωνσταντής και ο Πρόεδρος της Εφοροεπιτροπής κ. Συμεών Σολταρίδης. Συμπροσευχήθηκε από το Ιερό ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αλικαρνασσού Πατριαρχικός Επόπτης Κερατίου Κόλπου κ. Αδριανός. Στην παραζάλη του έξω κόσμο η ηρεμία του εσωτερικού ναού ήταν βάλσαμο στίς ψυχές των ανθρώπων. Πόση συγκίνησε για όσους ξέρουν και κατανοούν την ιστορία της περιοχής! Δεκαετίες σιωπής σπάει και η ζωή πάντα πιο δυνατή δίνει την απάντηση σε όσους θεώρησαν πως εδώ όλα τελείωσαν. Τίποτε δεν τελείωσε, αντίθετα τώρα όλα αρχίζουν και πάλι.
Κι η χαρά διαδέχθηκε τη συγκίνηση. Μετά το «Δι’ ευχών» και το αντίδωρο από το χέρι του ιερέα η ζεστή κοτόσουπα, που προσέφερε η Κοινότητα τηρώντας το ρωμαίικο έθιμο, περίμενε το εκκλησίασμα στα τραπέζια που είχαν στηθεί στον αυλόγυρο. Το κρασί τους ζέσταινε ακόμα περισσότερο. Ευχές, αγκαλιές και φιλιά ένωσαν όλους σε μια χαρούμενη κοινότητα στην ακτή του Κεράτιου. Εδώ, την Παραμονή των Χριστουγέννων, βρήκε τρόπο να γίνει πραγματικότητα η «κοινότητα», το «κοινόν», το μοίρασμα κι η ένωση.
Η κλειστή πόρτα του Μπαλίνου είναι πια ανοιχτή και η αυλή του φιλόξενη. Το μήνυμα των Χριστουγέννων, η αγάπη κι η αποδοχή, η ο σεβασμός, η ειρήνη κι η αδελφοσύνη, εδώ έγιναν το βράδυ αυτό πραγματικότητα!
Χρόνια πολλά και Καλά Χριστούγεννα.
Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία.
